The Hidden Daughter Of Luchavez

CHAPTER 41

Erlyn pov

Napahinto ako at napahawak sa dibdib ko, dahil sa kabang naramdaman ko, kanina pa itong umaga at ayaw tumigil,

"Are you okay??",tanong ni arnold

"H-ha?? O-oo!",saad ko, bago huminga ng malalim, Patago kong kinuha ang cellphone at tiningnan kung may relpy na ba si ate sakin kahit kase tawag wala pa, namimiss ko na sya, andito kami ni arnold sa parking lot at katatapos lang ng afternoon class

"Are you sure?? Bakit ganyan itsura mo?",aniya pa at ngumiti sakin, yumuko ako

"K-kinakabahan ako", pagamin ko kumunot ang noo nito saka sumilip sa side mirro ng sasakyan nya

"Oh?? Gwapo naman ako ah?? Anong nakakatakot sakin?",biro nya kaya pinalo ko sya

"Buang!! Hindi!! Hmm? H-hindi ko rin alam b-basta k-kinakabahan a-ako!",ani ko, namasa ang mata ko ng maimagine na napahamak si ate! Kaya umiling ako at pinunasan ang luha sa mata ko,

'hindi!! Hindi yon pwede! Wag ka ngang O.A!! Erlyn!! Baka busy!!',

"T-tara n-",

"Ikaw ba si erlyn?", napahinto kami ni arnold ng may lumapit na grupo samin, pulos naka itim, hinila ako ni arnold sa likod nya na ikinangisi ng mga lalaki

"Oh?? Franco?? Ikaw ba yan?? Hahaha wag kang mag alala hindi namin magagawang saktan ang kapatid ni queen!",ani ng lalaki, napatigil ako dahil kilala nya si ate

"B-bakit po y-yon?",tanong ko,

'kilala sila ni ate?? Kaya baka tauhan lang ni ate! Saka?? Ano kamo?? Franco?',

"Pwede ka bang makausap??",saad nya, napatingin ako kay arnold na nakatingin sakin na gulat na gulat,
Sakin

"S-sige p-po? Tungkol po ba saan?? Kilala kayo ni ate ko?",pagkukumpirma ko tumango ito, kaya sumama ako, lumayo kami konti
"Bakit po yon?",

"Pinasasabi ni queen na kinakailangan mo ng umuwi! At wag lalabas ng bahay!",saad nya kumunot ang noo ko

"N-nasan po si ate??",saad ko, yumuko ito

"Kasalukuyan silang nagtatago",para akongbinuhusan ng malamig na tubig,

"N-nag tatago?? B-bakit p-po??",kusang namuo ang luha sa mata ko

"May nag tip sa mga pulis ng mga drug lab ni queen! At!? N-nakilala na sya bilang leader! K-kaya kailangan nilang magtago!",saad ng lalaki,

"Nasaan po sya?? G-gusto ko syang m-makita!",

"Hindi pwede!! Ihahatid ka n-",

"S-sige na po! Si ate! Nasan!",nagsimulang tumulo ang luha ko, napailing sila, bago tumunog ang cellphone nya,

"Boss?? G-gusto daw makausap si queen, po?? S-sige po", tumingin ito sakin
"Hindi na nila kasama si queen! Kaaalis lang nila! Kailangan din namin umalis kailangan mo ng umuwi",aniya nga lalaki, at tinawag ang tauhan
"Ihahatid k-",

"Ayoko! G-gusto ko si ate!",saad ko saka tumakbo sa likod ni arnold, at umiyak don, wala silang nagawa ng, hindi ako sumama sa kanila, pinasakay ako ni arnold sa sasakyan, at mukang nataranta sila, at sumakay din sa isang van pinaharurut naman ni arnold ang sasakyan nya,

"Tunay mo bang kapat-",

"A-arnold!! Huhuhuhuhu n-nangyare na y-yung k-kinakatakutan k-ko", humagulgol ako sa loob ng sasakyan, wala yong tigil kung ano ano ang nararamdaman ko, takot, kaba, at lungkot, at sakit halo halo ang nararamdaman ko ngayon, at hindi alam kung anong gagawin

"E-erlyn", banggit ni arnold sa pangalan ko, pero tuloy lang ako sa iyak,pano kung mahuli sya?? Pano kung mapahamak sya?? Pano kung mawala sya?? Pano kung may mangyare?? Pano na ako?? Pano na ako?? Ate??