Don't English Me! (Season II)

Chapter Ten

Hebe

Jordan's POV

Lumipas ang tatlong taon. .

Hindi ko na kinakaya pa ang mga pangyayari.

She was gone and I was left devastated.

Walang oras na hindi ko siya naaalala. Walang oras na hindi ko siya namimiss. I was alone for Pete's sake and I'm hurting.

Hindi ko alam na ang huling pag-uusap namin ay ang huli na rin pala naming pagkikita.

Ilang taon na naging miserable ang buhay ko. I have all the money and Im the freakin' boss but Im not happy. There was a part of me that was gone and died.

That was my heart.

Hindi ko na alam kung nasaan si Ana. .

"Please. Tell me. " Pagmamakaawa ko kay Hailene. Alam kong alam niya kung nasaan si Ana.

" Nakakatawa ka rin minsan, Jordan no? Bakit kailangan mo pa siyang hanapin? Bakit kailangan mo pang magpanggap na mahal mo siya? Nakaganti ka na sa akin di ba? So cut the crap. " madiin niyang sabi sa akin.

"Cut the crap? Do you think I'll go through this if I don't love her? Do you think I'll talk to you if I didn't love her? " nasasaktan na sabi ko.

" And do you think na maniniwala si Ana sayo kapag sinabi mo yan sakanya?"

" I don't need your opinion.I just need her. So please, tell me. "

I am fuckin' whipped! Hindi pa ako nagpe-please sa tana ng buhay ko, ngayon lang. Kanina lang, nang papaalis na si Ana.

"Mahal mo man o hindi ang kapatid ko, I guess karma mo na 'to, Jordan. Kahit na patayin mo ako ngayon, hindi ko sasabihin kung nasaan si Ana. You don't deserve her coz you're an asshole! " pasigaw na sabi niya.

" You talkin' about being an asshole here? Why? Akala mo ba malinis ka? You are a gold-digger! You ruined our family. " hindi ko na napigilan, kusa na lamang lumabas sa bibig ko ang mga iyon.

Sinampal niya ako. I didn't felt that. Mas masakit pa rin ang sampal na ibinigay sa akin ni Ana. Sampal na huli ko na ring madadama dahil wala na siya. Huling sampal na niya iyon sa akin

"Ang tanga-tanga mo! Immature ka! You are such a judgmental person.Wala kaming relasyon ng Daddy mo at lalo namang hindi ko siya hinuhuthutan. Kung ano man ang natamo ko ngayon, pinaghirapan ko yun. Isang ama lang ang turing ko sa Daddy mo at anak lang din ang turing niya sa akin. Hindi ko alam kung may mali sa mata mo at ako ang sinisisi mo kung bakit nasira ang pamilya mo. Ang tanga mo kasi ginantihan mo ako kahit na wala naman akong kasalanan. But I think it's a bonus coz your plan backfires you. " tiim-bagang na sabi niya.

Then realization hits me. Baka nga nagiging paranoid lang ako ng mga panahong yun dahil iyak nang iyak si Mommy. Baka nga dahil sa frustration eh naibunton ko ang galit ko kay Hailene. Baka nga dahil hindi ako makagawa ng paraan para mapagbati si Mommy at Daddy ay gumawa ako ng paraan na ikakasira ko lang din sa huli.

I let out a soft chuckle.

So all this time, it was all my fault and it's too late to notice that.

"Im. . Im sorry. " nakayukong sabi ko sakanya.

Nilunok ko lahat ng pride ko, narealize ko ang kasalanan ko sakanya at sa pamilya niya and the least thing that I could do is to apologize.

"Hindi ka dapat humihingi ng tawad sa akin, Jordan. Hindi ako ang lubos na nasaktan dito. "

"I know. So please, I am begging you. Sabihin mo na kung nasaan si Ana. Gusto ko siyang makausap. "