«Η αδερφή μου που είναι;»με ρωτάει όταν παίρνουμε και άλλα ποτά από το μπαρ.
«Με τον Κωστή υποθέτω»
«Ααα κατάλαβα, ωραία θα περάσουμε και φέτος»μουρμούριζει χασκογελωντας και κοιτάει για λίγο τον γεμάτο με αστέρια ουρανό.
«Φίλιππε!»ακούγεται μια φωνή και σε δευτερόλεπτα εμφανίζονται τέσσερα αγόρια.
«Βρε καλώς τους»
«Με όμορφες παρουσίες σε βλέπω απόψε. Η κοπέλα;»ρωτάει ο Στράτος και μου έρχεται να γελάσω που κάνεις τους δεν μπορεί να με αναγνωρίσει.
«Δεν με θυμάσαι ρε Στράτο;»όλοι σοκάρονται μόλις ακούν μια 'άγνωστη' γιαυτους κοπέλα να ξέρει το όνομα του και παρατηρώ τον Φίλιππο που προσπαθεί να συγκρατηθεί και να μην ξεσπάσει σε γέλια.
«Σοφάκι;»
«Μπίνγκο!»αναφωνώ χαρούμενη αγνοώντας το γεγονός πως έχουν μείνει αφωνει ενώ με κοιτούν από πάνω μέχρι κάτω.
«Θα την ματιάσετε ρεμάλια»ακούγεται η κάπως ενοχλημένη φωνή του Φιλίππου και για μια στιγμή συνωφρυώνομαι αλλά κουνάω το κεφάλι μου αγνοώντας το.
«Άλλαξες. Ομόρφυνες»μουρμούριζει ο Μιχάλης και χαμογελάω ντροπαλά.«Καθόμαστε κάτω πάντως και παίζουμε beer pong, αν θέλετε να έρθετε είστε ευπρόσδεκτοι. Θυμάσαι πως και οι δύο γαμάτε σε αυτό το παιχνίδι»
Γουρλώνω τα μάτια μου και γυρίζω να κοιτάξω τον Φίλιππο με ένα κουταβίσιο βλέμμα.
«Θα σου χαλάσω εγώ χατίρι;»
[...]
«Καλημέρα!»αναφωνώ χαρούμενη καθώς κατεβαίνω τις σκάλες και τεντωνομαι.
Χτες ήταν υπέροχα. Ίσως να κατάφερα να φτιάξω έστω και για λίγο το κέφι του Φιλίππου.
«Καλημέρα, κορίτσι μου τι κάνεις;»ρωτάει η μαμά του όταν κάθομαι σε μια καρέκλα. Της απαντώ και αμέσως Πέφτω με τα μούτρα στο φαΐ.
Το ξενύχτι μου ανοίγει την όρεξη.
Με την άκρη του ματιού μου παρατηρώ την Αλεξία και τον Κωστή που κρατάνε μια σχετική απόσταση αλλά ρίχνουν κλεφτές ματιές ο ένας στον άλλον.
Πρέπει να μάθω όλες τις πιπεράτες λεπτομέρειες γιαυτους τους δύο χτες.
«Ο Φίλιππος σας περιμένει στην παραλία πάντως. Μα το θεό Κωστή, εσύ δεν έχεις καταφέρει να μάθεις τίποτα γι'αυτη την απόμακρη συμπεριφορά του;»λέει μπαμπάς του μα ο αδερφός μου γνέφει αρνητικά.
«Κάθε φορά που προσπαθώ το αποφεύγει. Μάλλον για κοπέλα πρόκειται»
Κοπέλα.
Κοιταζομαι στιγμιαία με την Αλεξία και προσπαθώ να κρύψω το κατσουφιασμενο μου πρόσωπο.
Γιατί να τον θέλω; Πως το κάνω να σταματήσει;
«Απλά...απλά κάντε τον να ξεχαστεί λίγο. Το καλοκαίρι πάντα ήταν η αγαπημένη του εποχή, κρίμα να την περάσει έτσι»
«Εγώ πάω πάνω να ετοιμαστώ» ανακοινώνω αφήνοντας απότομα το μισό τελειωμένο κρουασανάκι βουτύρου στο πιάτο.
Δαγκωνω νευρικά τα χείλη μου οταν αντιλαμβάνομαι το ποσό ξαφνικά άλλαξε η συμπεριφορά μου μπροστά σε όλους αλλά παίρνω μια βαθιά ανάσα και ανεβαίνω στο δωμάτιο.
«Ει, Σοφία περίμενε!»ακούω την κολλητή μου να με φωνάζει διακριτικά και χαμηλόφωνα ενώ με ακολούθα από πίσω.
«Κανε το να σταματήσει Αλεξία κανε το να σταματήσει γιατί αισθάνομαι ότι η ζήλια μου έχει αγγίξει ταβάνι»γκρινιάζω ενώ πεφτω με φορά στο κρεβάτι και βγάζω ένα επιφώνημα απελπισίας.
«Έλα ρε Σοφάκι μου, μην στεναχωριέσαι. Θα σου γνωρίσω εγώ όσους θες σαν τον αδερφό μου, να γεμάτη είναι η Νάξος»
Ναι αλλά ο Φίλιππος είναι ένας.
Ο Φίλιππος είναι εκείνος που έχει κάνει τα συναισθήματα μου άνω κάτω.
Εγώ εκείνον θέλω.
[...]
«Αχ Φίλιππε, μου βάζεις λίγο λάδι;» τον ρωτάει το τσόλι που βρήκαμε να κάθεται μαζί του και δαγκώνει προκλητικά τα χείλη της.
Παρατηρώ που εκείνος την κοίτα με ένα πλατύ χαμόγελο και αρπάζει το μπουκαλάκι από την άμμο. Κάθεται στον χώρο που του έκανε πάνω στην ξαπλώστρα και με γενναιόδωρες ποσότητες το απλώνει πάνω στην πλάτη της.
«Μόνο καπνούς που δεν έχεις βγάλει»ψιθυρίζει η Αλεξία δίπλα μου και την κοιτάω σαν απελπισμένη. Τι σαν; Είμαι όντως απελπισμένη.
«Τι της βάζει τόση ώρα; Πατάτες θα τηγανισει;»την ρωτάω χαμηλόφωνα αλλά εκείνη χασκογελάει.
«Και πιο χαμηλά...ξέρεις εσύ»ακούγεται η φωνή της καρακάξας και τότε είναι που γυρίζω το κεφάλι 180 μοίρες για να δω τον Φίλιππο να τρίβει τον τουρλωμένο κώλο της με απαλές κινήσεις και εκείνη να βγάζει κάτι επιφωνήματα σαν γατί.
Στενευω τα μάτια του όσο παρατηρώ το χαμόγελο του.
Ηλίθιε.
Βλάκα.
Ζώον.
Γουρούνι.
Αναισθητε!
«Πάω να κάνω μια βουτιά για να μην κάνω φόνο»σιγοφωναζω και σηκωνομαι γρήγορα για να μπω στην θάλασσα.
Ναι, λίγο νερό καλό θα μου έκανε.
Και μετά να πάω στην εκκλησία να μου κάνει ο πάτερ ένα ευχέλαιο, έναν εξορκισμό, να πιω αγιασμό γιατί νομίζω ότι έχω αρχίσει να έχω ξαφνικά πολλές δολοφονικες τάσεις που ποτέ δεν είχα.
Εγώ ένα ήσυχο κοριτσάκι ήμουν γαμώτο.
-oliaaaa
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Finding Us
Teen FictionΕκείνο το καλοκαίρι θα άλλαζαν όλα. Εκεινο το καλοκαίρι θα μου μάθαινε πολλά.
