1 μήνας μετά
«Εγώ παραιτούμαι, δεν αντέχω άλλο μαζί σας γαμώ!»αναφωνεί αγανακτισμένος ο Φίλιππος και σταματάει να σπρώχνει τον καναπέ προς το μέρος που του είπαμε.
«Γίνεσαι πολύ γκρινιάρης! Μόλις αρχίσαμε»τον καθησυχάζω κάνοντας του τα αθώα ματάκια αλλά με αγριοκοιτάζει.
«Έχω ανεβοκατέβει δέκα φορές τις σκάλες για τον τρίτο και είμαι ξύπνιος από τις εφτά.»μου λέει κουρασμένος και στηρίζεται στον τοίχο.
Έλα μωρέ.
Τον λυπήθηκα τώρα.
Γιατί...γιατί όντως είμαστε λίγο γαϊδούρες με την Αλεξία.
Αντί να βοηθήσουμε εκείνον και τον μπαμπά μου, καθόμασταν και πίναμε τον καφέ που πήραμε από τον φούρνο.
«Κάτσε να πάω να μας βάλω λίγο νερό αγόρι μου γιατί θα μας τρελάνουν αυτές.»αναφωνεί ο ιδρωμένος κυρ Βαγγέλης ενώ κατευθύνεται προς την κουζίνα.
«Πάω δίπλα για λίγο, να φτιάξω τα ρούχα στην ντουλάπα μου γιατί είναι σκόρπια πάνω στο κρεβάτι»μας λέει η Αλεξία και χασμουριέται. Όταν φεύγει, έρχεται ο μπαμπάς μου με τα νερά και ο Φίλιππος αρπάζει από τα χέρια του το ποτήρι, πίνοντας το μονορούφι.
«Κατεβαίνω να φέρω και την τελευταία κούτα με τα παπούτσια της κόμισσας και μετά τέλος. Θα πάω στο ξενοδοχείο»αναφωνεί.
«Φιλιππάκο... » λέω τραγουδιστά πλησιάζοντας τον όταν βεβαιωθώ πως ο μπαμπάς μου έχει φύγει και με κοιτάει με σηκωμένο φρύδι.
«Έλα κόψε, είμαι ιδρωμένος»μου λέει ξεφυσώντας δυνατά αλλά κουνάω το κεφάλι μου. Εγώ τώρα με όλη αυτή την μετακόμιση, έχω όρεξη. Βλέποντας τον έτσι, ιδρωμένο, με τις φλέβες των χεριών του να πετάγονται, το στομάχι μου δένεται κόμπος.
«Ένα φιλάκι μόνο»ζητάω σουφρώνοντας τα χείλη μου και κολλάω το σώμα μου πάνω του. Χαμογελάει, και με φιλάει.
«Ξέρεις τι παρατήρησα; Ότι αγοράσατε ένα πολύ ωραίο τραπέζι το οποίο πρέπει να εξετάσω αν αντέχει»ψιθυρίζει κάνοντας μου νόημα να κοιτάξω το τραπέζι πίσω μου.
«Και πως θα το κάνετε αυτό κύριε Στέργιου;»τον ρωτάω πονηρά αλλά εκείνη την ώρα μπαίνει μέσα ο πατέρας μου με την κούτα και απομακρύνομαι.
«Ορίστε, κοπέλα μου ειλικρινά εγώ όλα αυτά δεν τα ξανακουβαλάω. Εδώ θα μείνουν»αναφωνεί κουρασμένος καθώς αδειάζει το μπουκάλι με το νερό.
Έπρεπε να φέρω όλα τα απαραίτητα.
Δεν φταίω εγώ αν ήταν πολλά.
«Θα το κάνει ο Φιλιππάκος την επόμενη φορά. Ε Φίλιππε;»τον ρωτάω γελώντας και εκείνος μου χαϊδεύει παιχνιδιάρικα τα μαλλιά μου σαν να είμαι σκύλος.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Finding Us
Teen FictionΕκείνο το καλοκαίρι θα άλλαζαν όλα. Εκεινο το καλοκαίρι θα μου μάθαινε πολλά.
