You will either be my greatest love, or biggest heartbreak
Η μέρες πέρασαν αρκετά γρήγορα μαζί και ο μήνας. Μιλούσαμε με τον Φίλιππο, κυρίως το βράδυ. Υπήρξαν φορές που ο ύπνος μας πήρε και τους δύο την ώρα που κάναμε βιντεοκλιση. Τουλάχιστον όμως κρατούσαμε επαφή,προσπαθούσαμε να κρατήσουμε τουλάχιστον. Όλα πήγαιναν καλά σε γενικές γραμμές μέχρι...σήμερα.
Είναι εκείνη η μέρα που γιορτάζουν οι ερωτευμένη, που όλες οι βιτρίνες είναι στολισμένες με κόκκινες καρδούλες, αρκουδάκια, λουλούδια...Τόσο κόκκινο που σε κάποια στιγμή μπορεί να αγανακτήσεις αλλά είναι ωραία μέρα.
Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου λοιπόν, δεν ανήκει μόνο στα ζευγάρια. Ανήκει σε όλους εκείνους που είναι ερωτευμένη ακόμα και αν δεν βρίσκονται σε σχέση.
Το κουδούνι της πόρτας χτυπάει και βαριεστημένα σηκώνομαι από το κρεβάτι για να ανοίξω.
«Έφερα πάστες και σοκολατάκια!»αναφωνεί ενθουσιασμένη η Αλεξία υψώνονται τα κουτιά στα χέρια της. «Τις πάστες μου τις πήρε ο Τάσος το πρωί, τα σοκολατάκια τα πήρα εγώ για να τα τσακισουμε»συνεχίζει και χαμογελάω αχνά.
«Καλά έκανες και ήρθες, δεν είχα τι να κάνω»της λέω ενώ βγάζω πιατάκια από το ντουλάπι.
«Τα αγόρια μου είπαν αν θέλουμε να περάσουμε πιο μετά από το σπίτι του Γρηγόρη που βλέπουν μουντιάλ, να κάτσουμε»
«Ναι εντάξει, δεν έχω θέμα»λέω μόλις κάθομαι δίπλα της στο καναπέ και εκείνη ανοίγει το κουτί με τα γλυκά.
«Το Πάσχα πάμε Νάξο ε;»ρωτάει με ένα πλατύ χαμόγελο και εγώ μόνο στο άκουσμα του ονόματος, κάνω μια γρήγορη αναδρομή σε όλες εκείνες τις ωραίες στιγμές του καλοκαιριού.
«Ναι ρε, θα είναι ωραία»έχω αποφύγει να ανοίξω κουβέντα με τον Φίλιππο για τον αν αυτή την φορά θα έρθει για φοβάμαι την απάντηση.
Δεν θέλω να ακούσω την απάντηση.
Εάν πει όχι, θα στεναχωρηθω.
Εάν πει ναι, σε καμία περίπτωση δεν θέλω να τον κοιτάζω και να του λέω ψέματα.
[...]
«Να μας πω χρόνια πολλά ή όχι;»με ρωτάει με ένα αμυδρό χαμόγελο ενώ βολεύεται καλύτερα στον κρεβάτι.
Μάλλον τώρα βγήκε από το μπάνιο γιατί τα μαλλιά του είναι βρεγμένα. Φτιάχνει καλύτερα τα γυαλιά μυωπίας που φοράει που και που γιατί λέει πως δεν του πάνε αλλά εγώ θεωρώ πως είναι πολύ όμορφος με αυτά.
Αυτός είναι ο άνθρωπος μου. Κάνεις άλλος.
Όμως έκανα κάτι που δεν έπρεπε και ίσως τελικά να μην μου αξίζει.
Παίρνω μια βαθιά ανάσα.
«Χρονιά μας πολλά Φίλιππε»απαντώ κάνοντας ενα τεράστιο χαμόγελο να ζωγραφιστεί στο πρόσωπο του.
Με έχεις κάνει να σε μισώ τόσο πολύ ώρες ώρες Φίλιππε, που έκανα μαλακίες.
Άραγε αν μάθεις τι έγινε, θα με συγχωρέσεις;
«Πως πήγε η μέρα σου σήμερα;»με ρωτάει γυρνώντας στο πλάι και από την βραχνάδα στην φωνή του μπορώ να καταλάβω πόσο κουρασμένος είναι.
«Δεν έγινε τίποτα ιδιαίτερο. Πήγα σχολή, μετά πέρασε από εδώ η Αλεξία και πριν καμιά ώρα γύρισα από το σπίτι του Γρηγόρη.»απαντω παίζοντας με τα κορδονάκια από το φούτερ μου.
«Η δικιά σου;»
«Μακάρι να μπορούσα να τα κάνω και εγώ όλα αυτά. Πριν λίγο γύρισα από το πανεπιστήμιο, έκανα μπάνιο και θα κοιμηθώ γιατί ξεπατώθηκα.»
«Θες μήπως να κλείσουμε για να ξεκουραστείς; Δεν με πειρ-»
«Πάντα μου άρεσε να κοιμάμαι μαζί σου. Όχι μόνος μου. Βάλε το κινητό σου να φορτίζει και ξάπλωσε. Αφού δεν ειμαστε στο ίδιο κρεβάτι, τουλάχιστον να σε αισθάνομαι κοντά μου»ζητάει ενώ αφήνει τα γυαλιά του στο κομοδίνο και χαμογελάω.
Βάζω τον φορτιστή στην πρίζα, τον συνδέω στο κινητό και το στηρίζω στον τοίχο που ακουμπά το κρεβάτι.
Χωνομαι κάτω από το ζεστό πάπλωμα και τον κοιτάζω που με μισανοιχτα από την κούραση μάτια, χαϊδεύει την οθόνη.
Μαγαπάει.
-oliaaaa
YOU ARE READING
Finding Us
Teen FictionΕκείνο το καλοκαίρι θα άλλαζαν όλα. Εκεινο το καλοκαίρι θα μου μάθαινε πολλά.
