«Ώστε Πολιτικών Μηχανικών ε; Άρα είσαι σα να λέμε μεγάλο μυαλό;»με ρωτάει αφού έχουμε ήδη συζητήσει τα πάντα μισή ώρα τώρα που είμαστε έξω από το κλαμπ.
Παρα ήταν ασφυκτικά εκεί μέσα και χρειαζόμουν λίγο καθαρό αέρα.
«Το ήθελα από το γυμνάσιο οπότε προσπάθησα πολύ»του εξηγώ χαμογελώντας και τραβάω προς τα κάτω τα μανίκια του φορέματος μου γιατί έχει αρχίσει να κάνει κρύο.
«Έλα, πάρε αυτό»αναφωνεί και ξεκουμπώνει την ζακέτα του. Μου την δίνει και μου κάνει νόημα να την βάλω.
Πάω να αρνηθώ αλλά την ξανασπρώχνει προς το μέρος μου.
«Δεν βαρέθηκες να κάθεσαι τόση ώρα μαζί μου εδώ έξω;»τον ρωτάω κοιτάζοντας τον και εκείνος γνέφει αρνητικά.
«Δεν είμαι και πολύ των κλαμπ. Δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη και βασικά ήρθα γιατί ένας φίλος μου έχει γενέθλια.»μου λέει και κουνάω το κεφάλι. Αυτή την στιγμή τον καταλαβαίνω γιατί ούτε εγώ έχω όρεξη.
«Ναι ούτε εγώ ήθελα και με ανάγκασε η Αλεξία. Είναι πολύ πεισματάρα ώρες ώρες»αναφωνώ γελώντας και για ένα λεπτό περνάει από το μυαλό μου ο Φίλιππος και ό,τι έγινε με αποτέλεσμα να μουτρώσω ξαφνικά.
«Ει, τι έγινε και κατσουφιασες έτσι;»με ρωτάει ακουμπώντας τον ώμο μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα. «Προβλήματα με το αγόρι σου;»συνεχιζει με σηκωμένο φρύδι. Ανασηκώνω τους ώμους μου.
«Δεν ξέρω αν είναι αγόρι μου...»μουρμουρίζω μπερδεμένη και παίζω με τα κορδόνια που έχει η ζακέτα του.
«Τι εννοείς;»με ρωτά μπερδεμένος και παίρνω μια βαθιά ανάσα. «Κοίτα αν σε έχω φέρει σε δύσκολη θέση μπορούμε να συζητήσουμε κάτι άλλο»
«Έχει φύγει Στρασβούργο για το μεταπτυχιακό του. Ψιλομαλώσαμε και δεν ξέρω τι γίνεται τώρα...εχουμε να μιλήσουμε από χτες...»μουρμουρίζω μπερδεμένη.
«Αν σε αγαπάει θα προσπαθήσει να τα βρείτε όσο μακριά και αν είναι»μου λέει με ένα αχνό χαμόγελο και χαϊδεύει το μπράτσο μου.
«Δεν ξέρω απλά...αισθάνομαι μόνη. Ξέρεις σαν να μην είμαστε τίποτα πια»δηλώνω στεναχωρημενη αλλά αμέσως μετά σκέφτομαι πως κάθομαι και λέω τα παράπονα μου για τον Φίλιππο σε κάποιον που γνώρισα πριν μια ώρα. Ξαφνικά αισθάνομαι την ντροπή να με κατακλύζει και τα μάγουλα μου να φλέγονται. «Συγγνώμη, συγγνώμη που σε πρήζω, δεν ξέρω τι με έπιασε»αναφωνώ καλύπτοντας γρήγορα το πρόσωπο μου και τον ακούω να γελάει.
«Σιγά, όλοι έχουμε προβλήματα και όλοι έχουμε την ανάγκη να τα πούμε κάπου»μου λέει κατεβάζοντας τα χέρια μου και τον κοιτάζω αμήχανα.
Είναι πολύ γλυκούλης.
«Να σε κάνω μια αγκαλιά;»με ρωτάει κοιτώντας με στα μάτια και γνέφω καταφατικά. Είχα όντως την ανάγκη από μια αγκαλιά, για να αισθανθώ κοντά μου κάποιον που μου λείπει,κάποιον που αγαπάω πολύ.
«Πάμε μεσα;»τον ρωτάω όταν απομακρύνομαι από την αγκαλιά του και γνέφει καταφατικά. Όταν σηκώνεται, μου δίνει το χέρι του για να στηριχτω πιο εύκολα στα τακούνια μου και του χαμογελάω ευγενικά.
Μπαίνουμε μέσα και μου κάνει νόημα πως θα πάει στην παρέα του η οποία καθώς αρκετά κοντά στην πόρτα και εγώ φεύγω ίσια ενώ σπρώχνω αρκετά άτομα για να φτάσω στο τραπέζι μας.
[...]
«Πως σου φάνηκε ο Γιώργος;Δεν είναι πολύ καλός;»με ρωτάει η Αλεξία μόλις μπαίνουμε στο προαύλιο της σχολης και τρώει μια μπουκιά από την ζαμπονοτυρόπιτα της.
«Ναι ισχύει. Μου συμπεριφέρθηκε άψογα εχτές»συμφωνώ και κάθομαι στο πρώτο παγκάκι που βρίσκω ελεύθερο.
«Είναι σωστός gentleman παιδί μου, όχι σαν τα δικά μας τα μοσχάρια!»αναφωνεί και χασκογελαω με την έκφραση που πήρε αλλά εκείνη την στιγμή έρχεται ο Τάσος προς το μέρος μας.
«Καλημέρα! Κοριτσάρα μου όμορφη τι κάνεις;»ρωτάει με ένα χαμόγελο έως τα αυτιά και πραγματικά αυτοί οι δύο είναι τόσο υπέροχοι μαζί.
Φαινόταν από την αρχή πως η κόντρα που είχαν θα οδηγούσε σε έρωτα αλλά αυτοί παραείναι ωραίοι μαζί.
«Καλά είμαι, εδώ τα λέγαμε με την Σοφία»
«Είχες μήπως κάποιο νέο από τον Φίλιππο;»τον ρωτάω διστακτικά και με κοίτα συμπονετικά.
«Δεν μιλήσατε ακόμα ε;»γνέφω αρνητικά«Κοίτα ρε Σοφάκι, μίλησα μαζί του το πρωί...Εχει καταλάβει πως έκανε μαλακία απλά είναι ακόμα θυμωμένος και δεν θέλει να σου μιλήσει μέχρι να ηρεμήσει πλήρως»μου εξηγεί και η Αλεξία χαϊδεύει τα μαλλιά μου.
«Είχα κάπου άδικο στο όλο θέμα;»απορώ γιατί πραγματικά κάτι δεν έχω καταλάβει για να είναι τόσο θυμωμένος.
«Ξέρεις πως είναι όταν αρπαζεται. Θέλει τον χρόνο του, καταλαβαίνω όμως ότι μετά από λίγο καιρό γίνεται αφόρητη αυτή η συμπεριφορά.»μου λέει η κολλητή μου και απλά ανασηκώνω τους ώμους μου μη ξέροντας τι να απαντήσω.
Βασικά δεν ήθελα να απαντήσω.
-oliaaaa
YOU ARE READING
Finding Us
Teen FictionΕκείνο το καλοκαίρι θα άλλαζαν όλα. Εκεινο το καλοκαίρι θα μου μάθαινε πολλά.
