Finding Us

{83}-Τέλος

Φίλιππος

«Μπαμπά! Μπαμπά!»ακούω την φωνή της Κατερίνας και αφήνω τα χαρτιά στο γραφείο.

«Τι έγινε...πάλι;»ρωτάω κουρασμένος ενώ πηγαίνω προς το σαλόνι για να αντικρίσω τον Διονύση κατά κόκκινο και την μικρή έτοιμη να κλάψει.

Ίδια η μάνα της.

«Διονύση άσε με ήσυχη επιτέλους!»φωνάζει και μπαίνω ανάμεσα του για να αποτρέψω μελλοντικά επεισόδια.

Ώρες ώρες διασκεδάζω να τους βλέπω να τσακώνονται αλλά τώρα νομίζω ότι είναι σοβαρά τα πράγματα.

«Όχι αν δεν μου πεις τι στο διάολο έκανες με τον Μάνο στα αποδυτήρια!»της φωνάζει και τότε τα μάτια μου γουρλωνουν.

Το κοριτσάκι...κοριτσάκι μου στα αποδυτήρια με κάποιο αγόρι;

«Τι είναι αυτά που λες;»τον ρωτάω ήρεμα - όσο μπορώ δηλαδή-και εκείνος περνάει το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του.

«Να ρωτήσεις την κορούλα σου και να σου πει τι έκανε στα αποδυτήρια του γυμναστηρίου χτες το απόγευμα!»φωνάζει και εγώ γυρίζω απότομα προς το μέρος της κόρης μου.

«Καρφί!»φωνάζει στον αδερφό της και πάει να σηκωθει αλλά μπαίνω μπροστά της για να κοιτάει εμένα.

Δεκαεφτά χρονών μπουμπουκάκι, τι δουλειά έχει με αγόρια σε αποδυτήρια;

«Έχεις να μου πεις κάτι Κατερίνα;»την ρωτάω σοβαρός αν και ξέρω που θα καταλήξει όλο αυτό σε λιγότερο από τρία δευτερόλεπτα.

1

«Μπαμπά εγώ...»

2

Δεν συνεχίζει. Κουλουριαζεται στην γωνία του καναπέ και ξεσπάει σε κλάματα.

Όταν λέω εγώ ότι είναι ίδια η Σοφία να με πιστεύετε.

Τρίβω το πρόσωπο μου και ξεφυσάω.
Έπρεπε να την είχα ρωτήσει πιο ήρεμα αφού ήξερα πως θα αντιδράσει.

«Ει...ει τι έγινε; Γιατί μου στεναχωρειτε το κοριτσάκι μου;»μας ρωτάει η Σοφία, που μόλις γύρισε από τον Κωστή, και έρχεται γρήγορα προς το μέρος μας.

«Η κόρη σου!»γρυλλίζω«Έχει γκόμενο.»συνεχιζω αλλά δεν παρατηρώ  κάποια αντίδραση.

«Και μάλιστα 3 χρόνια μεγαλύτερο!»συμπληρώνει ο μικρός και πιάνω την καρδιά μου. Ναι, πετάτε τα ένα ένα να με στείλετε πριν την ώρα μου.

«Το ξέρω αυτό»πετάει χαλαρή ενώ βάζει στην αγκαλιά της την Κατερίνα  για να την ηρεμήσει.