Finding Us

{25}-Πολύ Καλή Ηχομόνωση

«Μπαμπά με το διαμέρισμα στην Πάτρα τι γίνεται;»τον ρωτάω αρπάζοντας ένα κρουσανάκι από την πιατέλα στον πάγκο.

«Τα κλείσαμε και τα δύο κενά με τον Διονύση. Τέλος Αυγούστου θα πάμε να τα επιπλώσουμε και να πάρουμε και από το σπίτι στην Αθήνα ό,τι θες»μου απαντά ενώ πίνει τον καφέ του και γνέφω καταφατικά φιλώντας τον στο μάγουλο.

Ανεβαίνω ξανά πάνω με σκοπό να πάω στο δωμάτιο μου και να κάτσω στην δροσούλα με το air-condition. Ωστόσο όταν ανεβαίνω τις σκάλες και φτάνω έξω από δωμάτιο, ένα χέρι με τραβάει και με βάζει στο διπλανό.

«Τι κάνεις παιδάκι μου; Θα μας δει κανένας!»σιγοφωνάζω όταν ο Φίλιππος με στριμώχνει στον τοίχο και χασκογελαω.

«Ας μας δει! Χέστηκα»λέει με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο και κολλάει με πάθος τα χείλη του πάνω στα δικά μου. Η γλώσσα του αγκαλιάζει με μοναδικό τρόπο την δικιά μου και τα χέρια του τα στηρίζει στα οπίσθια μου. Είναι αρκετά πιο ψηλός από εμένα και έτσι με έχει κρύψει με το σώμα του.

Τα χείλη του κινούνται λαίμαργα, δαγκώνει τα δικά μου που και που κάνοντας με να βγάλω σιγανούς αναστεναγμούς.

«Ξέρεις, κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουμε να κρυβόμαστε από τους γονείς μας σαν δεκαπεντάχρονα, δεν νομίζεις;»με ρωτάει γελώντας και ξαπλώνει στο κρεβάτι. Αντιγράφω τις κινήσεις του και κάθομαι δίπλα του.

«Είναι λίγο νωρίς, ίσα ίσα μια εβδομάδα έχουμε κλείσει. Καλύτερα στον μήνα, να είμαστε και πιο σίγουροι»εκφράζω τις σκέψεις μου ενώ ακουμπώ το χέρι μου στον λαιμό του και τον χαϊδεύω.

«Καλά όχι ότι δεν έχουν καταλάβει κάτι από μόνοι τους αλλά όπως θες»αναφωνεί γελώντας και πιάνει το χέρι μου και το τοποθετεί στο κεφάλι του. «Κάνε μου νυχάκια, μαρέσουν»συνεχίζει σαν μικρό παιδί κλείνοντας τα μάτια του.

«Είσαι ένας μπέμπης το ξέρεις;»αναρωτιέμαι γελώντας ενώ χαϊδεύω με τα νύχια μου τα μαλλιά του.

«Το ξέρεις ότι όταν θα είμαι 30 εσύ θα είσαι 23; Άλλη είναι η μπέμπα εδώ πέρα»απαντά υπεροπτικά και τον κοιτάω με σηκωμένο φρύδι.

«Εσύ είσαι στο μυαλό. Έχει διαφορά»τον κοροϊδεύω και εκείνος με αγριοκοιτάζει πριν αρχίσει να γελάει.

Ξαπλώνω στο στήθος του και παρατηρώ καλύτερα το δωμάτιο του. Πάντα μου κέντριζε το ενδιαφέρον γιατί για αγόρι ήταν πολύ τακτοποιημένο, όλα στην εντέλεια. Οι τοίχοι βαμμένη γκρι, στους τοίχους έχει κρεμασμένες φωτογραφίες με φίλους, από τότε που ήταν μικρά, μαζί μου και μια κιθάρα δίπλα στην μπαλκονόπορτα.