Finding Us

{37}-Το Παρελθόν Εμποδίζει

«Και τώρα οι δύο μας...»μουρμούριζει αλλάζοντας ταχύτητα.

Ξεροβήχω και ανάκαθομαι στην θέση μου.

«Που πάμε;»τον ρωτάω καθώς προσπερνάμε δύο αυτοκίνητα. Καλά και να μου πει, δεν θα ξέρω αλλά κουβέντα να γίνεται.

Πόση ώρα θα του κρατάω μούτρα και εγώ;

«Κάπου ήσυχα για να μιλήσουμε»απαντά κοιτώντας με τεράστια προσήλωση τον δρόμο.
Ρε μπας και έχει νευριάσει τόσο πολύ που θέλει να με πάει σε καμία ερημιά και να με σκοτώσει; «Σοφάκι, δεν θα σε σκοτώσω μη φρικάρεις»συμπληρώνει χασκογελώντας σαν να διάβασε τις σκέψεις μου και χαμογελάω αμήχανα.

Σταματάμε λίγο πιο πριν την γέφυρα του Ρίου, κοντά στην θάλασσα. Παρκάρει το αυτοκίνητο και μου κάνει νόημα να βγω έξω.

Υπακούω και τον ακολουθώ στο τσιμεντένιο 'παγκάκι'  ας πούμε που έκατσε.

Κάθομαι δίπλα του και παρατηρώ πως έχει μπλέξει τα δάχτυλα του μεταξύ τους και παίζει αμήχανα.
Γλύφω τα χείλια μου καθώς τα νιώθω να ξεραίνονται.

«Ξέρω πως με ένα συγγνώμη δεν διορθώνεται τίποτα...αλλά Σοφία φοβάμαι! Φοβάμαι ότι θα σε χάσω και δεν το θέλω αυτό...Σου έχω ξαναπεί, όταν έβγαινες με τον Θάνο είχα περάσει πολύ σκατά. Ήταν η περίοδος που ανακάλυπτα τα συναισθήματα μου για σένα και βλέποντας σε με κάποιον άλλον, τρελαινόμουν. Προσπαθούσα να αρνηθώ τα όσα μου συμβαίνουν λέγοντας στον εαυτό μου πως δεν γίνεται να είμαι ερωτευμένος με την κολλητή μου. Μετά ήρθε ο Χάρης και έκανε τα πράγματα χειρότερα...Φοβάμαι πως κάποιος θα σε πάρει από κοντά μου γιαυτό συμπεριφερομαι έτσι. Ξέρω, δεν είναι σωστό, αντιθέτως είναι πολύ μαλακισμένη η αντίδραση μου αλλά είναι μια ανασφάλεια που...που δεν θα φύγει εύκολα»ξεκινά να λέει, με εμένα να τον ακούω με τεράστια προσοχή χωρίς να τον διακόψω. Περίμενα να τελειώσει. Πολλές φορές από την φωνή του έβγαιναν συναισθήματα παραπόνου, απογοήτευσης για τον ίδιο. «Πες κάτι...»μουρμούριζει μετά από λίγα λεπτά σιωπής και με κοιτάζει βαθιά στα μάτια. Παίρνω το χέρι του και καλύπτω την παλάμη του με τα δύο δικά μου.

«Πιστεύεις πως θα πλήγωνα ποτέ κάποιον που αγαπώ;»τον ρωτάω κινώντας τα ακροδάχτυλα μου στο δέρμα του.

«Με αγαπάς;»με ρωτάει σχεδόν έκπληκτος και χαμογελάω αμυδρά.

«Φυσικά και το κάνω ρε βλάκα!»απαντώ τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω του και τον αγκαλιάζω σφιχτά. Εκείνος χώνει το κεφάλι του στο βαθούλωμα του λαιμού μου και μου αφήνει ένα ζεστό φιλί εκεί.