verboden liefde

Jack

Ik werd eenzaam wakker in mijn bed, ik miste en lichaam naast mij.  Niet zomaar één, maar die van Emma.  Ik denk dat ik ga moeten toegeven dat ik verliefd aan het worden ben op haar.  Hoe ga ik dat moeten zeggen tegen haar, moet ik het wel zeggen?  Misschien is zij niet verliefd op mij.  Ik weet het allemaal niet meer.

Ik maak me klaar voor werk en ga naar kantoor.  Aangekomen ga ik zoals elke morgen eerst naar mijn vader.  Emma was er nog niet.   Een beetje teleurgesteld ging ik bij mijn vader binnen om voort af te spreken voor vanavond.  Nog zoiets, ik moest gaan eten bij mijn ouders.  Eigenlijk was ik liever bij Emma straks, ik had ze gisteren ook al niet gezien.

Toen ik terug buiten kwam zat Emma aan haar bureau.  "hallo schoonheid, ik heb je gemist gisteren." zei ik tegen haar en knipoogde.  "Voorzichtig" zei ze "straks hoort je vader je nog, maar ik heb je ook gemist." 

"Nee, geen schrik. Die is aan het telefoneren met mijn moeder en dan is hij wel even bezig.  Ik kan helaas vanavond niets samen doen, ik moet gaan eten bij mijn ouders." zei ik, met pijn in men hart.

Ze lachte een beetje geheimzinnig en zei: " geen probleem, ik moet vanavond met mijn vader gaan eten.  Maar misschien zien we elkaar daarna wel." 

Ze deed een beetje raar, wat is ze van plan straks, dat wil ik wel eens weten. "Is goed, ik bel je wel als ik daar vertrek dan kunnen we ergens afspreken. "

Dat zag ze wel zitten.  Ik nam afscheid en ging terug naar mijn kantoor.  Tijdens het werk moest ik steeds denken aan haar geheimzinnige lach.  Wat was ze van plan?

Na het werk ging ik naar huis.  Mijn vader had gezegd dat ik er rond half acht moest zijn dus had ik nog even tijd om me klaar te maken.  Ik had er niet veel zin in, liever deed ik wat anders.  Maar Emma moest ook gaan eten dus kwam dat wel goed uit.

Ik stapte in mijn auto en reed naar mijn ouders.  Ze wonen in een mega villa met een hele lange oprit.  Bijna een paleis.  Ja ze zijn rijk, maar ik heb daar nooit bij stil gestaan.  Voor mij hoeft al die tralala niet.  Geef mij gewoon een huisje en een mooie, lieve en gezellige vrouw en meer moet ik niet hebben.  Alleen mijn auto daar heb ik een zwak voor. Voor snelle en dure auto's.

Toen ik dus bij mijn ouders kwam stapte ik uit en ging naar binnen.  Ik hoorde stemmen, wie zou er nog zijn? Was het niet alleen met mijn ouders dat ik ging dineren vanavond.  Ik stapte de kamer binnen en zag een mooie elegante dame staan met haar rug naar mij toe.  Ze droeg een blauw satijnen kleed dat mooi rond haar lichaam vloeide, met een open rug.  Wauw wat was ze mooi, maar die vormen ik kende die van?  Het was alsof ze wist dat ik er was want vanaf het moment dat ik de kamer in kwam draaide ze zich om.  Ik stond stokstil "Emma?" Ze lachte en kwam naar me toe. Ze kuste me op mijn wang en zei "Dag Jack, je ouders hebben mij en mijn vader uitgenodigd om te komen eten." Voor ze nog iets anders kon zeggen kwam mijn moeder binnen.

"Daar ben je dan Jackieboy, ik vroeg me al af waar je bleef?"  Ik liep naar mijn moeder en gaf haar een zoen.  "Dag moeder, ik ben net binnen gekomen.  Vader had niet verteld dat er nog volk zou komen?"

"Ik weet het" zei ze "anders was jij niet gekomen, ik weet dat jij dat niet graag doet zo'n diners.  Maar vindt je het erg, ik dacht dat ik begrepen had van je vader dat jij goeie vrienden zijn geworden dus leek me dat gezellig dan kan ik haar ook eens ontmoeten."

"Nee tuurlijk niet moeder." Ik gaf Emma een rondleiding terwijl onze vaders over zaken praatte.  Toen we bij mijn slaapkamer kwamen bleef ik staan.  "Dit was mijn kamer, verschiet niet.  Het lijkt alsof de tijd heeft stilgestaan, maar mijn moeder wil er niets aan veranderen."

Ik deed de deur open en stapte naar binnen, Emma kwam achter mij.  Het wsa nog echt een kamer van een student, posters aan de muur, mijn medailles en bekers van zwemmen tijdens mijn universiteit periode.  Ze keek aandachtig rond en zag toen een foto van mij als kind.  Ze lachte "zo schattig jongetje dat kan jij toch niet zijn?"

Samen keken we naar nog wat foto's van vroegen toen ik mijn moeder hoorde roepen dat het eten klaar stond.  Het was heel gezellig eigenlijk.  Haar vader was een toffe man en ik kon het wel goed met hem vinden.  Het enige moeilijke dat ik had was om van Emma af te blijven.  Oh wat zag ze er toch beeldig uit.  Elke kans die ik dan ook kreeg raakte ik haar aan, haar knie onder de tafel of met mijn voet.  Ik moest natuurlijk wel zien dat het niet opviel.

Na het eten bracht ik Emma naar huis.  Ze had tegen haar vader gezegd dat ze een zware dag had gehad en vroeg op moest. Dus had ik voorgesteld om haar naar huis te rijden dan kon haar vader nog wat bijpraten met mijn vader.

"Je hebt hele lieve ouders." zei ze. "Dank je, ja dat zijn ze wel.  Jouw vader ziet er mij ook ne toffe uit."

We reden naar mijn thuis, maar eerst wilde ze nog even wat kleren ophalen voor morgen. Zo moest ze morgenvroeg niet eerst naar huis.

Na een gezellige en vermoeide avond was ik blij dat ik in mijn bed kroop, maar het beste vond ik dat Emma bij mij lag.  Ik heb geen idee hoe ik dit moet aanpakken, maar ik weet nu al dat ik haar niet kwijt wil.  Met een gelukzalig gevoel viel ik in slaap.

Hoe kan hij weten dat het geluk binnenkort verstoord wordt en dat hij zelf zijn toekomst met haar op het spel zal zetten. Ik weet het dit stukje is wat minder, maar binnenkort komt alles uit.