verboden liefde

Hoofdstuk 37

Jack

Mijn mooie Emma. Ze ligt daar maar in bed en word maar niet wakker. Waarom niet?  De dokters weten niet hoelang het gaat duren.  Ze kan elk moment wakker worden, maar ook niet. Ze zeggen dat ze wakker wordt wanneer ze er klaar voor is. Haar lichaam is zich aan het herstellen en haar geest beschermd zich tegen het trauma dat ze heeft opgelopen. Ze hebben onze zoon in spoed met keizersnede gehaald, want de placenta was losgekomen door het ongeval. Gelukkig is alles in orde met hem. Geregeld ga ik naar de materniteit om hem te bezoeken. Dan neem ik hem in mijn armen en vertel hem alles over zijn mama. Wat zal ik blij zijn als ze wakker wordt en ons wondertje zelf kan vastnemen. Het doet me zeer om hem steeds te moeten achterlaten, maar hij kan niet bij Emma op de kamer blijven. Hier zorgen ze goed voor hem. Ze hebben al een paar keer gevraagd of ik al een naam voor hem heb, maar dat wil ik niet doen zonder Emma. We waren er zelf nog niet uit. We hebben 3 namen, maar kunnen niet kiezen. Robbe, Owen of Steven. Ik ga terug naar Emma haar kamer en geef haar een kus. Ze ziet er nog steeds adembenemend uit. Ik kan niet wachten om haar mijn vrouw te maken, hopelijk lukt dat nog. Een leven zonder haar zie ik niet zitten. Maar ik kan niet opgeven nu, niet voor haar en niet voor dat mooi wondertje. Het is een deel van haar. Ik zet mij in de stoel naast haar bed en na veel gepieker val ik in slaap.

Emma

Ik word wakker van een raar geluid. Ik kijk om me heen en zie allemaal buisjes en machines staan. Ik lig in het ziekenhuis. Opluchting gaat door mij heen.  In een hoekje van de kamer zie ik Jack zitten slapen.  Ik hoestte en hij doet zijn ogen open.  "Emma, gelukkig je bent wakker. Ik dacht dat ik je kwijt was.  Je werd maar niet wakker." Hij kust me en neemt me in zijn armen. "Jack, wat is er gebeurd? ik kan mij niets meer herinneren." Hij zuchtte "wat weet je nog?"  "Ik weet nog dat we in het busje zaten en toen overkop gingen." Ik grijp naar mijn buik. "Mijn baby, waar is mijn baby?" ik weet niet wat te doen en begin hysterisch te huilen.  "Rustig maar Emma, met ons kindje is alles ok.  Door het ongeval was je placenta losgekomen en ze hebben hem eruit moeten halen. Hij ligt veilig in zijn bedje op de kinderafdeling." Wat ben ik opgelucht, dan dringen zijn woorden door. "We hebben een zoontje, oh Jack dat is geweldig.  Wanneer mag ik hem zien?" Ik moest hem zien, ik kan niet meer wachten. "Rustig Emma, je bent net wakker.  Ik zit hier al een week te wachten.  Ik zal eerst de verpleging roepen om je te komen nakijken."  Mijn ogen gingen ver open. "Een week, heb ik een week in coma gelegen?" Ik ben een week met Jack en onze zoon kwijt.  "Ja, ik dacht dat je niet meer wakker zou worden, maar ik ben geen moment weg geweest."  Jack gaat naar buiten om een dokter te gaan halen.  Na 10 min. komt hij terug de kamer binnen met een meneer in lange witte jas, de dokter.  "Goeiemorgen Emma, blij te zien dat je weer wakker bent.  Hoe voel je je?"  "Redelijk goed, bedankt." Hij kijkt eens in mijn ogen en test mijn reflexen.  Na mijn bloeddruk nagekeken te hebben lacht hij vriendelijk naar mij. "Je bent helemaal in orde.  Ik ga je nog wel 2 daagjes houden om alles in het oog te houden en te zien dat alles goed verloopt. "Dokter, wanneer mag ik mijn zoon zien?"  Hij glimlachte en zei" Ik zal naar de materniteit  bellen dat ze hem brengen.  Hij mag nu wel op je kamer blijven tot je naar huis gaat."  "Bedankt dokter."

Het volgende kwartier duurde eindeloos en dan word er eindelijk op de deur geklopt.  Een verpleegster komt binnen met een klein bedje. Mijn zoon! Ze neemt het klein dutske uit zijn bedje en geeft hem aan mij.  "Welkom terug Emma, er is hier iemand die niet kan wachten om jou te zien."  Ze legt hem in mijn armen. Tranen lopen over mijn wangen.  Ik kijk naar Jack en hij komt mee op bed zitten.  "Hij is prachtig", zeg ik.  "Heb je hem al een naam gegeven?"  "Nee, dat wou ik samen met jou doen."

Ik hoop dat jullie het wat goed vinden.  Graag stemmen en je mag steeds laten weten wat je ervan vindt.  Wat vinden jullie van de namen, en welke zouden jullie kiezen. Laat het me weten: Robbe, Owen of Steven.

Nancy xxx