verboden liefde

Emma

Totaal hysterisch en buiten adem kwam ik bij An thuis.  Ze woont niet zo ver en ik ben helemaal te voet naar haar gelopen.  Ik was zo kwaad, hoe kon hij. Hij deed alsof ik met opzet zwanger ben geworden of nog erger deed alsof.  Alsof ik zwanger wilde zijn, ik ben nog zo jong.

Ann deed open en nam me direct in haar armen, gelukkig had ik haar nog.  Ze liet me op adem komen en toen ik eindelijk rustig was en haar mijn verhaal deed stond ze perplex.   Hoe kon iemand zo gemeen doen en zo hardvochtig.

"Weet dat ik steeds voor je klaar staat wat je ook doet, wat ga je doen met de baby?" vroeg ze.  Ik keek haar aan en glimlachte door mijn tranen heen.  "Houden natuurlijk, ik heb er deze 2 weken lang over kunnen nadenken. Ik weet dat ik nog jong ben, maar ik zou nooit een leven kunnen beëindigen. Ik weet dat het zwaar zal worden, maar het lukt wel."

Ik vroeg aan Ann of ik vannacht bij haar mocht blijven slapen en zodus kroop ik uitgeput in het logeerbed van haar.   De volgende dag was ik nog steeds overstuur door Jack zijn woorden en kon ik niet uit bed komen.  Hoewel ik voor het kindje gekozen had kon ik hem niet uit mijn gedachten krijgen.  Ik had geen zin om hem te zien en liet Ann naar het werk bellen om mij ziek te melden.

Zo ging het de rest van de week.  Ann gaf mij te eten en drinken en ik viel terug in slaap.  Een deel van de misselijkheid van de zwangerschap, maar vooral omdat ik me verschrikkelijk voelde door jack.  Ik kon nog steeds niet geloven dat hij zo'n zak was.  Was zijn liefde voor mij gespeeld.  Ik wist wel dat hij niet aan relaties deed, maar het was toch niet dat ik expres zwanger ben geworden. Hoe kon hij zoiets maar denken.

Na die week wou ik nog steeds niet uit bed komen, maar dat was buiten Ann gerekend.  Ik moest verder dat wist ik ook wel.  Wat ik ook wist was dat ik niet meer voor Mr. Walker kon werken.  Jack elke dag zien zou teveel pijn doen dus ik stelde mijn C4 op en mailde hem door naar kantoor. 

Nu wat?  Geen werk en zwanger.   Wat wilde ik doen?  Het werk zoeken was begonnen net zoals mijn leven terug op de rails krijgen zonder jack.  Ik dacht nog geregeld aan hem, maar ik moest verder.