verboden liefde

Hoofdstuk 26

Emma

Ik wist niet wat te doen, zou ik het vertellen tegen Jack? Wie kon het zijn, ik had geen vijanden.  Hoe hard ik ook mijn best deed, ik kon echt niet bedenken wie dit zou doen.  In volle paniek voor mij en mijn kind nam ik mijn jas en tas en ging zo snel mogelijk naar Ann.  Zij zou me wel kunnen helpen.  Toen ik buiten kwam, keek ik steeds alle kanten op om te zien of er iemand mij volgde.

Volledig buiten adem kwam ik bij Ann aan. Ik belde aan, maar er werd niet open gedaan.  Tuurlijk zij was ook nog aan het werken.  Ik wist waar dat was en liep zo snel ik kon 4 straten verder naar haar kantoor.  Ze werkte bij een immo kantoor.  Toen ik daar binnen stormde zag Ann mij direct.  Ze schoot recht van haar stoel. "Emma, wat scheelt er?" vroeg ze in paniek.  Ik kwam anders nooit onverwachts op haar werk aan, dus wist ze dat er iets goed mis was.  Ook dat ik stond te hyperventileren was een goeie aanwijzing.

Ze nam me mee naar haar kantoor en liet me eerst rustig worden, daarna schoot ze de ene vraag na de andere af.  Ik wist niet wat te zeggen, uiteindelijk nam ik de envelop uit mijn handtas en gaf die aan haar.  Ze keek me raar aan en deed de envelop open.  Ik hield haar gezicht in de gaten toen ze begon te lezen.  Ze sloeg haar hand voor de mond en zakte op de stoel naast mij.

"Weet je wie dit gestuurd heeft? Heb je dit aan Jack laten zien? Je moet direct naar de politie, dit is gevaarlijk."  Ze wist zelf even niet wat gedaan. "Ik weet niet van wie dit komt Ann.  Heb zelfs geen idee."   Ik trilde over mijn hele lichaam en begon te wenen.  Wie wilt er mij en mijn baby iets aandoen, ik ben nooit slecht geweest tegen andere mensen.

Ann las de brief over en over en keek me plots aan alsof ze het licht gezien had. "Wat, wat is er Ann?"  "Ik weet van wie dit komt." zei ze.  "Van wie dan?" vroeg ik hoopvol.  " In de brief zegt ze dat de baby van haar is en dat ze Jack ook zal krijgen.  Wie wil er doodgraag een kind van Jack dat ze deed alsof ze zwanger was en zodra hij dat besefte haar dumpte?" vroeg ze.

Plots vielen de puzzelstukjes in elkaar.  "Jessica, zijn vorige vriendin?"  Ann knikte toen bij mij ook het laatste stukje was gevallen.  "inderdaad, wat weet je over haar?"   "Niets eigenlijk, alleen wat Jack me over haar vertelde.  Ik heb haar zelfs nooit gezien."

"Kan je aan haar adres komen, we moeten zeker weten dat zij het is en dan naar de politie gaan."  Ann wilde haar gaan bespioneren.  "Ik denk wel dat ik aan haar gegevens kan komen, maar wil je haar echt opzoeken. Dat is levensgevaarlijk.  We kennen ze niet eens en waartoe ze in staat is."

"Dat weet ik, maar we kunnen toch ook niet bang afwachten en niets doen."  Daar had ze welk gelijk in, maar ik moest ook aan mijn baby denken.

Jack

Toen ik even pauze nam ging ik maar even Emma goeiedag zeggen.  Ik vond het zalig dat ze terug op kantoor was en dat ik haar kan zien wanneer ik wil. Toen ik aan haar bureau kwam zag ik dat ze er niet was, maar ook haar jas was weg.  Dat is raar, normaal zou ze me verwittigen als ze ergens naartoe ging? Was ik misschien een afspraak vergeten?  Ik keek in haar agenda op de computer maar er stond niets in voor vandaag.  Ik belde naar Lisa, misschien wist zij iets.  Tenslotte zag zij iedereen binnen en buiten komen.  Het enige wat ze me wist te vertellen was dat ze een uurtje geleden in aller heil naar buiten stormde en niet meer is terug gekomen.  Wat is er toch gebeurd, ik hoop maar dat er niets met de baby is.

Ik nam mijn gsm en belde haar, ik hoorde hem afgaan.  Ja, die lag nog op haar bureau onder al haar papieren.  Dan maar naar Ann bellen, misschien wist zij meer.  Ann nam direct op. "Ja, Jack ze is hier."  "Wat is er aan de hand, Lisa zei dat ze hals over kop vertrokken is, alles is toch ok?"  Ik hoorde even een pauze in haar antwoord maar toen zei ze. "Ja hoor, alles ok.  Ze was vergeten dat ze met mij naar een appartement ging zien, ik wil namelijk verhuizen." zei ze. "Mag ik haar even spreken?"  Ann gaf Emma door aan de lijn.

"Sorry dat ik niets heb laten weten.  Ik was het vergeten en toen belde Ann mij plots op om te vragen waar ik bleef en ben in alle haast vertrokken."  Ik hoorde iets raar in haar stem, maar wist niet goed wat het was. "Ok, geen probleem. Kom je nog terug naar kantoor, of zie ik je straks thuis?"  "Ik zie je straks thuis wel, ik zal bellen als ik onderweg ben."  "Is goed, maar je zult met Ann haar gsm iets moeten laten weten want je bent de jouwe vergeten hier op kantoor.  Ik breng hem straks wel mee."  "Ok is goed, ik ga je nu laten want de makelaar komt net binnen."  Ze hing op.

Ik wist dat er iets mis was, maar kon niet bedenken wat.