verboden liefde

Emma

We waren 2 weken verder.  Het waren de beste, maar ook de spannendste weken van mijn leven geweest.  De tijd met Jack was zalig.

Ik had gisteren na het werk nog een zwangerschapstest gaan halen en nu zat ik in de badkamer te wachten. Ik had tegen Jack gezegd dat ik thuis iets vergeten was en dat ik hem wel op kantoor zou zien.  Je moest 2 minuten wachten dus zat ik vol spanning op de klok te kijken.

Toen ik na 2 minuten keek stonden er 2 streepjes op 'zwanger'. Ik liet mij terug op de badrand zakken en wist niet wat te doen.

Hoe moest ik dit uitleggen, zou Jack er wel gelukkig mee zijn.  Ik had er al over na kunnen denken en was er al uit.  Hoe het ook zou lopen, ik kon dit kindje niet opgeven.

Nerveus liep ik naar kantoor, wanneer zou ik het vertellen en hoe?  Heel de dag was ik in gedachten verzonken, veel werken kwam er niet van.  Heel de dag ontweek ik Jack, ik wist echt niet hoe ik dit moest aanpakken.

Toen het 17u was en tijd om naar huis te gaan kon ik er niet meer onderuit.  Ik was mijn jas aan het aandoen en toen ik mij omdraaide stond Jack daar.

"Hoi Emma, alles ok? Ik heb heel de dag niets van je gehoord.  Zelfs Lisa vroeg of er iets mis was aan mij, want je bent niet naar beneden gegaan om te lunchen?"

Ik zuchtte even "Nee hoor, alles ok ben gewoon een beetje moe vandaag.  Zou je het erg vinden als ik niet mee ga.   Zou graag thuis wat gaan rusten."

Hij keek me een beetje raar aan "Ben je zeker dat alles ok is, je doet toch wat raar? Maar als dat is wat je wil dan zal ik je alleen laten.  Tot morgen schoonheid."

Hij gaf me snel een zoen en vertrok naar huis.  Een beetje opgelucht nam ik mijn zak en ging ook door.  Thuis aangekomen wist ik niet wat ik moest doen.  Snel maakte ik iets om te eten, maar ik had geen honger.  Na wat voor de TV te hebben gezeten en te zappen stond ik recht.  Ik moest lucht hebben.  Ik nam mijn jas en sleutels en ging naar buiten.  Doelloos liep ik rond tot ik plots zag waar ik terecht gekomen was.  Zonder het zelf te beseffen was ik naar het appartement van Jack gelopen.  Misschien was het een teken.  Toen ik weg wilde lopen kwam Jack net naar buiten.

"Emma, wat doe jij hier, scheelt er iets? Ik dacht dat je al zou slapen.  Kom mee naar binnen kom het is veel te koud buiten."

Ik liet mij door Jack naar binnen brengen en zo kwam het dat ik 5 minuten later bij hem op de zetel zat.  Hij zag dat er iets mis was, zo goed kende hij mij ook al wel.  "Emma, tegen mij kan je toch alles vertellen. wat scheelt er toch, je doet niet normaal."

Ik wist dat ik er niet onderuit kon en ging recht zitten.  Ik wriemelde met mijn handen en wist niet goed waar te beginnen.

"Ik moet je iets vertellen Jack.  Het zit zo, ik, ik, ik ..." Ik zuchtte eens heel diep "Jack, ik ben zwanger.  Ik nam de pil maar door de antibiotica deze maand heeft ze niet goed gewerkt en nu ..."

Jack keek me boos aan.  "Wat zwanger, en ik moet dat geloven, zomaar ineens.  Je nam toch de pil Emma.  Ik ken die trucjes.  Niet me mij hé.  Ben je zeker dat het van mij is.  Nee ik geloof je niet.  Ik moet je kind niet.  Je kan kiezen mij en dan doe je een abortus, als je al zwanger bent en anders ga je maar weg."

Ik kon niet geloven wat ik nu hoorde. Totaal overstuur en in tranen stormde ik het appartement uit.  Had ik me zo vergist in hem?  Ik liep regelrecht naar Ann, haar had ik nu nodig.