Δύο Πρόσωπα

ΞΑΝΑ ΜΑΖΙ

<<ΑΣΗΜΙΝΑ!>>. Η φωνή του Λάμπρου, έσπασε τα μερικά δευτερόλεπτα απόλυτης σιωπής από τη στιγμή που οι δύο αδελφές συναντήθηκαν, μετά την αποκάλυψη της Ελένης. Η κοπέλα ένιωσε ένα μούδιασμα σε όλο της το κορμί, τα μάτια της γύρισαν προς τα μέσα κι έχασε τις αισθήσεις της. Ευτυχώς ο δάσκαλος, πρόλαβε κι έπιασε το κορμί της, στον αέρα, πριν σωριαστεί στο πάτωμα. Η Ελένη πήγε προς το μέρος τους. <<ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ; ΕΧΕΙΣ ΤΡΕΛΑΘΕΙ;>> της ούρλιαξε ο Λάμπρος, καθώς ξάπλωνε την Ασημίνα στον καναπέ. <<Λάμπρο, δεν...>>, <<Φέρε το οινόπνευμα. Είναι στην κουζίνα, στο κάτω ντουλάπι ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΡΥΨΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ! ΜΗ ΣΕ ΔΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΛΕΝΗ!>> της φώναξε κι εκείνη υπάκουσε. Ο άντρας σήκωσε τα πόδια της Ασημίνας ψηλά, με ένα μαξιλάρι και έφερε το οινόπνευμα κάτω από τη μύτη της. <<Κορίτσι μου, σύνελθε, σε παρακαλώ>> μονολόγησε. Λίγα λεπτά αργότερα, εκείνη άνοιξε τα μάτια της. <<Λάμπρο;>> ψέλλισε καθώς συνερχόταν. <<Δόξα τω Θεώ!>> έκανε εκείνος ανακουφισμένος. <<Τι έγινε;>>, <<Τίποτα Ασημίνα μου. Λιποθύμησες>> εξήγησε καλοσυνάτα. Η Ασημίνα ανασηκώθηκε. <<Λιποθύμησα Είδα, την αδελφή μου και... Το ονειρεύτηκα Λάμπρο; Δεν...>> πήγε να πει κι έπιασε το κεφάλι της που πόναγε φρικτά. Ο δάσκαλος της χάιδεψε το χέρι τρυφερά. <<Ασημίνα, ξέρω πως με μισείς, κι ίσως τώρα να με μισήσεις περισσότερο, όμως δεν υπήρχε άλλη λύση>>. Η κοπέλα δάκρυσε κι έσφιξε τις γροθιές της. <<Πού είναι;>>, <<Σε παρακαλώ...>>, <<ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΑΜΠΡΟ;>> ούρλιαξε μα εκείνος την κράτησε στον καναπέ με δύναμη. <<Άσε με να σου εξηγήσω>>, <<ΟΧΙ! ΝΑ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΑΥΤΗ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΦΗΣΕ ΝΑ ΚΟΥΒΑΛΑΩ ΕΝΑΝ ΣΤΑΥΡΟ ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ! ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΣΕ ΜΕΝΑ! ΓΙΑΤΙ...>>, <<ΗΤΑΝ ΕΓΚΥΟΣ! Κι η Μυρσίνη είχε βάλει να την βιάσουν και να την σκοτώσουν μεσα στη φυλακή. Κάποιον Βόσκαρη...>>. Η κοπέλα τον κοίταξε με τρόμο. <<Τι;>>, <<Δεν θα την καταδίκαζαν σε θάνατο γιατί περίμενε παιδί, όμως αν δεν την σώζαμε Ασημίνα, ούτε το παιδί θα γεννιόταν, ούτε εκείνη θα ζούσε. Δεν ήξερε τίποτα. Της ζήτησε ο Θωμάς να μου περάσει την περιουσία της, χωρίς να ρωτήσει πολλά και το έκανε. Δεν έπρεπε κανείς να ξέρει τίποτα γιατί ο διάολος έχει πολλά ποδάρια και ΟΛΑ έπρεπε να πείθουν πως δεν ζει πια>>, <<Σε μένα Λάμπρο; ΣΕ ΜΕΝΑ; Έμεινα μόνη, να κλαίω χρόνια ολόκληρα πάνω από τον τάφο της. Να...>>, <<ΤΟ ΞΕΡΩ ΜΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ! ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ!>> της είπε τρέμοντας. <<Θέλω να τη δω>>, <<Ασημίνα...>>, <<ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΤΑ ΠΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΛΑΜΠΡΟ>>, <<Ντάξει... Ηρέμησε>>. Ο άντρας σηκώθηκε και άρχισε να κλείνει τα παντζούρια. <<Δεν πρέπει να τη δει κανείς>> εξήγησε  και πήγε προς την κρεβατοκάμαρα.