Δύο Πρόσωπα

Η ΔΙΚΗ - part 2

Όλοι γύρισαν προς την πόρτα σοκαρισμένοι. Ο Κυπραίος μπήκε στην αίθουσα και στάθηκε μπροστά τους. Φορούσε ένα μαύρο κοστούμι και πλησίασε την έδρα, ρίχνοντας μία φευγαλέα ματιά στην Ελένη. Ορκίστηκε και ο Αργύρης σηκώθηκε όρθιος. <<Κύριε Κυπραίε, θα ξεκινήσω με μία βασική ερώτηση: οργανώσατε την απαγωγή, την απόδραση και την έκδοση πλαστών εγγράφων της κατηγορουμένης;>>. Ο Θωμάς χαμογέλασε. <<Ναι, εγώ τα οργάνωσα>>, <<Γιατί;>>, <<Γιατί είχα τύψεις που την οδήγησα στη φυλακή>>, <<Θα ήθελα να αναφέρετε αναλυτικά τις ενέργειες σας ενώπιον του σεβαστού δικαστηρίου κι έπειτα θα κάνω ερωτήσεις>>, <<Το 1958 ήρθα στο Διαφάνι, μετά από συνεννόηση με την Μυρσίνη Σεβαστού για να αναζητήσω την αλήθεια γύρω από το θάνατο του γιου της, Σέργιου. Παρότι ο Γιάννος Σεβαστός είχε παραδεχτεί την ενοχή του, εκείνη πίστευε πως δεν ήταν ο δολοφόνος και τον γιο της τον είχε σκοτώσει η Ελένη με τις αδελφές της. Έκανα πολλές έρευνες, είχα έρθει κοντά με την κατηγορουμένη όμως δεν βρήκα τίποτα ενοχοποιητικό εναντίον της. Στο διάστημα αυτό, ερωτεύτηκα την Ελένη Σταμίρη και κάναμε σχέση. Παρόλα αυτά, γνώριζα πως εκείνη δεν είχε τα ίδια αισθήματα για μένα και λίγο καιρό μετά, χωρίσαμε. Στο χωριό υπήρχαν ψίθυροι πως εκείνη ήταν ξανά μαζί με τον παλιό της αγαπημένο και μετέπειτα σύζυγο της, Λάμπρο Σεβαστό. Όταν διαπίστωσα με τα ίδια μου τα μάτια πως ήταν αλήθεια και έμαθα πως η τότε σύζυγος του, Θεοδοσία, είχε αποφασίσει να του δώσει διαζύγιο, θόλωσα. Βρήκα στο σπίτι της Ελένης ένα παλιό γράμμα του Γιάννου Σεβαστού προς την αδελφή της, Δρόσω, το πήρα και πήγα στη Θεσσαλονίκη, σε έναν παραχαράκτη για να φτιάξω ένα γράμμα με τον ίδιο γραφικό χαρακτήρα που να δήλωνε ως υπεύθυνες για τον θάνατο του, εκείνη και τις αδελφές της. Τα γράμματα αυτά, τα έχω φέρει μαζί>> δήλωσε και έβγαλε έναν φάκελο από τη τσέπη του. Ψίθυροι άρχισαν να ακούγονται από το ακροατήριο. <<ΗΣΥΧΙΑ!>> φώναξε ο πρόεδρος. <<Κύριε πρόεδρε, κύριοι εισαγγελείς, ζητώ να ελεγθούν και τα δύο γράμματα και να πιστοποιηθεί η γνησιότητα τους>> πέταξε ο Γκίκας κι ο εισαγγελέας έγνεψε θετικά. <<Αποδεχόμαστε το αίτημα σας>>, <<Συνεχίστε μάρτυρα>>, <<Της το έδειξα και της είπα πως ή θα γυρίσει πλάι μου και θα παντρευτούμε ή θα πάνε και οι τρεις στη φυλακή για τον φόνο του άντρα της. Εκείνη με παρακάλεσε να μην το κάνω. Ούρλιαζε πως ήταν αθώα. Τελικά δέχτηκα να παραδοθεί μόνο αυτή για να σώσει τις αδελφές της που δεν μου φταίγαν σε τίποτα. Ο λόγος που οργάνωσα την απόδραση, ήταν πως μετάνιωσα. Εκείνη τη περίοδο, έκανα χρήση μορφίνης και άλλων ναρκωτικών ουσιών που μου δημιουργούσαν προβλήματα συμπεριφοράς. Μπορεί να σας το επιβεβαιώσει ο ταξίαρχος Νέστορας Φαναριώτης που ζούσαμε μαζί. Όταν δε έμαθα πως ήταν έγκυος, διαλύθηκα. Δεν μου έφταιγε σε τίποτα ένα αθώο βρέφος>>, <<Γιατί τότε δεν παραδεχόσασταν ότι κάνατε και αποφασίσατε να οργανώσετε μία απόδραση;>>, <<Δεν θα είχε κανένα νόημα να το κάνω. Όλοι θα υποστήριζαν πως το κάνω για να σώσω την αγαπημένη μου, πλαστογραφώντας ένα γράμμα. Η Μυρσίνη Σεβαστού είχε κανονίσει να την βιάσουν και να την σκοτώσουν μες τη φυλακή. Είτε μέσα είτε έξω, θα κατέληγε νεκρή>>, <<ΕΝΣΤΑΣΗ ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ! ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΚΛΙΠΟΝΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΧΕΙΡΟΠΙΑΣΤΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ. ΑΝ ΞΑΝΑΕΙΠΩΘΕΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ, ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΗΝΥΣΗ ΓΙΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ>>, <<Δεκτή η ένσταση>>. Ο Γκίκας χαμογέλασε. <<Είχατε κάποιον συνεργό κύριε Κυπραίε;>>, <<Όχι>>, <<Ούτε τον σύζυγο της κατηγορουμένης;>>, <<Όχι. Δεν είχα καμία σχέση με τον Σεβαστό. Πριν φύγω από το Διαφάνι, φρόντισα να μάθω το τηλέφωνο του στην Αθήνα. Όταν άφησα την Ελένη στην παραλία στο Δήλεσι, τον κάλεσα να πάει να την βρει και του εξήγησα τι είχε συμβεί. Έκτοτε, δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ>>, <<Δεν εχω άλλες ερωτήσεις κύριε πρόεδρε. Με κάλυψε ο μάρτυρας με την κατάθεση του>>. Ο Θανόπουλος σηκώθηκε. <<Μου φαίνεται πάρα πολύ περίεργος ο τρόπος που επιλέξατε να σώσετε την κατηγορούμενη κύριε Κυπραίε. Θυσιάζατε μαζί και τον εαυτό σας. Δεν είναι κάπως υπερβολικό αυτό;>>, <<Καθόλου. Ήθελα να εξαφανιστώ από τη Θεσσαλία γιατί είχα προσωπικούς λόγους, άσχετους με την Ελένη. Θα έλεγα πως με βόλεψε κι όλας>>, <<Και τώρα; Πώς αποφασίσατε να επιστρέψατε, και να θυσιαστείτε θα έλεγα, σαν μία Ιφιγένεια για το καλό της παλιάς σας αγαπημένης>>, <<Δεν καταλαβαίνω την ερώτηση. Δεν έκανα κάποια θυσία>>, <<Τόσο καιρό ζείτε στην ανωνυμία>>, <<Καμία ανωνυμία. Απλώς έφυγα μετά το ατύχημα. Δεν με έψαξε κανείς γιατί δεν είχα ούτε φίλους, ούτε συγγενείς για να με αναζητήσουν ή να θρηνήσουν για μένα>>, <<Και πού βρισκόσασταν τόσο καιρό;>>, <<Σε ένα χωριό της Αρκαδίας>>, <<ΕΝΣΤΑΣΗ! Δεν μας αφορά τι έκανε ο μάρτυρας όλα αυτά τα χρόνια. Δεν είναι εκείνος ο κατηγορούμενος>> φώναξε ο Γκίκας. <<Δεκτή η ένσταση>>, <<Είπατε ότι η Ελένη Σταμίρη δεν γνώριζε για την απόδραση της. Πώς αντέδρασε όταν κατάλαβε τι είχατε σχεδιάσει;>>, <<Η Ελένη σκέφτηκε το παιδί που κουβαλούσε. Ακόμα και να κατέθετα την αλήθεια, οι Σεβαστοί είχαν τη δύναμη να την εξαφανίσουν>>, <<ΚΥΡΙΕ ΜΑΡΤΥΡΑ, ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΝΑ...>>, <<ΣΑΣ ΛΕΩ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕ! Δεν σημαίνει πως ισχύει. Όμως το ίδιο πίστευα κι εγώ! Το ίδιο πίστεψε κι ο άντρας της, κι η αδελφής της που ήταν νύφη τους, ο Μιλτιάδης που ήταν συγγενής τους. ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΘΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ!>> φώναξε ο Κυπραιός.