Δύο Πρόσωπα

Η ΔΙΚΗ - part 1

ΙΟΥΝΙΟΣ 1959

Ο Κυπραίος άπλωσε το χέρι του. <<Το γράμμα Λάμπρο>>. Ο άντρας τον κοίταξε επιφυλακτικά. <<Όχι πριν μου πεις τι το θες>>, <<Θα το πάω σε έναν γνωστό μου, στη Θεσσαλονίκη. Θα φτιάξει ένα πλαστό με τον ίδιο γραφικό χαρακτήρα. Κι έπειτα θα καταστρέψω το πρωτότυπο>>, <<Τι βλακείες είναι αυτές; Τι κερδίζουμε με αυτό;>>. Ο Κυπραίος γέλασε ειρωνικά. <<Είσαι λίγος για εκείνη. Χρειαζόταν έναν άντρα με περισσότερο μυαλό για να πάει ο νους του πιο μακριά από το προφανές>>. Ο Λάμπρος τον κοίταξε με περιέργεια. <<Θα πει ότι για αυτό παραδόθηκε. Για να σώσει τις αδελφές της. Όμως το γράμμα ήταν πλαστό. Εγώ το κατασκεύασα για να την απειλήσω. Ή θα γύρναγε σε μένα ή θα έκλεινα μέσα εκείνη και τις αδελφές της για τον φόνο του Σέργιου. Ήμουν θολωμένος από ζήλια. Έπεσε στα πόδια μου και με ικέτευσε να μην το κάνω και πως δεν ήταν ένοχη. Εγώ δεν άκουγα τίποτα. Ή θα γύρναγε στην αγκαλιά μου ή θα τις έκλεινα μέσα για φόνο. Το μόνο που δέχτηκα ήταν να μπει εκείνη μέσα και όχι οι αδελφές της. Έτσι κι αλλιώς, το μόνο που με ένοιαζε ήταν να μην είστε μαζί. Δεν μου έφταιγαν η Δρόσω και η Ασημίνα>>. Ο Λάμπρος ανακάθισε. <<Και γιατί να το κάνει αφού δεν ήταν ένοχη;>>, <<Γιατί φοβήθηκε τους Σεβαστούς. Η Μυρσίνη ζητούσε εκδίκηση. Η Ασημίνα ήταν παντρεμένη με τον γιο της. Η Δρόσω είχε φύγει από το χωριό. Όσο και να ούρλιαζε πως δεν το έκαναν εκείνες κι ο αδελφός σου έγραψε το γράμμα πάνω στην τρέλα του, κανείς δεν θα τις πίστευε. Δέχτηκε να θαφτεί το γράμμα για να σώσει εκείνες>>. Ο δάσκαλος ξεροκατάπιε. <<Δεν ξέρω αν θα πετύχει>>, <<Μόνο αυτό έχουμε. Το γράμμα θα πάει σε γραφολόγο και θα αποδειχθεί πως ήταν πλαστό. Άλλα στοιχεία δεν έχουν. Είναι η μόνη λύση Λάμπρο. Αν την πιάσουν, πρέπει να αποδείξει πως δεν έχει καμία σχέση με το φόνο>>. Ο άντρας σηκώθηκε και περπάτησε μέσα στο σπίτι ανήσυχα. Έπειτα του έδωσε το γράμμα κι ο Κυπραίος έγνεψε θετικά. <<Ας ελπίσουμε πως δεν θα φτάσουμε ως εκεί>>.

.............................

ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΝΩΡΙΤΕΡΑ

<<Ότι είπα στην πρώτη μου κατάθεση, μόλις έφυγε από την ζωή ο τότε σύζυγος μου, Σέργιος Σεβαστός, ήταν αλήθεια. Δεν τον σκότωσα εγώ. Αναγκάστικα να πάρω το φόνο επάνω μου, γιατί απειλούνταν η ζωή των αδελφών μου>>. Με αυτά τα λόγια τελείωσε την απολογία της, η Ελένη. Έπρεπε να ήταν ψύχραιμη, Να μην πέσει σε αντιφάσεις. Να μην κάνει λάθη. Να μην κουνάει νευρικά τα χέρια της. Να κοιτάει τον ανακριτή στα μάτια. Αυτές τις συμβουλές της είχε δώσει ο Αργύρης Γκίκας και όλα τα άλλα θα ήταν έργο δικό του. <<Μπερδεμένα μας τα λες Σταμίρη. Και τότε γιατί σε έσωσε ο Κυπραίος από τη φυλακή;>>, <<Μόνο τι μου είπε εκείνος ξέρω>>, <<Ε πες το μας κι εμάς να το μάθουμε>>, <<Μετάνιωσε για την πράξη του. Παρακολουθούσε την Μυρσίνη και έμαθε πως είχε σκοπό να βάλει μες την φυλακή, κάποιον Βόσκαρη που ήταν φίλος με τον γιο της και παλιός υπάλληλος της οικογένειας Σεβαστού, να με βγάλει από τη μέση. Ερχόταν στη φυλακή να με δει και δεν τον δεχόμουν. Μόνο την τελευταία φορά τον δέχτηκα>>, <<Γιατί;>>, <<Γιατί είχα καταλάβει πως ήμουν έγκυος και ήθελα τη βοήθεια κάποιου για να κάνω έκτρωση. Δεν ήθελα να το ζητήσω από την αδελφή μου ή τον άντρα μου, γιατί δεν θα το δεχόντουσαν. Αποφάσισα να το ζητήσω από τον Θωμά. Μου είπε πως θα με βοηθούσε και επέστρεψε τρεις μέρες αργότερα για να με απαγάγει και να σκηνοθετήσει τον θάνατο μου>>, <<Κι ο πρώην αγαπητικός σου Σταμίρη, κανόνισε απαγωγή με τον νυν αγαπητικό; Γιατί στην υπόθεση μπλέχτηκε και ο Σεβαστός!>>, <<Ο Λάμπρος δεν είχε ιδέα! Μόνος του ήταν ο Θωμάς. Με παράτησε σε μία παραλία στο Δήλεσι, μου έδωσε την νέα μου ταυτότητα και έπειτα ειδοποίησε τον Λάμπρο να έρθει να με βρει. Δεν είχε ιδέα, ούτε για την εγκυμοσύνη, ούτε για την απαγωγή. Ήταν στην Αθήνα όταν έγινε>>, <<Και πώς ακριβώς σώθηκες από το ατύχημα;>>, <<Πήδηξα σε έναν μικρό γκρεμό, έπεσα στο χώμα και πήρα το μονοπάτι μέχρι τον κεντρικό δρόμο. Εκεί ήταν ένα φορτηγό. Μπήκα στην καρότσα, κρύφτηκα και περίμενα. Εκείνος μου είχε δώσει εντολές. Λίγο μετά ήρθε ο Θωμάς και φύγαμε>>, <<Και δεν τον ξαναείδες ποτέ από εκείνη τη μέρα;>>, <<Όχι. Ποτέ. Με παρέδωσε στον άντρα μου και εξαφανίστηκε>>.