Δύο Πρόσωπα

ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ

Ο Λάμπρος στεκόταν ανυπόμονος, μπροστά στην εκκλησία. Ο πατέρας του, του χτύπησε την πλάτη φιλικά. <<Σου κάνει καψόνια γαμπρέ>> σχολίασε ο Φανούρης, μα ο δάσκαλος του χαμογέλασε. <<Σιγά που κάνει η Λενιώ καψόνια. Απ' αυτές είναι. Θα παίζουν τα παιδιά στην αυλή και άντε να τα μαζέψουν>> πέταξε η Βιολέτα, που κρατούσε το μπράτσο του Μιλτιάδη. Στην εκκλησία έφτασαν η Ουρανία με τη Ρίζω και από πίσω τους ερχόντουσαν ο Γιώργος Ραζής με τη Δρόσω, την Ασημίνα και την Ελενίτσα. Ο Γιώργος τον χαιρέτησε με χειραψία. <<Μετά το γάμο, θα σας πάει αυτοκίνητο στο ξενοδοχείο που σας έχουμε κλείσει. Αύριο το μεσημέρι, θα περάσει να σας πάρει. Κανονίζετε εσείς την ώρα>>, <<Ευχαριστούμε, μα δεν χρειαζόταν...>>, <<Μην το ξαναπείς. Αυτά τα κανονίζει η γυναίκα μου άλλωστε>> απάντησε, δείχνοντας την Δρόσω. <<Και πάλι, σας ευχαριστώ πάντως. Η Ελένη;>> ρώτησε με ανυπομονησία. <<Έρχονται>> απάντησε η Ασημίνα χαμογελώντας. Την είδαν να έρχεται από μακριά, μέσα στο άσπρο νυφικό της. Το πέπλο της κρεμότανε μακρύ και τα μαλλιά της ήταν πιασμένα σε έναν ψηλό κότσο. Δεν ήταν έντονα βαμμένη. Ποτέ δεν της άρεσε άλλωστε. Κρατούσε τον μικρό από το χέρι και περπατούσε προς τον πατέρα του. Τα χειροκροτήματα έκαναν τον Γιάννο να νιώθει άβολα. Μόλις έφτασαν μπροστά του, εκείνος έσκυψε και κοίταξε τον μικρό. Εκείνος του έριξε μια σοβαρή ματιά. <<Για κλείσε μάτια>> του ψιθύρισε παιχνιδιάρικα. Το αγόρι ξεφύσηξε. Ο Λάμπρος σηκώθηκε κι έδωσε μια ανθοδέσμη με μαργαρίτες στη γυναίκα του. Έπειτα έπιασε το πρόσωπο της με τα χέρια του και τη φίλησε απαλά, χαδεύοντας της τα μάγουλα που είχαν κοκκινίσει. Όλοι χειροκρότησαν ξανά. <<Πάμε καρδιά μου. Πάμε να παντρευτούμε όπως έπρεπε να το είχαμε κάνει από τα 17 μας>> ψέλλισε.

Η Βιολέτα βολεύτηκε στο τραπέζι με την Ασημίνα και την Δρόσω, αμέσως μετά το γάμο κι η Θεοδοσία έφερε ένα δίσκο με καφέδες και βουτήματα. <<Καθίστε, να πούμε τα νέα σας. Παίζουν και τα παιδιά μέσα, έφυγαν και οι νεόνυμφοι (ο Θεός να τους κάνει, τέλος πάντων!) για το ξενοδοχείο, θα έχουμε ησυχία>>. Η Δρόσω της χαμογέλασε. <<Ο Μιλτιάδης;>>, <<Α αυτός πήρε τον άντρα σου και τον πήγε να δει το χωριό μας. Θα πίνουν τσίπουρα στο καφενείο. Πίνει τσίπουρα ε; Είναιι και της καλής κοινωνίας>>, <<Ο Γιώργος είναι πιο απλός κι από μας>> απάντησε η Ασημίνα γλυκά. <<Τότε θα καλοπεράσει. Θα τον περάσουν κι από ανάκριση όλοι οι κουτσομπόληδες κι όλα καλά. Εσύ κορίτσι μου; Πώς περνάς στην Αθήνα; Σ' αρέσει κομμάτι;>>, <<Ξεχνιέμαι Βιολέτα μου. Άλλος κόσμος, άλλες συνήθειες. Έχω και την μικρή που με αγάπησε μόλις με είδε. Δεν είναι εύκολα μα... Τέλος πάντων. Πείτε μου εσείς τα νέα σας. Θεοδοσία μου;>> έκανε η Ασημίνα. <<Τώρα ήρθαμε στο θέμα του μήνα. Μίλα μωρή! Ποιος είναι ο λεγάμενος; Με έχεις σκάσει!>> πέταξε νευρικά η Βιολέτα κι  Θεοδοσία έβαλε τα γέλια. <<Ωραία, ωραία. Θα σας πω, μα κουβέντα πουθενά>>, <<Ε πες ντε!>>, <<Ο Κωνσταντής είναι>> είπε με μια ανάσα κι όλες έμειναν άφωνες. <<Ο Κωνσταντής; Θεός φυλάξοι καλέ>>, <<Μη μιλάς έτσι Βιολέτα μου. Πόνεσε πολύ με όσα έγιναν. Τον άλλαξαν οι καταστάσεις. Περνάμε όμορφα μαζί και νομίζω... υπάρχουν αισθήματα. Και από την πλευρά μου και από τη δική του>> εξήγησε ντροπαλά. Η Βιολέτα αναστέναξε. <<Τι να πω; Μακάρι>>, <<Έλα βρε Βιολέτα. Καλά λέει η Θεοδοσία. Πέρασε τόσα, δεν μπορεί να είναι ο ίδιος>> είπε η Δρόσω. <<Δεν λέω τίποτα. Κοίτα να δεις, που θα συμπεθεριάσουμε με τον Δούκα!>>. Γέλασαν όλες. <<Κι αυτός, δεν περνάει λίγα. Μακάρι να πάνε όλα καλά μεταξύ σας. Το αξίζεις Θεοδοσία. Είσαι χρυσή κοπέλα>> έκανε η Δρόσω και της έπιασε το χέρι. <<Μακάρι. Να πάρει και μια χαρά ο Μιλτιάδης μου>>. Η Ασημίνα χαμογέλασε. <<Θα πάρει σίγουρα χαρά ο Μιλτιάδης σου και σύντομα>>, <<ΒΡΕ ΑΣΗΜΙΝΑ!>> τη μάλωσε η Δρόσω. <<Έλα τώρα, η Βιολέτα δεν μιλάει>>, <<Μα δεν είσαι για μυστικά!>>. Η Βιολέτα ανακάθισε. <<Καλέ θα σκάσω. Μιλήστε, τι έχει γίνει>>. Η Δρόσω ξεφύσηξε. <<Εδώ που φτάσαμε... Η Ελένη... Ε δεν μπορούσε να τον καθυστερήσει τον γάμο>> εξήγησε, γελώντας πονηρά. <<Γιατί;>> ρώτησε με αφέλεια η Θεοδοσία. <<Τι ρωτάς καλέ; Γιατί δεν θα της έμπαινε το νυφικό! Αχ μη μου πείτε! Τι να μη μου πείτε δηλαδή... Αφού το προσπαθούσαν. Αχ μπράβο! Γερό να ναι!>> έκανε ενθουσιασμένα η Βιολέτα. <<Προσοχή, ε; Ούτε ο Λάμπρος δεν το ξέρει ακόμα. Αύριο θα μας το πουν επίσημα, στο τραπέζι>> εξήγησε η Ασημίνα. <<Συγχατηρήτιρια. Πολύ ευχάριστο αυτό!>> είπε η Θεοδοσία. <<Καλά θα τους κάνω ένα τραπέζι αύριο, με όλα τα καλά. Δεν θα ξέρουν τι να πρωτοφάνε>> πέταξε η Βιολέτα και χαμογέλασε πλατιά.