Against the Wind

CHAPTER 36

Secret Revealed

ART'S KITCHEN. Sa wakas nahanap ko rin ang sinasabi ni Mrs. Corpuz na restaurant. Kanina pa kasi ako nagpapaikot-ikot rito. Mabuti na lang at saktong alas singko akong nag-out sa trabaho. Hindi na ako nakisabay kina Sir Joefel sa pag-uwi. Sinabi ko na lang na may dadaanan pa ako. Sa weekend pa naman ako maglilipat ng mga gamit mula sa apartment papunta sa condo.

Binati ako ng service crew pagkapasok ko. Halatang mayayaman lang ang pumupunta rito dahil mukhang mamahalin ang mga pagkain.

"Reservation po for Mrs. Corpuz?" untag ko. Buti na lang nakasuot ako ng dress kaya hindi ako nagmukhang manang.

"This way po, Ma'am."

Sumunod naman ako at nagpalinga-linga habang naglalakad. Tumawag kasi si Mrs. Corpuz kanina, in-invite niya akong mag-dinner. Nahiya naman akong tanggihan kasi sobrang bait niya. Ayaw ko rin namang isipin niyang paimportante ako.

"Shyr Divine, here!"

Napatingin ako sa kumaway. Iminostra naman ako ng waiter. Nagpasalamat ako at tumungo sa lamesa kung saan si Mrs. Corpuz. May kasama siyang mukhang assistant niya.

"Come on, have a seat."

"Salamat po, Mrs. Corpuz."

"Why don't you just call me Tita, instead? Para mas casual. Masyadong pormal ang Mrs. Corpuz."

Ngumiti ako nang matipid. "Sige po. Kung iyon ang gusto n'yo, Tita."

"There! That sounds better. I ordered their specialty. Sana magustuhan mo. Palagi akong nandito."

Tinawag niya ang waiter para mai-serve na ang pagkain.

"By the way, this is my assistant, Claire."

Nagnginitian naman kami ng kasama niya.

"I'm really glad you made it. Bukas sana kita yayayain kaya lang may pupuntahan kami ng asawa ko. Sa weekend naman ay kailangan naming ilabas si Tyrone para ipasyal."

"Okay lang po. Malapit lang naman ang work ko rito kaya madali ko lang kayong napuntahan. Kumusta na po pala si Tyrone?" untag ko.

Gumuhit ang lungkot sa mga mata ni Mrs. Corpuz.

"Palagi niya pa ring hinahanap ang mga magulang niya. He's too young to lose both of his parents. Kaya lagi siyang pumupuslit para pumunta sa sementeryo. Mabuti na lang at nando'n ka noong isang araw kaya hindi siya napahamak."

Malungkot din akong ngumiti. "Kawawa naman si Tyrone. Pero darating din ang oras na matatanggap po niya ang lahat. Kailangan n'yo lang pong magtiwala at maghintay. Isa pa, napakamabuting mga lolo at lola kayo sa kanya kaya for sure po lalaki siyang mabuting tao rin."

"Salamat, hija. Hindi nga naging madali ang mga unang araw ng pagkawala ng mga magulang niya. Nahirapan kami dahil nakakatulugan niya lagi ang pag-iyak."

Naintindihan ko ang pakiramdam ni Tyrone dahil tulad niya ay nawalan din ako ng mahal sa buhay. At masyado ring maaga siyang nawawala sa akin. Ni hindi ko man lang nalaman ang gender niya. Ang pinagkaiba lang ay masyado pang bata si Tyrone para i-take ang lahat ng nangyari sa kanya.

"For sure ginagabayan po siya ng parents niya kung saan man sila ngayon."

Ngumiti si Mrs. Corpuz. "Right. We didn't expect this tragedy to befall. Napaka-family oriented pa naman ng mag-asawang iyon. They always spend quality time for Tyrone when they were still alive. Mahilig silang mag-travel kasama ang bata. Kaya isa rin siguro iyon sa nami-miss ng apo ko."

Hindi ko mapigilang maluha sa kuwento ni Mrs. Corpuz kaya binigyan niya ako ng tissue. Ang ikli lang talaga ng buhay, kaya pinipilit kong maging masaya sa kabila ng sakit na nararamdaman ko. Preska pa rin kasi sa puso ko ang pagkawala ni baby. At hanggang ngayon wala pa rin akong lakas ng loob para sabihin iyon kay Puppy Gaston.