Un-tie (R-18)

chapter 16

Thank you.

Don't forget to follow...

Wag mang report!

Kung di bet ang story at author, malaya kang umalis na hindi nangre-report! Be mature enough!

And please, akin man o hindi ang story, huwag kayong mang-report.

Unedited...

"Jowa mo nasa labas!" sabi ni Petra.

"Ha? Sino?"

"Sino pa ba ang jowa mo?"

"Gagi! Sino nga?"

"Jeric!"

"Hindi ko siya jowa!"

"Eh 'di boyfriend!"

"Tangi! Tigilan mo nga ako!" saway niya saka ipinagpatuloy ang pagsusulat.

"Hindi mo siya lalabasan?"

Napalingon siya kay Petra.

"Seryoso ako, nasa labas siya. Gusto ka raw niyang makausap."

"Okay," sabi niya at inayos ang sarili saka lumabas.

"Hi," bati niya kay Jeric na nakasandal sa gate.

"Hello. Busy ka ba? Matutulog ka na?"

"Hindi pa naman. Kakatapos ko lang kumain," sagot niya.

"Alas nuwebe pa lang naman. Gusto mo ng mag-ihaw?" yaya ni Jeric.

"Sige. Samahan mo na rin ng balut," pagpayag ng dalaga.

"Sure. Basta ikaw," pagpayag ni Jeric.

Naglakad sila sa nagtitinda ng ihaw. Isaw at paa ng manok ang pinaluto nila.

"Ba't ka absent?" tanong niya dahil mula nang mag-usap sila kanina sa tree park, hindi na pumasok ang binata.

"May pinuntahan lang."

"Ano ang sauce nito?" tanong ng ginang.

"Maanghang lang po," sagot ni Zia.

"Ako rin. Pabalot na lang po tapos apat na balut at pahingi na rin ho ng suka at asin."

Nang maluto na at mabalot, tumungo sila sa pinakamalapit na park at doon tumambay.

"Sarap talaga ng street foods!" ani Jeric na nakailang isaw na.

"Oo nga. Walang ganito sa ibang bansa," pagsang-ayon ni Zia.

"Pagkatapos ng pag-aaral, anong balak mo?" tanong ni Jeric sa katabi.

"Ako? Simple lang. Gusto kong makahanap ng trabaho tapos mapalago ang business namin. Gusto kong mas lalo pang lumawak ang poultry ng tita ko at the same time, nagtatrabaho sa pinag-aralan ko. Iyon kasi ang gusto ng parents ko noon," tila nangangarap na wika niya.

"Ilang hectares ba ang lupa ninyo?"

"Naku, one hectare lang yun. Gusto ko ngang bilhin ang katabing lupain kaso wala akong pera."

"Nasa magkano ba?"

"One point five million yun. Two hectares na kaso mag-iipon pa ako. Impossible na atang mabili ko 'yon."

"Kaya mo 'yong bilhin."

"Sana bago ako mamatay magawa ko iyon pero mukhang malabo. Baka kung hindi ako kakain at gagastos sa pang araw-araw, mabibili ko. Kaso mahirap ang buhay."