~aşk gerçekten her şeyi affedecek kadar güçlü bir duygu muydu? ~
~~~~~
"bir an hiç gelmeyeceksiniz sandım sayın Karakurt"
"Arkandan kalkmam işkillendirmesin diye bekledim ama ancak bu kadar sabredebildim sayın Akbelen" yanıma gelip belimden tuttuğ...
"demir inanamıyorum sensin. Allahım teşekkür ederim" dememle hızla demire doğru koşup boynuna atladım. Mucizevi bir şekilde demiri karşımda görmemle vücudumdan akıp giden o korku beni kuş gibi hafifletmişti. Sıkıca ona sarılsam da o bana sarılmamıştı. Yüreğimde ki o titreme dinmeye başlayınca ben de yavaşça geri çekildim.
"senin burada bu kılıkta ne işin var" öyle bir tonda sormuştu ki bunu böyle sormasını değil deli gibi bağırarak sormasını şiddetle tercih ederdim. Gözleri üstümdeki siyah, kalçamın bir parmak aşağısında biten saten elbiseyi santim santim tararken utançtan ellerimi elbisenin eteklerine atıp çaresizce aşağıya doğru çekiştirdim. Kendimi karşısında çırılçıplak hissediyordum ve burada hele de bu halde yakalanmak kendimi aşırı kötü hissettirmişti bana.
"içerideki şerefsizlerin karşısında bu kılıkta utanmadan rahat rahat dolaştın da şimdi ben bakınca mı utandın" diye sinirle tısladı.
"dem..."
"ne demir Asya. Ne bu halin. Ne işin var burada. Sen bana kafayı mı yedirticeksin. Ya burada olduğunu bilmeseydim. Ya ben yerine başka biri olsaydı Asya. " sinirle elini saçlarına atıp çekiştirdi. Üstündeki ceketi çıkarıp odanın ortasındaki yatağın üstüne fırlatttırken titreyerek onu izliyordum. Eli gömleğinin yakasına gideken boğuluyormuşcasına çekiştirdi. "cevap ver" diye biranda bağırmasıyla yerimde sıçradım.
"bağırma bana." diye ben de bağırdım. "Zaten yeterince korktum görmüyor musun? İlla itiraf mı etmeliyim demir" dememle gözlerini sıkıca yumdu. Ona baktığımda sinirini bir nebze olsun azaltabilmek için derin derin nefesler alıyordu. Cidden sanki karşımda kırmızı görmüş bir boğa vardı.
Йой! Нажаль, це зображення не відповідає нашим правилам. Щоб продовжити публікацію, будь ласка, видаліть його або завантажте інше.
"dinliyorum"
"ben yardım için. Yani buradan kız.. yani ben.. Lazımdı"
"Asya" yanıma gelip ellerini kollarıma koyduğunda deli gibi titrediğimi o an anladım. Dişlerim resmen birbirine vurulmaktan kırılacaktı "tamam güzelim sakin ol" demesiyle gözlerimden yaşlar düşerken tekrar boynuna sarıldım. Bu sefer o da sıkıca sardı beni. Düştüğüm durumun korkunçluğunun yarattığı sarsıntı yaşlarla içimden çıkarken sakinleşmem için yavaşça saçlarımı okşamaya başlamıştı. İyi ki buradaydı. Burada olduğumu nasıl bilmişti bilmiyordum ama ne olursa olsun iyi ki buradaydı.
"çok korktum. Demir çok korktum. İyi ki buradasın. İyi ki buradasın" hıçkırıklarım arasından kelimelerim dökülürken kendimi durduramıyordum bir türlü.
"tamam güzelim geçti buradayım." demesiyle daha sıkı sarıldım. Gitmesinden korkarcasına sarıldım. Cidden hayatımda bu kadar korktuğum bir an daha bilmiyordum. Ya demir çıkmasaydı o adam. Ya gerçekten bu odada başka biri olsaydı ben napıcaktım. Nasıl böyle bir işin içine kendimi aptal gibi sokmuştum." tamam sakinleş hadi. Yok bir şey. Geçti"
