ASYA (TAMAMLANDI)

74

Herkese keyifli okumalar.. 🚀

Korkunç anılar için rüya kavramı ne güzel şeydi.. Ne kadar korkarsan kork, üzülürsen üzül uyandığın anda biterdi ve gerçek dünyana dönerdin.. Her şey biterdi uyandığında ve sen kaldığın yerden devam ederdin..

Ama ben bir rüyada değildim. Ben, beni üzen şeyleri rüya sayabileceğim bir kavrama sahip değildim. Tamamen gerçekliğin içindeydim ve hiç bir yere kaçamıyordum..

Gözlerim, son 1 haftadır bomboş bir şekilde ömrümde uzanan denizi yine aynı şekilde izliyordu. Denizin odadan gözüken kısmında hiçbir kıpırtı yoktu ama aşağısında kopan fırtınadan haberdardım.

Tıpkı ben gibiydi.. İçim gibiydi..

Dışımda tek bir kıpırtı yoktu ama içim kayalara sertçe vuran dalgaların hareketleri gibiydi.. Esiyordu, gülüyordu ama görünen kısmımda esamesi okunmuyordu..

Düğün gecesi yüzleştiğim gerçekliğin üstünden tam 2 hafta geçmişti ve ben hastahanede geçirdiğim günlerden beri ruhum çekilmiş gibi bu odaya kendimi kapatmış ağzımdan tek kelime dökememiştim.. Olayın şokunu atlatmıştım ama içimde kırılan yerde kaybolup girmiştim..

Yine bir şeyler benden saklanmış yine arada harcanan ben olmuştum. Olayın şokunu atlatmış olsam da olanı idrak edemiyordum.. Dayımın yaptığını, demirin bunu bilmesine ve artık aramızda sır olmayacağına dair bana söz vermiş olmasına rağmen bunu benden saklamasını ve nasıl bunları bile bile beni dayımın kollarına attığını idrak edemiyordum.

Annemin sebebindeki en büyük payı olan dayımın kollarına.

Kahramanım, babam dediğim adam ailemizi paramparça etmiş annemi, aldatılmış olmanın kederi içinde günden güne eritmişti..

Gözyaşım yanağımdan aşağıya süzülürken yine ve yine ona müdahale etmedim. Bu gerçeği kabullenemiyordum. Dayımın bunu yapmış olmasını, ailemi babama duyduğu kin uğruna paramparça ettiği gerçeğini kabullenemiyordum..

Ya demir. Hele onun benden bunu, bana söz vermesine rağmen sakladığına hiç inanamıyor, inanamamaktan ziyade kabullenemiyordum..

Ankaradayken dayıma söyle artık diye zorladığı konu buydu ve ben ondan bunu öğrenememiş, derenin beni yerle bir etmesine kurban edilmiştim. Deren onlar sayesinde amacına ulaşmıştı. Sana yaptığın şeyi ödeticem demişti ve çok güzel ödetmiş, beni yerle bir etmeyi başarmıştı.

Bu kin savaşının galibi yok iki tane kaybedeni vardı. O itibarını kaybederken ben güvenimi kaybetmiştim ve ona her ne kadar bu savaşı sana kazandırtmayacağım desem de ondan daha çok yara alarak kaybeden ben olmuştum.

Bu savaşı ona kazandıran ise en sevdiklerim olmuştu.. Hepsi benim güvenimi yerle bir ederek onlara karşı olan sevgimi, inancımı el birliğiyle bitirmişlerdi..

Elimi karnıma atıp okşadım. Tek gerçek karnımda ki bebeğimdi ve ben ondan başka kimseye artık güvenmiyordum.. Bebeğimi bile onlar yüzünden az daha kaybedecek olmam aklıma her geldiğinde delirme eşiğine geliyordum ama çok şükür o iyiydi ve onun iyi olması için de her şeyi yapacaktım.

O akşam yaşadığım o acı aklıma gelirken gözlerimi yumdum.. Linanın çığlığından sonra kesilen sesler bu sefer benim üstüme endişeyle dönmüş demir beni kaptığı gibi hastahaneye getirmişti..

Çok şükür bebeğime bir şey olmamıştı ama yaşadıklarım düşük tehlikesine sebebiyet doğurmuştu. Bebeğimin bedeni olması gerekenden aşağıya kaymış boğulma tehlikesine girmişti ve son anda beni hastahaneye yetiştirmeleri sayesinde çok şükür ki gerekli müdahale yapılmıştı. Ama bu yaşanan da beni 2 hafta da yatağa bağlamıştı.