~aşk gerçekten her şeyi affedecek kadar güçlü bir duygu muydu? ~
~~~~~
"bir an hiç gelmeyeceksiniz sandım sayın Karakurt"
"Arkandan kalkmam işkillendirmesin diye bekledim ama ancak bu kadar sabredebildim sayın Akbelen" yanıma gelip belimden tuttuğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"lina hadi bebeğim ya geç kalıcaz. Daha adliyeye geçicem" kapının oradaki aynada son kez saçlarımı havalandırırken sitemle linaya bağırmıştım. Hanımefendinin arabası bakıma gittiği için ve prenses hazretleri de taksiyle okula gidemezmiş olduğu için onu mecburen ben bırakacaktım. İşim varken tercih ettiğim bir şey değildi ama mecburdum da çünkü dehşet bir küçük Emrah senaryosu yapmıştı. O halleri aklıma gelirken kıkır kıkır güldüm. Bebeğimin anında eski haline dönmesine aşırı sevinmiştim.
"off tamam abla ya"
"ablaya oflanmaz" merdivenleri koşarak inerken "dikkat et" diye kızdım ona. Ne kadar büyüse de benim için hala minicikti.
"hem iki ayağımı bir pabuca sok hem de yavaş ol de" diye sitem etti.
"laf yetiştirme bana. Sana 1 saat önceden dedim dimi adliyede işim var hazır olabilceksen bırakıyım seni diye. Taksiyle gitsen ölürsün zaten"
"Sen de kırk yılda bir beni bıraksan ölürsün zaten dimi. Mecbur olmadıkça taksiye binmeyi tercih etmiyorum ne yapıyım"
"kiminle konuşuyorum İngiltere kraliçesiyle mi" diyip kapıyı açtım.
"eksiğim yok fazlam var" savurduğu saçını suratıma vurarak kapıdan çıkarken lina diye çıkıştım. Her ne kadar bir süre okula gitmesini istemesem de kimseden saklanacak değilim ben diyip içeriden çıkmasının üstünden daha 2 gün geçmeden okul için hazırlanmıştı. Bir de az daha dün gidecekti de allahtan adliyede ifade işleri vardı.
"hala kararını sorguluyorum" kemerini bağlarken göz devirdi bana.
"ben suçlu değilim hele korkak hiç değilim."
"onun için demedim bebeğim tabi ki öyle değilsin. Sadece daha dün bir bugün iki dinlen diye dedim"
"ben iyiyim abla. Gitmezsem olmaz. Herkes Allah bilir ne diyor hakkımda gidip okulun kraliçesi linanın asla sarılmaz olduğunu göstermeliyim" demesiyle kahkaha attım. O da gülerek omuz silkti.
"peki bebeğim" diyip arabayı yola soktum. Ne desem işe yaramayacaktı zaten.
Lina yanımda olduğu için kulaklığımı takıp öyle cevapladım. Beni yalnız sanıp biranda telefonu yanlış bir cümleyle açabilirdi ve bu kardeşimin duyması isteyeceğim bir şey asla değildi.
"sevgilim"
"güzel bebeğim. Naber"
"iyiyim hayatım senden naber napıyorsun"
"seni düşünmek dışında kayda değer bir şey yaptığım yok ya sen" demesiyle liseli kızlar gibi kıkırdadım. Linanın imalı bakışları bana dönerken hiç ona dönüpte imalarını üstüme almadım.
