The President's Paramore

Episode 14: Wet

SA mga narinig ay wala sa sariling nahampas ko ang Presidente! Bakit sobrang accurate naman ng presumption?! Nanlalaki ang mga mata ko sa kanya, akmang hahampasin ko sana siyang muli nang tumayo siya para makalayo sa akin.

"What?" He is now laughing hard. "Bakit? Totoo ba?"

Lalong nanlaki ang mga mata ko. "H-Hindi! And most especially, why would I?!"

I know that with the heat on my cheeks, I now sound as if am inside a thesis defense. And the President is the panelist. Sa sobrang defensive ko nga ngayon, mukhang kakayanin kong ipagtanggol ang ka-toxic-an ni Mother Saint, Jam Magno!

The side of his lips lifted to form a sexy smirk. "Ikaw, ah."

"Anong ako?!"

Nakakainis na ang taas ng boses ko ngayon! Nararamdaman kong lalo lang iyong nakakadagdag sa speculations na naglalaro sa kanyang utak! Nako talaga, ayoko na!

"Okay lang naman sa 'kin kung gusto mo na," he smirked more seductively, "I will make sure that you will love it too. And you will crave for more."

Lalo kong naramdaman ang pag-iinit ng mga pisngi ko. Ganiyon na rin ang tainga ko. Ramdam kong ngayon ay pulang-pula na ako! Pinagpapawisan tuloy ako sa kaba dahil the last thing that I really want is to show him a hint that yes—freaking yes, I am also one of those girls who fantasized about him while doing nasty things on our womanhood!

"Alam mo, puro ka kamanyakan diyan!"

"And I can't help it." Bahagya siyang natawa. "Kapag ganito ba naman kaganda ang nasa harapan mo, wala ka nang magagawa kung hindi ang maging totoo."

Then he sat beside me once more. There is something on his eyes when he bite his lower lip, "mabuti na iyong nagpapakatotoo, 'di ba?"

Inirapan ko na lang siya dahil aaminin ko, matindi talaga ang epekto sa akin ng pagkagat-kagat niya ng ibabang labi. He is making me envy him. Na para bang gusto ko rin. Na para bang gusto kong ako na lang iyong kumagat niyon para sa kanya.

He chuckled once more as we continued eating. Sa buong pagkain namin ay hindi na niya talaga tinigilan ang pang-a-alaska sa akin. Na-stress talaga ako the whole time I eat my meal.

"Maliligo ka na?" He asked.

"At bakit mo tinatanong?" Ang pagtataray kong muli sa kanya matapos maiabot ang plastic bowl. Ibinalik niya iyon sa loob ng paper bag.

"Paliliguan kita—aray! Bakit na naman?!"

Nahampas ko nga! Kinginang 'to, para-paraan pa! "Manyak ka talaga!"

"Manyak agad? Hindi ba pwedeng concern lang kasi unang-una sige, paano mo mapapaliguan ang sarili mo? Wala kang bathtub sa comfort room, shower lang ang mayroon ka. Bali ang isa mong paa, plus your spine is still not in good condition. Paano ka makakaligo sa banyo nang mag-isa lang?"

Bumaba ang kanyang balikat. Then the concern on his eyes is authentic when he mumbled, "come on. I am just plainly helping you out because the last thing that I want is to find you there getting your head slammed at the walls due to the slippy floor."

May point naman siya. Delikado nga talaga sa akin iyon. At knowing me, hindi ako makakatagal ng isang araw nang hindi naliligo kaya yes, I really needed help from someone else. Ayokong mamaho all day, 'no.

"Come on, Zabi. Promise, I will not gonna do something nasty to you. I am just worried for you, that's all." The President pushed for more.

Isang malalim na hininga muna ang pinakawalan ko. "Okay, alright." Dahil ma-pride ako ay pinagmukha ko pang napipilitan ako.