The President's Paramore

Episode 26: Economy

"LET'S eat, before I eat you again," Yven said with his barritone voice and I only frown at him. Nang mapatingin naman siya sa mukha ko ay bahagya siyang natawa.

"Alam mo ikaw, walang araw na hindi ka naging manyak." I continued frowning at him. "Iyong totoo ba, kinulang ka ba sa sex noong kabataan para maging ganito katigang sa akin?"

He shrugged and then gave me a sexy smirk. One that he combined with a lip bite. Doon ay walang effort siyang nagmukhang TV commercial model. Nakakainis lang na kaya niyang mag-mukhang hot at gwapo at the same damn time without even trying. Without even exerting too much effort. It was really effortless for him. Being a walking sex is a natural thing to him and I am the one who is really being demotivated here.

"Hindi naman sa kinulang," he started, still on his smile with a lipbite.

"Hindi ba pwedeng ang ganda mo lang talaga kaya ako nagiging ganito lagi sa 'yo? At saka, sino bang hindi magiging ganito katigang kung nakita ko na ang lahat sa 'yo," he diverted his eyes on my boobs and then he ran the tip of his tongue on his lower lips, para bang may ini-imagine pa siya!

Napatakip tuloy ako sa dibdib ko! Dito ko lang kasi napansin na nakabakat pala sa bathrobe ko ang nipples ko! Kakainis! Kaya pala kanina pa tingin nang tingin ang isang ito!

Tatawa-tawa lang naman ang loko nang ilapag na ang iniluto sa lamesa. And swear, nang muli ko iyong naamoy ay automatic na nawala ang pagka-bwiset ko sa kanya. Isa iyong bowl na may parang nilagang itlog na hinati sa gitna. Mayroon din iyong white onions. At ang sabaw naman niyon ay gaya sa adobo.

Luh, anong luto 'to?

"What is that?" I tried not to wince as if disgusted. Afterall, it does look edible and delicious. One thing that I like about it is the aroma. Talagang malakas iyon at mabango. Mukha talaga iyong masarap.

"This is what I called egg steak." Nagtaas-baba pa ang kanyang mga kilay niya na parang proud na proud sa ginawa.

Pero . . . Ha? Ano raw? Egg steak? I never heard a dish called like that before.

"Paborito ko ito kasi ito ang niluluto sa akin ng Mom ko noon," ngayon ay nakangiti siya habang nilalagyan niyon ang dalawang maliliit na mangkok na nasa gilid ng mga plato namin. May kanin na rin ang mga plato na iyon.

"This is kinda easy to cook. And also, you can do this quickly." He continued with his contagious smile. "Kaya noong College na ako, ito talaga lagi ang inuulam ko. Bukod kasi sa favorite ko ay ito lang ang madaling lutuin lalo na kung mag-isa ka lang sa America."

Right, this guy had his Economics degree in Harvard. Palaban din talaga ang credentials ng lalaking ito. Iyon talaga ang dahilan kung bakit ako nagtataka sa kung bakit at papaano siya nagkaganito ngayon.

Okay naman ang pinag-aralan. Mukhang matino din naman noong College kasi Cum Laude pa. Halatang hindi iyon fake diploma because the guy can speak eloquently and as well can explain things intelectually. Isa rin siyang mahusay na Mayor noon sa lugar nila. Pero . . . pero bakit kaya parang naging inconsitent siya lately bilang isang Presidente?

Pero baka nga masiyado lang talagang mahirap ang trabaho ng isang Presidente kaya may mga pangako talaga siyang hindi magagawa. Mga pangakong nagpanalo sa kanya pero hindi niya pala kayang gawin.

Kaya nakakalungkot lang talaga.

Dapat talaga sa susunod na halalan, ang ihalal ng mga Pilipino ay iyong kandidato na bukod sa may malinis na track record, dapat ay iyong subok na rin ang kakayahan. Dapat, iyong alam nating mapapanindigan ang pangakong inihahain sa atin. Iyong hindi puro salita, kung hindi puro gawa. Action speaks louder than words and I would always choose the former that is why I didn't vote for him last national election.