The President's Paramore

Episode 22: Bar

NANG makarating na ako sa condo unit ko ay umaapoy pa rin ang dibdib ko sa kirot. My mind is burning with the thoughts of Yve making a fool out of me.

So, kailan niya pa kaya ito ginagawa? Sa pagkakaalam ko, matagal na niyang spokeperson ang babaeng iyon. Sa pagkakatanda ko ay dalawang taon na siya sa pagsisilbi sa kanya. Could it be possible na baka ako ang pagkakamali rito? Na baka ang babaeng iyon talaga ang nauna at hindi ako? Na baka siya ang original and I am nothing but a side chick?

Fuck!

I winced in confusion. Gusto ko na talagang ihampas sa pader ang ulo ko. Gusto kong magwala sa katangahan ko. Gusto kong bugbugin si Yven dahil sa kagaguhan niya!

Para ako ngayong nasa isang telenovela at ako ang kontrabida. I never in my entire life want to play this role because I know, hindi ako ganoong kababa. I know my worth at hindi ako pang-kontrabida lang! Hindi ako nagpakahirap sa buhay para marating kung ano ako ngayon tapos mag-e-end up lang na isang pagkakamali!

Sa sobrang stress ay padabog na lang akong nagtungo sa kitchen area. There, I poured wine on my wine class. Napapikit ako bago imasahe ang sentido ko. Huminga ako nang malalim bago inumin ang wine. I need to calm down for now. I fucking need to calm down right now.

Sa pag-guhit ng mainit na inumin sa lalamunan ko, unti-unti akong kumalma. Lalo na noong unti-unti na itong umepekto sa akin. Biglang gumaan ang pakiramdam ko gayon na rin ang ulo ko.

Matapos ay isang malalim na hininga ang pinakawalan ko. I gravitated my feet towards the living room. Sumandal ako sa sofa at natulala na lang sa kisame. And then one moment after, tiningnan ko ang cell phone ko.

Yven is still not calling me. Prolly, he is still busy with that girl. Papaano kung nasa hotel na pala sila? What if at this moment, they are doing steamy things already?

Pero teka . . . teka.

Ano naman kung may ginagawa sila ngayon. After all, wala namang kami ni Yven. Wala siyang pinanghahawakan sa akin para maging justification ng sakit na nadarama ko ngayon. Wala kaming malinaw na pag-uusap sa kung ano ba kami.

He is not responsible for this shitty pain on my chest because after all, it is me who let him to do this to me. Pinabayaan ko lang siya. Kaya heto si gaga, nasasampal ng katangahan niya.

Those thoughts are burning on my head right now. I can't think clearly. I began to direct my eyes on the white ceiling again. This time, muli akong natulala doon.

How did everything boil down to this?

Ako iyong tipo ng babae na hindi pang-gaguhan lang. Ako iyong tipo ng babae na hindi deserve mag-overthink nang ganito dahil lang sa isang lalaki. I am more than that. Yven should fucking know that.

Napahilamos ako sa mukha ko. And then one moment after, I found myself sighing as those thoughts started to cascade down my mind only to be replaced by another set of thoughts-a depressing one.

But yeah, again, I really hate myself right now. Because it was me who put me in this situation. Had I not let my hormones to overtake everything, sana hindi na ito nangyari pa. Kung hindi lang talaga ako nagpadala sa emosyon ko, sana ay wala akong problema ngayon. Sana noong una pa lang talaga ay hindi ko na hinayaan si Yven na guluhin ako.

That first night where I met him should have been the last.

I am wincing as I stood up. That moment, alam ko na hindi pwedeng mag-mukmok lang ako dito sa condo ko. Na hindi pwedeng maging ganito lang ako hanggang bukas. I fucking need to divert my attention now.

Kinuha ko ang cell phone ko gayon na rin ang susi ng kotse ko. And the moment I went outside my unit, there is one thing on my mind. For the need of diverting my mind, I will get myself drunk tonight.