The President's Paramore

Episode 28: Feelings

RIGHT now, Yven is eating with me. He is with all-smiles as if he just ate a million worth of food. Para siyang bata na ngayon ay kumakain ng paborito niyang pagkain. He looks younger than his age when he is smiling like this. And I must admit, gusto ko kapag nakangiti siya nang ganito. Gumagaan rin ang pakiramdam ko. Nakakahawa kasi ang kanyang ngiti pero hindi ko lang talaga iyon pinapahalata sa kanya.

"Bakit ba ngiting-ngiti ka diyan?" I asked. I am tilting my head at him while looking as if I am curious if he grew another head. Na para bang isa siyang puzzle na sobrang hirap buuin at solusyunan.

"Pinagluto mo ako, eh." Ang sagot niya lang bago muling sumubo ng pagkain. Ngayon ay ngiting-ngiti pa rin siya na tila ba pagkain ng Hari at Reyna ang kinakain niya ngayon.

Lalong kumunot ang noo ko sa kanya. I am now laughing gently, "bakit ba sobrang big deal niyon sa iyo?"

Naguguluhan lang talaga kasi ako. Ano bang nakakatuwa na ipinagluto ko siya? Anong special? Eh, pagkain lang naman ito. Kapag nalunok mo na at nailabas kinabukasan, wala na. So him smiling like this just because of me cooking for him is really puzzling. Mind buggling as some may say.

"Wala lang," patuloy siyang ngumuya, "para lang kasing I am foreseeing a future with you. You know? A future with you and I, building a family. Tapos lagi akong magigising na handa na ang pagkain. May breakfast na at kakain na lang ako. Tapos bago ako pumasok sa trabaho, sex muna tayo—"

"Hoy!" Namula ako dahil sa sinabi niya!

He shrugged and then chuckled. He is now throwing me a sexy smirk.

Then he continued with a cute smile, "tapos kapag uuwi ako, nakahanda uli ang pagkain natin. Kakain na lang ako at magpapahinga sa mahabang oras ng pagtatrabaho. Tapos bago tayo matulog, sex uli tayo."

I gave him a poker face. "Mukha ka nang sex. Sasabunutan na kita diyan kapag hindi ka pa tumigil."

Externally, I may look like I don't care but internally, I am burning up! Unti-unti tuloy akong nag-iimagine ng mga bagay na dapat ay hindi ko naiisip! Nakakainis kasi na mas horny pa siya sa akin, ako tuloy ang nahihirapang sumabay at magpigil!

He only laughed at me. Matapos ay kumain na lang siya nang kumain. Ngiting-ngiti pa rin na para bang pang-5 star hotel dish ang niluto ko when in fact, lumpiang shanghai lang naman iyon. Kahit sino naman yata ay pwedeng gumawa niyon tapos maging masarap ang lasa. Hinahalo-halo lang naman ang mga ingredients tapos ayon na 'yon, ibabalot lang sa lumpia wrapper and then the frying will begin.

Para ka lang talagang nagluluto ng hotdog!

But somehow, now I am wondering kung totoo ba ang sinabi niya o nagbibiro lang ba siya. Na iniisip niya nga ang future naming dalawa. Sans the sex part, totoo nga kayang nakikita niya ako sa future niya? Totoo nga kayang ako ang nakikita niyang kasama sa future? Hindi ko talaga alam. Mahirap kasi talagang intindihin ang isang ito. Hindi ko alam kung kailan siya seryoso at kung kailan siya nagloloko lang. Para kasing all the time, puro biro lang ang laman ng utak niya.

Pero bigla akong natigil sa malalim na iniisip nang bigla siyang magsalita. I was stunned to what he said next.

This man is really something . . .

"I just want to see my future with you," he suddenly continued while munching his food, "and I am glad that I am just like in a movie, and I am in the front seat of my imagination while our future is playing at a wide screen, infront of me and my wide smile."

Nagpigil ako ng ngiti. Kakainis. I looked away and then I scoffed playfully, "hindi ko na alam kung genuine pa ba iyang sinasabi mo o nasabi mo na rin iyan sa mga babae mo noon."