နှလုံးသားနီးနီး...စည်းပါးပါး(Love And Pride)[Completed]

Part(11)

🌺နှလုံးသား နီးနီး...စည်းပါးပါး🌺

Part(11)

"မင်းတို့နှစ်ယောက် ပြုံးပါဦး!..."

သတိုးသားအရံဖြစ်သည့် ကိုမင်းထက်က ‌ဘေးကနေ နှစ်ယောက်လုံးကြားအောင် ပြောလာ၏။

စက်ဝန်းရောအနှစ်ရောက ခန်းမထိပ်မှာ မှင်သေသေနဲ့ထိုင်နေကြတာ။ ဧည့်သည်တွေကိုလည်းမနှုတ်ဆက်။ မပြုံးပြပဲ ခပ်တည်တည်ပဲပြန်ကြည့်ကြတော့ မင်းထက်ကအားနာလာပြီး ဝင်‌ပြောရတော့သည်။ မပြောလို့လည်းမဖြစ်။ ကြာရင် ဧည့်သည်တွေကပါ မေးခွန်းထုတ်လာနိုင်သည်။

"အနှစ် မင်္ဂလာဆောင်ပါတယ်ဆိုမှ ဘာလို့ရုပ်ကိုတည်ထားတာလဲ ပြုံး..."

ဘေးကမွန်လေးကလည်း အနှစ်ကိုအတင်းပြုံးခိုင်း၏။

"စက်ဝန်း မတည်ချင်ဘဲနဲ့စွတ်တည်မနေနဲ့ ငါ့ညီမကို ချစ်ခင်ယုယပြဦး မင်းပုံစံနဲ့ဆို ဘယ်လိုစိတ်ချရမှာလဲ"

"‌သူ့တစ်ယောက်စာတော့ ကျွန်တော်သေချာတာဝန်ယူနိုင်ပါတယ်"

စက်ဝန်းက ထိုသို့ပြန်ပြောပြီးနောက် အနှစ်ဘက်ကိုလှည့်ရင်းမှ မျက်နှာက ချက်ချင်းဆိုသလို ပြုံးသွား၏။

"သဲလေး ဗိုက်ဆာလို့မျက်နှာတည်နေတာလားဟင် ကိုကိုမုန့်ယူပြီးခွံ့ရမလား "

အနှစ်က သူ့ကိုအသံတိတ်ပြီးလှည့်ကြည့်၏။ ပုံစံအရ အံကြိတ်ထားသေးသည်။

"အားလုံးပျော်အောင် သရုပ်ဆောင်ကြတာပေါ့"
ဆိုပြီး အနှစ်နားနားကို တိုးတိုးကပ်ပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်မမရယ်တတ်ဘူး "

"မင်းကအရမ်းခေါင်းမာတာပဲ တစ်သက်မှာတစ်ခါပဲဆောင်ရတဲ့မင်္ဂလာဆောင်ကို"

"ကျွန်မက နှစ်ခါဆောင်မှာ!!"

အနှစ်ကခပ်တည်တည်နဲ့ပြန်ပြောသည်။

"မင်းကိုယူမဲ့သူဘယ်သူရှိလို့လဲ မာနက မိုးထိုးနေတာ"

"ရှိတယ် သူကကျွန်မကို အားလုံးနားလည်ပေးမှာ"

အနှစ်ပါးစပ်ထဲရှိရာ ပြောလိုက်မိ၏။ အဓိကက သူ့ကိုနိုင်ရင်ရပြီ။