နှလုံးသားနီးနီး...စည်းပါးပါး(Love And Pride)[Completed]

Part(45)

🌺နှလုံးသား နီးနီး...စည်းပါးပါး🌺

Part(45)

နောက်တစ်ရက်မနက်ရောက်သည့်အခါမှာတော့ ဆူပုတ်ပုတ်ထိုင်နေသည့် အနှစ်သာရကို မင်းထက်ရဲ့အခန်းမှာတွေ့ရလိမ့်မည်။ ဘေးနားမှာ လက်နှစ်ဖက်ပိုက်ကာ ငြိမ်ငြိမ်လေးရပ်နေရသည့် အချစ်နဲ့စက်ဝန်း။ ရှေ့တည့်တည့်မှာ မင်းထက်နဲ့တည်တံ့က အနည်းငယ်ခပ်ခွါခွါလေးထိုင်နေသည်။

"အဲ့တော့ အနှစ်စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်နေမှာဆိုးလို့ ခိုးစား! အဲ ခိုးတွဲနေကြတယ်ဆိုပါတော့"

မင်းထက်ကခေါင်းငြိမ့်သည်။ သို့သော်တည်တံ့က လက်လေးထောင်ပြကာ ကန့်ကွက်သည်။

"ငါ့စိတ်ကရှင်းတယ် ငါ စက်ဝန်းကိုကြိုက်ခဲ့ယုံပဲ ဒါပေမဲ့ မင်းထက်ကိုတော့ ချစ်မိခဲ့တာ ချစ်တာနဲ့ကြိုက်တာမတူဘူးဆိုတာ အနှစ်လည်းသိမှာပဲ...ပြီးတော့ ငါ့ဘက်က လုံးဝ officialဖြစ်ခဲ့တာ မင်းထက်စိတ်ချမ်းသာအောင်လို့သာ ဘာမှမပြောခဲ့တာ"

အချစ်က လက်ပိုက်ထားရာမှဖြုတ်ကာ တည်တံ့ကို လက်မထောင်ပြသည်။ အနှစ်က ခပ်တည်တည်နဲ့စိုက်ကြည့်ပေးတော့ မသိသလိုနဲ့ လက်ပြန်ပိုက်သွားသည်။

"သဘောမတူဘူး..."

"ဘာလို့လဲ"

"ငါ့ယောက်ျားကို ကြိုက်ခဲ့တာ အမှန်တရားလေ ဒါကြောင့် စက်ဝန်းက ဖုံးကွယ်ပေးခဲ့တာမဟုတ်ဘူးလား...ငါသာစောစောသိရင် နင်တို့ ဒီလိုအဆင့်ထိတောင်မရောက်ဘူး"

"အနှစ်စောသိရင်တောင် အဲ့အချိန်က ငါတို့ပတ်သတ်ပြီးသွားတဲ့အချိန်ဖြစ်လိမ့်မယ် ငါ မင်းထက်ကိုစတွေ့တဲ့အချိန် အနှစ်က ထွက်သွားတဲ့ငါးနှစ်မှာကတည်းကလေ"

"အဲ့တော့ ငါ့အစ်ကိုနဲ့ပတ်သတ်ပြီး လုံးဝလက်မလျော့နိုင်ဘူးပေါ့"

"သေချာတာပေါ့...ငါ မင်းထက်ကိုဘယ်နှနှစ်တောင်လိုက်ကပ်ခဲ့ရလဲ"

တည်တံ့စကားအဆုံးမှာ အနှစ်မျက်နှာ သိသိသာသာပုတ်သိုးသွားသည်။

"ကိုကြီး!.."

"ဟင်"

"ဘယ်သူကအရင်ဆုံးလိုက်တာလဲ"