နှလုံးသားနီးနီး...စည်းပါးပါး(Love And Pride)[Completed]

Part(35)

🌺နှလုံးသား နီးနီး...စည်းပါးပါး🌺

Part(35)

အနှစ်ပြန်လိုက်လာတော့ ကိုကြီးကပါ ဝမ်းသာစွာကြိုဆို၏။ ဆိုင်ကြီးလာတာနဲ့အမျှ တာဝန်ယူမှုကလည်းကြီးလာတာမို့ အနှစ်ဆီကိုတောင် လာတွေ့ဖို့မအားနိုင်။ မေမေ့ဆီကနေ မွန်လေးနဲ့စေ့စပ်ပွဲပျက်တဲ့အကြောင်းကြားပြီးတာကြောင့် ဘယ်ကောင်မလေးအတွက်ရှာလဲဆိုတာ မသိနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။ မွန်လေးကရော အခု ကိုယံနဲ့ဘယ်လိုဖြစ်သွားပြီဆိုတာလည်းသိချင်ပါသည်။

သူ့အိမ်က ဒေါ်ဒေါ်နဲ့ဦးပုကလည်း သူမကိုတွေ့တော့ဝမ်းသာကြသည်။ ယခင် အနှစ်နဲ့သူ နှစ်ယောက်တည်းနေတဲ့အိမ်က ယခုတော့ သူ့မေမေပါတိုးလာလေပြီ။ သူ့အဖေနဲ့သူ့အစ်ကိုကတော့ အခုထိ စင်
ကာပူမှာရှိနေဆဲပင်။ ပြန်လာဖို့တော့စီစဉ်နေကြပြီဟု သူ့မေမေဆီကသိရသည်။ အန်တီအလွန်က သူမကိုတွေ့တော့ ငိုတောင်ငိုသည်။ သူမကို အသည်းမာလိုက်တာဟုလည်းပြောသည်။ ဖြစ်ခဲ့သမျှအတွက် တောင်းပန်ခဲ့သည်။ သူမက အစကတည်းက တခြားသူတွေကို အပြစ်မမြင်ခဲ့တာကြောင့် အလွယ်တကူခွင့်လွှတ်ပေးနိုင်ခဲ့သည်။

သူ့အိမ်ရောက်သည်နှင့် သမီးလေးကို ကိုကြီးကလာခေါ်သွားသည်။ သမီးက တစ်လမ်းလုံးအိပ်လိုက်လာတာမို့ အပြင်ထွက်လည်ဖို့တက်ကြွနေခဲ့သည်။ ကိုကြီးကို မကြောက်ဘဲ လိုက်သွားခဲ့သည်။ သူမမှာသာ ခေါင်းမူးပြီး အီလည်လည်ဖြစ်နေသည်။ အိပ်လည်းအိပ်ချင်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမတို့ရဲ့အရင်အခန်းမှာသာ ဝင်အိပ်ဖြစ်သည်။

ညဘက်ရောက်မှ နိုးတော့သည်။ သမီးလေးက သူ့အဖွားနဲ့အိပ်နှင့်နေပြီ။ ည(၈)နာရီသာရှိသေးတာမို့ ရေချိုးဖို့ပြင်ဆင်တော့ သူကပေးမချိုး။

"ရှင်မချိုးချင် မချိုးနဲ့လေ ဘာလို့သူများကို လာတားနေတာလဲ "

"ညရောက်နေပြီမို့ပြောတာ ခရီးပန်းထားသေးတယ်"

"ရတယ် ကျွန်မမချိုးရရင် အိပ်လို့ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး"

"ညနေက အိပ်တာမှ သိုးနေတာပဲကို အပိုတွေပြောနေတယ်"

လူတွေက အသက်ကြီးလာတာနဲ့အမျှ စကားကိုတည့်တိုးပြောတတ်လာတယ်နဲ့တူပါတယ်။ ပြောထည့်လိုက်တာက တည့်တည့်။ လူကိုအားလည်းမနာ။