İMANBOY

0.4

Selam selammm 

Nasılsınız? İyisiniz iyiyiyi

Ayyy yorumlarınızı okudukça mutlu oluyorum. Bazı yorumlara yarılıyorum msmflsşsşs
Tiktokta aşırı bir bildirim yağmuruna tutuldum. Beğenmeniz beni mutlu etti.

Bu hafta her gün 16.00 en geç 17.00 da bölüm yayınlamayı düşünüyorum.

Düşüncelerinizi fikirlerinizi belirtmeyi unutmayın çünkü çok önemli benim için kötü iyi her eleştiriye açığım. İletişimi de sıkı tutalım iletişim kurmak hoşuma gidiyor.

Neyseciğime hayde bölüme

----------

Arabadan indiğimde Tuğçeyi tam kapıda buldum. Zaten yine sendromlu başlayan bir gündü ve ben yks öğrencisiydim. Her gün stres gapıo motivasyon kaybı yaşanaya ne hakkım vardı? Gerçekten bazen kendime acıyorudum.

Tuğçe ile göz göze geldiğimizde yanına ilerlemek için abimin uzaklaşmasını bekledim. Araba gözden kaybolduğunda Tuğçe'nin yanına ulaşmıştım.

"Acele etsen iyi olur"kafasını yerden kaldırıp bana baktı.  "Sanada günaydın"

"Tuğçe hadi. Sınıfıma gitmek istiyorum"ne tartışmak istiyordum ne de arıza çıksın. Sakin bir gün istiyordum başka hiçbir şey değil.

"Açık net ve bir kez konuşacağız bu konuyu" 

"Ne konusu hangi konu?"

"Bir daha benim işlerime burnunu sokma! Yiğitle de mesafeni koru!"tam ağzımı açıp bir şey diyecekken yine güzel okulumun güzel insanlarından bensiz yapamayan birinin daha sesi kulaklarıma çalınmıştı.
"Asel!" Kafamı okula doğru çevirdiğimde motorundan inen Yiğit'i gördüm. Eliyle gelmemi işaret ettiğinde her ne kadar sinirlensemde Tuğçe'yi kanser etmek adına sakin kalıp"Pardon ne demiştin?"kıpkırmızı olduğunu gördüğümde güldüm ve Yiğit'e doğru ilerledim.

"O elini bir daha bana emir vermek için kullanırsan Yiğit çok pis döverim seni?"

"Sana da günaydın. İyiyim sağol sen?"göz devirip elimi belime koydum.

"Ne istiyorsun sabah sabah?"

"Hiçbir şey"

"Eee niye çağırdın beni?"

"Canım istedi"

"Sabah sabah bana kastınız mı var acaba?!"

"Sana niye kastım olsun?"

"Mümkünse emirsultana kadar görüşmeyelim olur mu? Sinirlerim yerinde çok mutlu siz hoplatınca ekstra bir agresiflik oluyor üzerimde. Bak nazikçe rica ediyorum" bir şey demesine izin vermeden hızla okul binasına girdim.

Sabah sabah Allah sırayla mı yolluyordu bana bunları? Tuğçe'nin saçmalıkları artı Yiğit'in gıcıklığı. Bakalım sırada kim var? Nereye kadar tahammülümü koruyacaktım bugün? 

"Asel Asel Asel!!!" Arkamdan seslenen kişiye döndüm. Daha önce bir ya da iki kez görmüştüm onu okulda çok fazla denk gelmemiştik. Bana yetiştiğinde ellerini dizlerine yaslayıp nefesini düzenledikten sonra doğruldu. Ben ise çatık kaşlarla ona bakmaya devam ettim.

"Şey ben şey için seslendim sana"elinde ki kitabı uzattı.

"Hacer hoca yolladı sanırım istemişsin. Arıyormuşsun"uzattığı kitaba baktığımda uzun zamandır aradığım eski basım dergi olduğunu gördüm. Gülümseyerek aldım.

"Teşekkür ederim. Hacer hocaya da iletir misin teşekkür ettiğimi?"

"Tabi iletirim. İyi okumalar"dedi samimi bir gülümsemeyle bende karşılık olarak gülümsedim ve sınıfa doğru ilerledim.