İMANBOY

3.3

Selaaaam

Nasılız?

Şaka maka 30 küsürlü bölümlerdeyiz. 40ta bitmeyecek gibi ama bakalım.
Öyle bir şifa kaptım ki iyileşemiyorum ya da yoğun stresten de olabilir. Bölüm biriktirmeye çalışıyorum. Yazın hafta sonları buralarda olabileceğim sadece. Ondan halletmemiz lazım.

Neyseciğime

Hadi kış kış

-----------

"Yarın görüşür müyüz?"

"Görüşeceğiz tabi her gün hemde. Hatta sabah ben alacağım seni"

"Abim-"

"Gram umrumda değil. Döndüğümü söyle herkese. Asel'in Yiğit'i döndü de. Yıllardır ayrı kalan çift buluştu de. Vakit vuslat vakti de."koskoca adam olmuştu ama hala bir çocuk gibiydi. Bu haline gülüp

"Cemal süreya'nın bir lafı vardır bilir misin?"

"Sence bilir miyim ben?"

"Ben söyliyeyim o zaman"

"Söyle bakalım"dedi kafasını omzuna doğru yatırıp bana bakarken. Bu hareketini bile özlemiştim şapşiğin.

"Olmadığı zamanlarda bile birine sadık kalmak her yüreğin harcı değil."onun gibi bende kafamı yatırdım.

"Bizim yüreğimizin harcıymış Yiğit"gülümseyerek onayladı.

"Benim yüreğim hastaykende sadıktı sana sağlıklıykende sadık. Ömür boyu sadık hep sadık. Şuan sevgilisine sadık ilerde karısına sadık bir adam olacağım." 

"Bende sana hep sadık kalacağım."onu taklit ederek

"Şuan sevgilisine ileri de kocasına sadık bir kadın olacağım"bunu söylerken utansamda Yiğit'i mutlu görmeyi özlemiştim. Bu cümlemle ise şaşkınca doğruldu.

"Hasss!! Evleniyoruz lan!"bir kaç kez kornaya bastı. Ben ise yine gülerek onu izledim.

"Hemen geliyim istiyeyim babandan. Olmaz mı? Çiçek çikolata buluruz şuralardan hemen geleyim"

"Ya Yiğit"dedim kahkahalarımın arasında

"He noldu?"

"Ne evlenmesi ne istemesi?"

"Kocam dedin. Öyle diyince evleniriz sandım"daha da sesli güldüm.

"Hemen gaza geliyorsun. Sana burda iki üç iltifat etsem olacaklardan korkuyorum"

"Ne yani istemeyeyim mi babandan?"

"İste iste de şuan mı sence?"

"İnan ne zaman olduğu hiç fark etmez"dedi kafasını tekrar yatırıp beni izlerken. O bana böyle bakarken rahat nefes alamıyordum. Uzun uzun derin derin bakıyordu yeşilleri. Anlam yüklüydü bakışları.

"Sanki araya hiç zaman girmemiş gibi."diye fısıldadı.

"Girmiş gibi olmasın zaten" dediği gibi araya hiç zaman girmiş gibi değildi. Birbirimize karşı hala aynıydık. Yaşlarımız büyümüştü. Yüzümüz olgunlaşmıştı ama biz aynıydık. Sevgimiz aynıydı. Aramızdakiler aynıydı. Tek fark onsuzluğu öğrenmiştim. Yiğitsizlik. Dünyanın en kötü hislerinden biriydi. 

"Yiğit"

"Balım?"

"Yemeğe gelsene bize."

"Şimdi mi?"

"Evet. Gel. Hem babamla aranızı kaynaştıralım şak diye istemeye gelecek değilsin"

"Gerçekten evlenecek miyiz? Lan ama evlenme teklifi etmedim!"