İMANBOY

3.9

Selaaaam

Nasılız?

Herkesin favı olacak o bölüm ayayayaya çok heyecanlı hemen okuyup tepkilerinizi merak ediom

-------

Hacer yenge elbisemin tülünü düzeltirken Sude de yüzümü hafiften renklendirmişti. Dakikalar kalmıştı Allah katında eş olmamıza. Kalbim ağzımda atıyordu. Biz evleniyorduk. Dalgasını geçtiğimiz şey hiç olmayacak kadar gerçekti. Heyecanın yanında büyik bir huzurda vardı içimde. Yeni bir kapı açılmıştı o kapıdan girip Yiğit'e tamamen ulaşacaktım.

Hakan hızla odaya dalıp

"Yiğitler geldi. Hadi çok bekletmeyin"

"Ay tamam çık"Sude onu kovduktan sonra yanaklarıma pudra sürüp eşyaları kapattı. Yavaşça ayaklandım.

"Oldum değil mi?"

"Çok güzel oldun tatlım"Hacer yengeye gülümseyerek kapıya doğru gittim. Derin bir nefes aldıktan sonra kulbu indirip odadan çıktım ve merdivenleri yavaş yavaş adımlayarak aşağıya indim. Odaya girmeden önce bir kere daha durmuştum. Evliliğe hazır mıydım? Gerçekten bu sorumluluğu alabilecek miydim? Tüm gerçekçilik şuan çökmüştü omuzlarıma.

Paylaşacaksınız Asel. Evliliğe Yiğitle hazırdım. Bu sorumluluğu da Yiğitle alacaktık. Kendimi hazır hissederek içeri girdim. İçeri girdiğim gibi odadakilerin bakışları bana dönmüştü. Benim ise tek odağım Yiğitti. Siyah bir takım giymişti. O kadar yakışıklı ve büyüleyici gözüküyordu ki. Beni gördüğü an gözleri parlamıştı. Sonra ise yavaş yavaş doldu gözleri. Dediği gibi konu ben olunca hassaslaşıyordu çocuğum.

Yavaşça bakışlarımı yanyana oturan babamla abime çevirdim. Babam bir yaş dökerken abimin gözleri kıpkırmızıydı. Sakin olun cenaze evinde değiliz. O sırada bende gözyaşlarımı zor tutuyordum ama neyse.

"Gençleri ortaya alalım. Otursunlar"hocayı dinleyerek dikkatli bir şekilde dizlerimin üzerine oturdum. Yiğitte hemen yanıma oturmuştu. Hoca karşımızda dururken nefesimi tutmuş bana soru sorulmasını bekliyordum.

"Önce mehirleri belirleyelim. Ne istersin kızım?"kafamı öne eğdim. Bu istek için çok düşünmüştüm. En mantıklı ve en güzel geleni ise buydu.

"Eşimle beraber hacca gidebilecek kadar para." Yiğitle hacıya gitmek. En kısa zamanda hayallerimin arasına yerleşen isteklerdendi.

"Başka bir şey istemem" hafifçe Yiğit'e baktığımda bana gülümseyerek bakıyordu. Omuzlarını dikleştirip hocaya doğru döndü.

"Bir ev. Bir araba şirketin yarı hissesini de ekleyin"şaşkınca ona döndüm.

"Yiğit saçmalama"

"İtiraz yok."dedi ve önüne döndü. Bunlar benim için çok fazlaydı. Ne gerek vardı bu kadarına?

"Tamam öyleyse. Anne baba adı şahit adlarını alalım."hoca yazdıktan sonra dualar başladı. Hadisi şerifte okundu ama bir an hiç bitmeyecek gibi gelmişti onca yıl sabretmiş ama şuan sabredemiyordum.

"Yiğit'i eşin olarak kabul ettin mi?"

"Ettim"

"Kabul ettin mi?"

"Ettim"

"Kabul ettin mi?"

"Ettim"iş benden çıktığında derin bir nefes bıraktım. Ettim. Ben onu her haliyle her gelişiyle kabul ettim hemde.

"Asel'i eşin olarak kabul ettin mi?"

"Ettim"

"Kabul ettin mi?"