İMANBOY

3.8

Selaaaam.

Nasılsınız? Bu seneyi de atlattık çok şükür. Karne hediyesi 2 bölüm ve bölümleri erken atacağım. Benden kıyak olsun.

------------

Kimden:müstakbel kocam

Müstakbel kocam:geldim ben kapıdayım. Seni bekliyorum.

Ben:hemen geldim.

Müstakbel kocam:hemen gel

Telefonu kapatıp şalımın önünü düzelttikten sonra koşarak aşağıya indim. Anneme haber verdikten sonra evden çıktım. Olduğum yerde duramıyordum. Bugün birlikte ev bakmaya gidecektik. Ondan öncesinde ise nikah tarihi alacaktık. Gerçekten nikah tarihi alacaktık. Yavaş yavaş Asel Altuğ olma yolunda ilerliyordum. Başlarda babasının soyadı olduğunu düşündüğüm için biraz nefret doluydum ama daha sonra ise Altuğ'nun annesinin soyadının olduğunu öğrenmiştim. Onu kullanıyordu mezarada onu yazdırmıştı. Zaten Yiğit Altuğ o soysuzun soyadını kullanmazdı.
En sonunda arabaya ulaştığımda hızla bindim.

"Günaydın!"

"Aydı günüm."

"Ayyy ben çok heyecanlıyım!"

"Sen bir de heyecanı bana sor. Şirkette iş yapamıyorum"

"Beni hala şirketine götürmedin"

"Şimdi gideceğiz."

"Gerçekten mi?"kafasıyla onayladı.

"Nikah için gerekli belgelerim orda. Sen yanına aldın değil mi?"

"Aldım hepsi çantamda."

"Güzel." Arabayı çalıştırıp mahalleden çıktık. Radyoyu açtığımda rock bir şarkı başlamıştı. Yiğit Altuğ'nun şarkı zevki bile değişmemişti. İlk tanıştığımız zamanlara dönsek ve bana Yiğitle evleneceğim söylense öldürseler inanmazdım çünkü çok zıt karakterlerdik. Şimdi ise evliliğimiz için tarih almaya gidecektik.

"Valla evleniyoruz be!"diye çıkıştığımda Yiğit güldü.

"Dalgasını geçtiğimde kızıyordun noldu? Tiryakim mi oldun gülüm?"yaptığı taklide kahkahayı basmıştım. Benim gülmeme o da güldü.

"Tirrryakin oldum"dedim kahkahalarım arasında. Ben gülerken o radyoyu kapatmıştı.

"Niye kapattın?"

"Senin gülüşünü dinlemek daha güzel"utanarak önüme döndüğümde

"Böyle olur olmadık utanıyorsun ya ısırasım geliyor yanaklarını!"

"Ya sus!"dedim mızmız çocuk edasıyla.

"Biz dini nikah kıysak mı? Bence kıyalım. Şimdi gidicez teee ne zamana sıra verecek. Bence biz dini nikahı kıyalım."

"Babamla konuşmak lazım"

"Konuşuruz. Hem babanın içinde de bir tedirginlik olmaz"

"Konuşalım o zaman. Benim için sıkıntı yok" gündelik konuşmalarla geçen yolun sonunda şirketin önünde durmuştuk. Dışardan bakılınca oldukça büyük ve ihtişamlı lüks duruyordu. Müstakbel kocam diye demiyorum ama harika bir iş çıkartmış gerçekten.

"Vay anasını be Yiğido. Çok şekil olmuş"

"Değil mi? Bende beğendim. Sen bir de içerisini gör."

"Hadi hemen göreyim bari"birlikte içeriye doğru ilerledik. İçeri girdiğimiz anda bir çok kişinin bakışı bize dönmüştü. Gerçekten dizilerdeki gibi bir giriş yaşıyorduk. Kapıda ki güvenlik Yiğit'e selam verirken Yiğit kafasıyla aldı. Birlikte turnikelere doğru ilerledik. Kartını basmadan önce