İMANBOY

3.1

Selam.
Nasılsınız?

Kusura bakmayın kişisel sorunlardan dolayı bölüm yazamıyorum bu da diğerlerine göre 200 kelime falan kısa oldu. Bugün başka bölüm gelmeyecek büyük ihtimalle kusura bakmayın lütfen.  Eğer bölüm Yazsam buraya yansıtmak istemiyorum biraz daha toparladıktan sonra devam edeceğim çok uzun sürmeyecek 1 güne ihtiyacım var sadece.

Hadi bölüme gidin.

-------

Yanımda oturan Hakan ve Sude'nin götleri asla yerinde durmuyordu. Bir oraya bir buraya şarkıyla beraber dans edip duruyorlardı. Arabayı kullanan sedat abi en son ikisini de atacaktı arabadan. Sedat abi Sude'nin abisi oluyordu. Kuzenlerden biri. Yan koltuğunda ise Hakan'ın ablası oturuyordu. Bize de arka koltuklar kalmıştı. Bu ikisiyle işkence çekiyordum resmen. Bir yandan da gözüm telefonumdaydı. Belki ekranda Yiğit ismini görürüm diye bekliyordum ama nafile. Emir sabahtan beri elli tane mesaj atmıştı ama Yiğitten hiçbir mesaj yoktu. Aslında hiç konuşmama kararı almıştık ama ikimizde asla dayanamıyorduk.

"Ne aşklar gördü bu sahil!"

"Ne fırtınalara şahit!"

"Vazgeçmişken çıktın karanlıktaaaan!" İkisi yanımda şarkıyla beraber kudurmaya devam ediyorlardı. Sedat abinin varlığı benim onlara katılmama engeldi. Zaten çokta gülüp eğlenecek bir modda olduğum söylenilemezdi. Yiğit bir saniye bile olsun terk etmiyordu zihnimin en derin köşelerini.

Çok geçmeden yolda mola vermiştik. Benzinliğe girip ihtiyaçlarımızı hallettiğimizde hepimiz binmiş Sudeyi bekliyorduk. Bir türlü gelememişti

"Bu deliğe falan düştü kesin"

"Asel abicim bir bakar mısın ya?"

"Bakayım abi"arabadan inip demin çıktığım tuvalete doğru ilerledim.

"Sude! Seni bekliyoruz?!" Kabinleri tek tek kontrol ettiğimde burda olmadığını fark ettim. İster istemez içimi bir endişe kaplamıştı. İçeride olmadığıma emin olduktan sonra Hızla dışarı çıkıp etrafa bakındım. Hava kararmıştı. Bu saatte markette açık değildi. Neredeydi bu kız?

"Ya bırak bıraksana!"duyduğum ses olduğum yerde irkilmeme sebep olmuştu. İçimde ki endişe daha da büyürken arka tarafa doğru ilerledim. Sesi arkadan duymuştum. Binanın etrafını dolaşıp arka tarafa geçtiğimde gerçekten de doğru duymuş olduğumu fark ettim. Karşımda Sudeyi sıkıştıran bir çocuk gördüm. Uzun boylu uzun saçlı değişik bir tipti. Müdahele etmezsem olacakları az çok anlamıştım.

"Hey!!!" İkisi de bana döndüğünde Sude ağlamaya başlamıştı. Korkmuş görünüyordu.

"Ne yaptığını sanıyorsun?!"

"Sen bir karışma!"tekrar Sudeye dokunacakken hızla yanına gidip onu itledim.

"Defol git!"

"Sana karışma dedim!"bileğimden tutup çevirdiğinde bileğimi yoğun bir acı sardı. Bu acı ağzımdan inlemelerin çıkmasına sebep oldu. Baş edebileceğim gibi değildi. Yardım lazımdı yoksa hem Sude için hem benim için iyi şeyler olmayacaktı.

"Hakan!! Abi!" Sesimi duymalarını umdum çünkü etraf sessizdi ve sesim yankılanmıştı.

"Lan sussana!"

"Adi herif! Pis tacizci! Gidemeyceksin hiçbir yere! Polise vereceğiz seni!!" Gözlerinden geçen korkuyu gördüğümde içime bir mumnuniyet yerleşti. Sude ise hala şoktaydı. Neye uğradığını şaşırmıştı kız. Karşımda ki herif ağzını açamadan karşıdan bize doğru koşan Sedat abi ve Hakan'ı gördüm. Onların bize doğru gelmesi adamın kaçmaya çalışmasına sebep olmuştı. Tam koşmaya başlayacakken onu engellemek adına ayağımı ayakları arasına uzatıp çelme taktım. Dengesini sağlayamayıp yeri boylamıştı.