İMANBOY

4.5

Selaaaam.
Nasılız? İyi olun çünkü hayırlı bir bölümle geldik.
Neyse spoi yok kaçtık.
Sizde bölüme kış kışlayın

-------------------

-4 ay sonra-

"Yiğit nerelerde?"

"Annemi eve kadar götürdü. Eşya getirecekler"babam beni onaylarken abim doğumhanenin önünde ordan oraya dolaşıp duruyordu.

"Abi bir sakin ol"

"Dediğinde laf nasıl sakin olayım kızım! Çocuğum doğuyor şuan içinde! Benim kızım doğuyor!"

"Tamam bir şey demedim"aslına bakılırsa benim içimde de kocaman bir heyecan vardı. Hala olacaktım. Bebiş geliyordu. Bir an önce doğsun istiyordum çünkü beklemeyi hiç sevmiyordum ve nerdeyse iki saattir yengemin pırtlatmasını bekliyorduk.

Babamın yanına oturup kafamı omzuna yasladım. O da kolunu bana dolarken

"Senin karnın ne alem? Büyümeye yatkın mı?"hafifçe çekingen bir gülümsemeyle

"Aynı kalıyor benim ki"

"Çok açmayın arasını kardeş gibi büyürler işte"deme baba deme. Yiğitte uğraşıyor zaten ama yapamıyoruz.
Koridorun başında bu tarafa gelen annemle Yiğit'i gördüğümde kalkarak anneme yer verdim.

"Hala çıkmadı mı?"dedi annem babamın yanına otururken

"Niye çıkması mı gerekiyordu?! Bu kadar anormal mi?! Bir şey mi oldu?! Girsem mi içeri?"

"Ay oğlum sakin. Doğum öyle kolay bir şey değil-"demesinin üzerine içerden bir bebek ağlama ses duyuldu. Abim olduğu yerde durdu.

"İçerde tek Hacer var. O bebek benim kızım mı?"ağlama sesi devam ettiğinde içimde bir yerlere dokunmuştu. Yeğenimin sesini duyuyordum şuan. Abimin çocuğunun sesi. Abimle beraber bende ağlamaya başlamıştım. Yiğit beni göğsüne çektiğinde ona sarıldım.

"Hayırlı olsun balım"

"Hayırlı olsun"dedim göğsüne sokularak. Bizimde olur muydu ki? Niye olmuyordu? Yiğit abimle tokalaşıp onunla da sarıldı.

"Hayırlı olsun abi"

"Sağol kardeşim Allah size de nasip etsin"

"Amin"babamla annemle de kutlayıp geri yanıma gelip kolunu omzuma attı.

"Kantine gideceğim istediğiniz bir şey var mı?"babam ayran annem soda isterken Yiğit gitti. Çok geçmeden  doğumhanenin kapısı açıldı. Bu ksfar çabuk çıkmasını bende beklemiyordum açıkçası. Hacer yenge kucağında bebekle tekerlekli sandalyeyle çıkmıştı.

"Yavrum!"

"Arda"abim karısının yanına gidip bebeğe baktığında ağlamamak için gözlerimi tavana çevirdim. Sonra ise bende yavaşça yaklaştım. Öyle güzel bir şeydi ki. Hacer yengemin kopyasıydı bildiğin.

"Allahım maşallah"

"Odaya gidelim öyle seversiniz"dedi hemşire yengemi itleyerek. Arkalarından doktorda çıktığında herkesin gitmiş olmasını fırsat bilerek onu durdurdum.

"Şey bir şey sorabilir miyim?"

"Tabi ki buyrun"

"Şey. Ben dört aydır evliyim. Eşimle çocuk istedik. Üç kez denedik ama hamile kalamıyorum. Ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum. Siz doğum uzmanısınız belki yardımcı olabilirsiniz diye sormak istedim."

"Hmmm. Buna öyle ayak üstü tanı koyamam. Vaktiniz varsa hemen örnek alalım sizden zaten hastanedesiniz bir saate çıkar. Eşinizde örnek verirse bir sorun olup olmadığını anlarız."