İMANBOY

1.7

SELAM
Nasılıızzz? Müq müq
Ayy bir bölüm daha yazdıkça bunlar tatlılaşıyor.
Aselimizde de gelişme var.
Hadi kış kış bölüme

--------------

Kız bir şey diyemeden yanımızdan uzaklaştığında yeşil gözlerini bana çevirmesiyle hızla bakışlarımı okulun içinde gezdirmeye başladım.

Yiğit,"bana bak bana etrafa değil"yavaşça ona çevirdim bakışlarımı. Yeşil gözleri parlak parlak bakıyordu bana. Bu böyle bakarken kalbim rahat durmuyordu.

Yiğit,"kıskandın mı lan?" Lan mı? Yuh öküz.

"Ne kıskanması? Uzaktan sıkıntılı bir durum varmış gibi duruyordu merak ettim"

Yiğit,"diyorsun?"

"Evet aaaa gidiyorum ben sınıfa sabah sabah çattık ya" dengesiz misin kızım bu tepkiler ne? Bir şey demesine müsaade etmeden hızla uzaklaştım. Güzel olduğumu düşünüyordu. Yiğit Altuğ bu okulda beni beğenen tek erkekti. Yiğit Altuğ demin beni korumuştu. Demin biri bu okulda bana yapılan sözlü zorbalıklardan birine müdahele etmişti. Kendimi yalnız hissetmiyordum ilk defa.

Yüzümde ki saçma sırıtışla sınıfa girdim.

Melis,"ya Tuğçe yakın davranıyorum işte. Yiğit ilgileniyor ama Asel-"Tuğçe'nin dürtmesiyle Melis sustu. Olduğum yerde kaşlarım çatılırken

"Susma devam et. Asel ne?"sırtımdan vurulmuş hissetmiştim. Duyduklarımı doğru anladıysam Melis benim ile ilgili şeyleri Tuğçeye anlatıyordu.

Tuğçe,"neyse Melis görüşürüz"Melis sınıftan çıkmaya yeltendiğinde kolunu kavradım.

"Gerçekten mi?"diye sordum sakince.

Melis,"bırak"bana yaklaşımlarındansa şuan soğuktu.

"Ne yaptım ben sana? Benim sana ne zararım vardı?"kolunu çekip

Melis,"Bir zararın olmasına gerek yok"

"Arkadaş olabileceğim biri sanmıştım seni. İlk defa"

Melis,"güzel rol yapmışım desene" bu sefer sinirlenemedim çünkü gerçekten kırıcı bir darbe olmuştu. Karşılarında ağlamamak için zor tuttum kendimi. Gözlerim yanıyordu.

Kolunu yavaşça saldığımda direkt çıktı sınıftan. Çantamı sıraya bırakırken Tuğçe yüzüme sırıtıyordu. Onunla uğraşamayacak kadar kırgın hissediyordum. Bende sınıftan çıktım.

Uzun zaman sonra bana iyi yaklaşan biri vardı. Muhabbet etmiştik konuşmuştuk. Vakit geçirip normal şeylerden bahsettiğim biri vardı. Yalnız hissetmediğim biri. Derinden etkilenmiştim. Bu kadar hızlı güvenmeme lanet ettim. Unut kızım unut kimse olmaz seninle arkadaş. Kimseye güvenme güvenmemen gerektiğini öğrendin. Ya duymasaydım ya öğrenmeseydim bana bu şekilde yaklaşmaya devam edecekti. Bende inanacaktım salak gibi.

Gözyaşlarım akmaya başladığında arka bahçeye geçmiştim. En kuytu köşeye girip oturdum ve dizlerimi kendime doğru çektim. Bacaklarıma sarılıp içime kaçan sesimi dışarı vurdum. Evet bunca zorbalığa karşı dik durmuştum ama bazen dayanamayacağım kadar ağır geliyordu bazı şeyler. Yalnızlık bazen yoruyordu beni. Ailemle paylaşamadığım şeyleri biriyle paylaşmak istiyordum. Akıl danışacağım biri olsun istiyordum. Bazen bunaltıyordu bu durum beni. Canımı da yakıyordu. Allahım sen affet nankörlük değil bu hep varsın yanımda ama birini istiyorum. Dünyadan birini..

-Yiğit-

Zilin çalmasıyla koşar adımlarla sınıfa girdim ama sırasını boş görmemle yüzüm düşmüştü. Neredeydi bu hani sınıfa gidecekti? Sınıftakilere dönüp