İMANBOY

1.2

SelamunAleykümmm

Nasılsınızzzzz?

Bende iyiyim. Aşkolar parodi insta açtık. Bölüm sonuna ekleyeceğim isimlerini isterseniz takip edebilirsiniz.

Hadi bölümee

--------

"Ben geldimmm!"çantamı kenara bırakıp odaya doğru ilerlediğimde bağırışma sesleri kulağıma ilişti. Bizim evde kolay kolay kavga çıkmazdı.

"Arda! Fevri hareket etme! Bir soralım bakalım neymiş ne değilmiş?!"

"Neyi soracağız baba?! Bu çocuk daha dün sarhoştu evimizde!"şaşkınca salonun ortasında bağırışan ikiliye baktım.

"Baba? Abi? Noluyor?" Abime döndüğümde gözlerinden nerdeyse ateş çıkacak gibiydi. İçime düşen sıkıntıyla sertçe yutkundum. Abim bu derece sinirlendiyse kesin yine ortada yanan kişi olacaktım.

"Asel kızım otursana"olanlara anlam vermeye çalışarak koltuğa doğru ilerleyip ucuna oturdum. Abimin aksine babam daha sakindi.

"Noldu?"dedim ikisine de ben masumum bakışları atarak. Evet masumdum ben ne yaptım da bu odun abim bana kesici delici bakışlar atıyordu?

Babam yanıma oturup ellerimi avuç içine aldı. Bu içime daha da kuşku düşürdü. Bu babamın nasihat konuşması yapacağı zaman yaptığı bir hareketti.

"Kızım-"abim babama müsaade etmedi ve sesini yükselterek"O herifle ne işin vardı?!!"irkilerek geri kaçtığımda babam bundan rahatsız olarak abime ikazda bulundu."Arda dedim! Ses tonuna dikkat et!"

"Ne oluyor anlamıyorum?"dedim her an ağlamaya hazır bir şekilde. Anlam veremiyordum ne oluyordu neler oluyordu? Abimin sesini yükseltmesi oldukça kötü hissettirmişti.  zaten genel olarak sevdiğim birinin bana karşı sesini yükseltmesi sinirimi bozuyordu.

"Asel. Abin seni şu sarhoş çocukla görmüş. Camiden çıkarken? Ne oluyor kızım?"içime bir öküz otururken abime baktım. Çatık kaşlarla bana bakıyordu. Eğer bir açıklama yapmazsam yanlış yerlere çekeceklerdi ama konuşamıyordum korkudan dilim düğüm olmuş gibiydi. Korkacak hiçbir şeyim yoktu. Neyden korkuyordum?

"Evet?! Neden onunlaydın söylesene Asel hanım?!" Abimin tekrar sesini yükseltmesiyle göz yaşlarım firar etmişti.

"Ö-ödev için."

"Ne ödevi bu?"dedi babam elinin tersiyle gözümdeki yaşları silerken. Babam olmasa şuraya gerginlikten bayılabilirdim.

"Hocamız proje verdi. Camileri gezip bilgi edinme projesi. Kura da çıktık. Hoca da mızıkçılık yok değiştirmek yok dedi. Baba gerçekten yanlış bir şey yapmadım. Hatta aksine ona namaz kılmayı öğrettim. Ailevi yönden eksik hiç bir şey bilmiyor ama merakı da var. Gerçekten yanlış hiç bir şey yapmadım"göz yaşlarım ardı ardına gelirken yanlış anlamalarından çok korkuyordum hele abim. Bazen sinirli hali beni korkutuyordu. Babam yüzümü avuçlayıp göz yaşlarımı sildi.

"Tamam güzelim niye ağlıyorsun? Anladık biz seni. Hem güveniyoruz biz sana."abimde yanıma oturdu.

"Tuğçe peki?"kaşlarımı çatarak ona baktım.

"Ne Tuğçesi?"

"Geçen fabrikaya geldi babamla bir şeyler konuşmuşlar"hızla babama döndüm. "Baba?"dedim şaşkınca. Kafasıyla abimi onayladı.

"Geldi. Bana bir şey anlatmak istediğini söyledi bende arkadaşsınız diye biliyordum. Anlatabileceğini söyledim. Bana senin için endişelendiğini söyledi. Bir erkekle vakit geçirdiğini söyledi."duyduklarımdan sonra ağzım açık kalmıştı.