İMANBOY

2.7

Selaaaam. Nasılsınız?

Dün bölüm atamadım çünkü hiç yazamadım. Bugün geldi bir bölüm. Bir tık kısa oldu ama uzatacağız. İdareten işte.

Hadi kış kış

---------------

"Yiğit korkuyorum ya"

"Valla korkulacak bir şey yok güzelim gerçekten. Arabam bakımda olmasa onunla gelecektim. Kaldık motora senin yüzünden aslanıma binemiyorum"

"Ama korkuyorum"

"Ama korkulacak bir şey yok. Valla güven bana"bir motora bir ona baktım. En son bindiğimde beni kızdırmak için hızlanmıştı. Yüreğimi ağzıma getirmişti yine yapar mıydı aynısını?

"Vakit kaybediyoruz"yanaklarımda topladığım nefesi dışarı bıraktım ve ona dönüp

"tamam ama hız yaparsan döverim seni!"dedim tehditkar bir şekilde.

"he he döversin"

"Yiğit söz ver hız yapmayacaksın!"

"tamam balım söz yapmayacağım"

"tak o zaman kaskımı"

"tabi hemen takalım"motorun arka tarafından alıp yavaşça kafama taktı ve çenemin altından ipleri bağladı. Kendi kaskını da taktıktan sonra bindi. Derin bir nefes alarak bende peşinden bindim. Korkma kızım Yiğit sürüyor Yiğit seninle hiçbir şey olmayacak.

"çalıştırıyorum haberin olsun"Arkada ki demirlere sıkıca tutunduğumda altımızda ki motor kükremişti. Bu da gözlerimi sıkıca yummama sebep olmuştu. Yavaş yavaş hareketlendiğinde demirleri avcumun içinde biraz daha sıktım. Dediği gibi yavaş gidiyordu ama ben yine de korkuyordum.

🍯

"Alışıyorsun ama yavaş yavaş" motordan aşağıya atladım.

"Ne alışmak ne alışmak?" O da atlayıp kaskımı açmaya başladı.

"Alışıyorsun tabi."benim kaskımı çıkardıktan sonra kendininkini de çıkardı. Sonra ise motora bıraktı. Telefonumu tamire vermiştik şimdi ise sessiz sakin yeşillik dolu bir yerdeydik. Etrafta kimsecikler yoktu. Kuş sesleri ormanda yankılanıyordu.

"Ne güzel bir yermiş burası" kafasıyla onayladı.

"Çok güzel ve huzurlu. Sığınağım burası benim."

"Kafa dinlemeye geldik desene"

"Aynen öyle. İlk datemiz sinema olmaktansa burası olsun dedim."

"Çok güzel düşünmüşsün. Bilsem kek börek bir şeyler yapardım"

"Uğraşma diye söylemedim zaten. Zahmetsiz vakit geçirelim işte"gülümsedim ve kafamla onayladım.

"Hadi gel"dedi ilerlerken. Bende peşinden ona yetiştim. Çok uzaklaşmadan düzlük yeşil bir alanın ortasında durmuştu.

"Buranın tadı nasıl çıkar biliyor musun?"

"Nasıl çıkar?" Hızla çimenlerin üzerine uzandı. Yeşil gözlerini bana dikip kaşlarıyla yanını işaret ettiğinde onun aksine yavaşça önce oturdum sonra ise geriye doğru uzandım. Kolunu kafamın altında hissetiğimde bakışlarımı ona çevirdim.

"Yastık niyetine boynun ağırmasın"gülümsedim ve ona doğru dönüp cenin pozisyonunu aldım. Kalbim ilk defa birine karşı bu kadar yoğun şeyler hissediyordu. Nasıl olduğu hakkında da en ufak bir fikrim yoktu. Her şey o kadar hızlı gelişmiştiki yetişemiyordum. Tek bildiğim karşımda ki çocuğu gerçekten sevdiğimdi. Yanımda olması bile huzurlu hissettiriyordu beni. O da vücudunu bana doğru çevirdi. Birbirimize değmiyorduk ama varlığını yoğun olarak hissediyordum.