Elemkârâne

♣️ 43. Bölüm - MELEĞİMİZ ♣️

Sellam güzel ailem nasılsınızz??

Uzun süredir görüşemiyoruz, umarım kurguyu unutmamışsınızdır..

Bazı aksilikler ve yaşam şekillerimden dolayı ne yazık ki eskisi kadar sık bölüm atamıyorum fakat Instagram hesabımdan aktif olmaya çalışıyorum.

Her neyse umarım bu yaz tatilinde tempoyu tekrardan arttırabilirim çünkü daha önümde YKS sınavları var, ona da hazırlık yapmam gerekiyor..

Allah'ın izniyle, bir aksilik ya da sorun çıkmadığı sürece haftada iki defa bölüm gelecektirr

Günleri ise Çarşamba ve Pazar olmak üzere ikiye ayrılıyor.

Eğer ki o gün bir sorun veya aksilik çıktı atamıyorsam diğer gününde gelecektir. Yani haftada iki kez bölüm gelecektir. Bazı zamanlar sorun çıksa bile yine de haftada bir bölüm gelecektir.

Ayyy umarım derdimi anlatabilmişimdir 😅

Her neyse

Geçen sefer sınır koymadım ve çok az bir yorum miktarına ulaştım 🥺

Bu sefer küçük adımlarla tekrardan başlıyorum

500 yorum + 450 oy: Erken yeni bölüm

(Noktalama işaretleri + yeni bölüm yazısı + ve emoji kabul edilmeyecektir!!!)

Kısacası yorum yapmak için yorum yapmayalım..

Uzun zamandır bölüm yazmadığım için şuan kendimi çok fazla acemi hissediyor aynı zamanda garip bi şekilde heyecanlıyım 🤢

Umarım bu duygu, yazış şeklime de bulaşmaz..

Keyifli okumalar dilerim 🤍

Mayıs Aksoy'dan

Aylar Sonra...

Ailemi kaybettiğim o günden beri kişiliğim tamamen değişmiş, beni uçuruma iteklemişti. Bürünmüş olduğum kimlik, her defasında beni bir adım daha kendi benliğimden uzaklaştırıyor, hareketlerime yansıyordu. Kalp kırmaktan korkarken şimdi ise önüme gelen herkesi kırmaktan zevk alıyordum, oysaki bu durumdan nefret ettiğimi bildiğim halde..

On üç yaşımdan beri bu duruma maruz kalırken ismim bile tekrardan şekillenmiş, değişmemin en büyük sebebi olmuştu. Bazen kendimi tanıyamaz hale geldiğim zamanlarda, kaçacak bir liman bulup sığınıyordum. Şimdi ise tamamen benliğimi kaptırdığım o adamın şehrinde, o adamın kolları arasındaydım.

Buraya geldikten beri kendimi Mayıs Akın olarak değil de Asel Biray Aydemir gibi hissediyordum. Eskisi gibi düşünceli, eskisi kadar mutlu..

Hayatımın kararacağını düşündüğüm bu şehirde eski mutluluğuma kavuşmuş, hissettiğim huzuru onun gözleri altında tekrardan bulmuştum. Özgürlüğümün simgesi olan o irislerde..

Hissettiğim bu duygu karmaşası içinde en güzeli ise aşktı.

Hayatımda hiç yer vermediğim o duyguyu şimdi bütün şehveti ile kalbimde yaşıyor, her bir hücremde hissediyordum. Sonsuzluğun, teslimiyetin, aşkın meyvesi olan o parça ise şuan karnımda bize kavuşma anını bekliyordu. Düşüncelerim ile birlikte parmak uçlarım, karnımın üst kısmını buldu. Bakışlarım da yavaşça üzerine indiğinde tebessüm ederek okşadım. Anne olabilmenin korkusu, bazen beni yıpratsa da Bevan'ın da benim de çok iyi iki ebeveyn olacağımızdan şüphem yoktu.