Elemkârâne

♣️ 52. Bölüm - GİTME ♣️

Multimedya: ne yapacağını bilmeyen iki deli..

Merhabalar güzel ailem.

Nasılsınız, nasıl gidiyor her şey? Umarım yolundadır.

Eveeet güzel bir bölüm atlattık her ne kadar sorun yaşadıysakta güzel bir bölümdü bence, dimii?

Aslında size bölüm içinde Mayıs ile ilgili Zümrüdüanka benzetmesinde bulundum.. yorumlar çok az geldiğinden ötürü orada kimse de bir yorumda bulunmadı, bekliyordum oysaki..

Her neyse, o halde ben söyleyeyim oraya dikkat etmenizi istiyorum. Serüvenimizin devamı olacak olan ikinci kitabımızda "Zümrüdüanka kuşu" bizim için önemli bir parça olacak...belki kitap kapağında bile yer alıyordur ha???... Eveeet 2023'ten beri ikinci kitabımın kapağı da hazırrr

Artık ucundan yavaş yavaş (daha 10 bölümden fazla var(!)birinci kitabın sonuna yaklaşıyoruz, bence bunu söylememde de sakınca yoktur.

İkinci kitabımızın ismi farklı olacak!!!

'Elemkârâne' serisi olarak geçecek fakat isim, kurgu gidişatı ile ayrı bir havaya bürünecek ve isim değişikliği olacak.

Şuan ne olduğunu söylemeyeceğim, hatta yayınlayana kadar da bilmeyeceksiniz..

Sadece şunu söyleyeyim: Elemkârâne gibi Farsça ve tek kelimeden olacak...

Yeterli spoiyi verdiğimi düşünüyorummm

O halde sizi bölümle başbaşa bırakıyorum.

Yorumlarınızı bekliyorum, bu hususa oldukça dikkat edin. Her defasında dile getirmek yoruyor ve her defasında aynı şeyleri görmekte...(umarım anladınız 😌)

Keyifli okumalar dilerim 🤍

Bevan Aksoy'dan

Aşk

diye adlandırılan bir duygu gerçekten de var mıydı yoksa insanların duygu ve hislerin karmaşıklığı sebebiyle oluşturduğu bir isimden mi ibaretti?

Bunun cevabını öğrenmek isterdim, aynı zamanda çokta korkardım..

Farklı iki duygunun eşiğinde hayatımı sürdürürken iki yeşil iris, dünyama gözlerini araladı. Hem de en koyu biçiminde.

En tutkulu,

En hırçın,

En duygusal,

En sadık ve

En aşık...

evet doğru 'aşık' dedim çünkü o kadın yıllardır aradığım soruya cevap verecek niyetle çıkagelmişti.

Mayıs daha doğrusu asıl yok olduğum benlik Asel Biray, çok farklıydı. Çok acıydı, çok çaresizdi, her ne kadar nefret etse de Asel her daim çaresizliğin içinde kıvranıyordu. Onu oradan çıkarıp kurtarmak istemiştim. Yalanların içinde sürdürülen hayatına son vermek, rahata kavuşturmak istemiştim. Ama en başından beri unuttuğum bir şey olmuştu.

Duygularım...

Her gün ona bir adım daha çekilen, kendilerini yeniden doğurmakta ısrarcı olan duygularımı..

Hesaba katmadığım şeyde buydu işte. Aramaya koyulduğum duyguyu, iki çift yeşil gözde tadacağımdı.

Bir süre inandıramamıştım kendimi, daha doğrusu inanmak istememişti ruhum çünkü arkasında, çekip gittiği bir kadın daha vardı.