Merhabalar güzel ailem. Nasılsınız, neler yapıyorsunuz?
sizleri çok fazla özledim yaa 🥺
Öncelikle güzel ailem bu bölümü okumadan önceki bölümü okumanızı tavsiye ederim çünkü üstünden çok ay geçti iki bölüm arasından, unutmuş olabilirsiniz. Okursanız daha güzel olur diye düşünüyorum.
Vallahi yazmaya yazmaya kalemim de paslanmış, hissediyorum. Size küçük bir duyuru yapmıştım bir daha aynı şeyleri tekrar tekrar yazmak istemiyorum. Zaten yeni başlayıp gelenler için de sıkıntı olmaz.
Fakat bölümü yazarken çok zorlandığımı dile getireyim hatta betimlemelerde çok ama çok zorlandım. Düzyazı gibi bir şey oldu resmen! İçime sinmiyor hiç, ama umarım beğenirsiniz :))
O kadar garip hissediyorum ki eskiden bu kısımları saatlerce uzatmak isterken şuan kesmek istiyorum...
Neyse umarım size, çok kızdırmadan, unutturmadan, vazgeçtirmeden yetiştimm
Keyifli okumalar dilerim 🤍
Wattpad durumunu hepiniz biliyorsunuz güzel ailem bu sebeple de elinizden geldiğince yorum yaparak aktifliğinizi belli ediniz ki ona göre bir yol izlemem gerekiyor.
Mayıs Aksoy'dan
"Rojbin!"
bakışlarım Bevan'ın üzerinde durmaya devam ederken, dudaklarından çıkan isimle gözlerimi karşımızda duran kadına çektim. Bevan'ın titreyen sesine karşılık içime bir kuşku oturmuştu ki çok kulak asmayıp, misafirimize doğru bir adım attım.
Adımımla birlikte arkamdan da bir hareketlilik belirmişti. İsmini bilmediğim örtülü kadının bakışları, adeta beni süzgeçten geçirecek derecendendi. Umursamadan yüzüme bir gülümseme yerleştirerek tanışmak amacıyla elimi uzattım. Kadın bakışlarını düzeltip, uzattığım elime karşılık verdi.
"Merhabalar ben Rojbin."
kısa ve net cevabının ardından tebessümümü koruyarak ben de "Tanıştığıma memnun oldum, Mayıs." aynı ses tonuyla yanıtladım. Elimi kısa süreliğine sallayıp, kafasını olumlu anlamda indirip kaldırdı. Ellerimiz birbirinden ayrıldığı esnada kadının bakışları kısa süreliğine arkama uzandı.
"Sana da merhaba Bevan."
ses tonundaki burukluk hissi, kim olduğu merakını arttırınca kendimi dizginlemem gerektiğini anlamıştım. Boğazımı temizleyip, yönümü Kendal Dede'ye çevirdiğim sıra Bevan'ın ses vermeden cevaplamış olması, nedensizce hoşuma gitmişti. Kendal Dede'nin yanına giderek onunla da selamlaşıp, elini öptüm. Rojbin tekrardan yerine oturunca ben de dedenin yanında kalan boşluğa oturdum. Bevan elindeki puset ile yanımıza gelirken yüzündeki endişenin sebebini merak etmiştim. Öğrenmeyi sonraya erteleyerek konağımıza gelen misafire yöneldim. Önündeki kahveden bir yudum aldıktan sonra bakışlarını Bevan'a yöneltti.
"Şirketteki boşluğu kapatmışsınız hayırlı olsun."
Bevan, ona konuşan kadına kaçamak bakışlarını uzatıp her zamanki şeklinde cevapladı.
"Mecburen."
net sesine karşılık kadın, buruk bir şekilde tebessüm etmişti. Gözleri yerdeki taşlara uzandığı an kısa süreliğine Bevan'a yöneldim. Yüzündeki endişe, yerini çıkaramadığım bir duyguya devretmişti. Pusette uyuyan kızımızla ilgilenmeye başlayınca tekrardan Rojbin'e yöneldim. Bakışlarımız çakışınca hızla kaçırmaya çalışmıştı.
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Elemkârâne
Художественная прозаYalanlarla yoğrulmuş bir zihin.. Hayatını başkalarına adamış bir ruh.. Ve onların hikâyesini başlatan bir evlilik. Farklı dünyalarda yetişmiş iki insan, aynı çatının altında hangi duygulara tutunabilir? Önyargılarla başlayan bu yolculuk, aşka m...
