Lie....Lie...
" ဦးလေး ဖုန်းလာနေတယ်လေ "
" လျှာမရှည်နဲ့ ငါသိတယ် ဖုန်းနံပါတ်အစိမ်းမို့လို့မကိုင်တာ စာလုပ် စမ်းပါ ငါထုလိုက်ရ "
" ဦးလေး ညနေက ဦးလေးဆိုဘယ်လိုလုပ်မလည်း "
"ရားး ညတွင်းခြင်းဆက်မလား "
" အဲ့တာကြောင့်ရည်းစားမရတာ ဖုန်းဆက်ချင်လို့ ဖုန်းနံပါတ်တောင်းပြီး ညဆက်လို့ရမလားပြောသွားတယ်မဟုတ်လား "
" အင်း "
" သွားကိုင်လိုက်ပါ ဦးလေးရယ် သား သချ်ာတွက်နေတာ အဲ့ဖုန်းသံကြောင့် ခေါင်းထဲက မထွက်တော့ "
" ငါခေါက်လိုက်လို့နာတော့မယ် အရင်ကရောရတာကျလို့ မင်းနော် ငါ့ အမ နဲ့ တိုင်မှာကြည့်နေ "
ထိုင်ရာကနေထကာ တူဖြစ်သူရဲ့ ခေါင်းကိုလက်ကလေးဖြင့်ဖွဖွပုတ်ကာထွက်လို့သွားတဲ့ Jimin..နောက်တချိန်မြည်လို့လာတဲ့ ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်လိုက်ကာ တူဖြစ်သူရဲ့ အခန်းထဲကနေ ထွက်လာလိုက်တော့ အနောက်မှာကျန်ခဲ့တဲ့ တူဖြစ်သူက ဦးလေးတံခါးလည်း အပိတ် ထိုင်ခုံကထကာ ခုန်ပေါက်ကခုန်လိုက်ပြီး တံခါးကိုလော့ပြေးချကာ ဖုန်းကိုင်ဂိမ်းဆော့ဖို့ စတင်ပါတော့တယ်..
" Hello park jimin ပြောနေပါတယ် "
" ကလေး "
"ကျွန်တော်ကို ကလေးလို့မခေါ်ပါနဲ့ ရင်နှီးတာလည်းမဟုတ်ပဲ "
" Hyung က ရင်းနှီးချင်တယ်ဆိုရင်ရော ရင်းနှီး
ခွင့်ပေးမှာလား "
"Hyung တယောက်လိုတော့ ရင်နှီးလို့ရပါတယ် "
အခန်းထဲရောက်တော့ မွေ့ယာပေါ်ပြစ်လှဲချလိုက်တဲ့ Jimin..ပထမဆုံး မရင်နှီးတဲ့လူတယောက်နဲ့ စကားပြောဖူးခြင်းဖြစ်သည်..
" ဒါဆို Hyung တယောက်လို မနက်ဖြန် နေ့လည်စာလိုက်ကျွေးချင်တယ် ခွင့်ပြုမလား "
"မနက်ဖြန် နေ့လည် "
" အင်း "
" ကျွန်တော် သင်တန်းရှိတယ် "
" လာကြိုမယ်လေ "
"ဟင် မဖြစ်ဘူး အပြန်လာကြိုတာတော့ဟုတ်ပေ
မယ့် "
