This Is, Love (GxG)

Chapter 23

(TW⚠️: Abused)

Xyianne

I am waiting patiently here inside the office of CCF. Gusto ko kausapin ang head ng foundation regarding for adoption kay Trixie. As I promised to her that I will get her here in the future. This is the least I can do for now.

Gustong gusto ko rin naman ang batang yon, I was alone for so long dahil nag iisa lang akong anak at ni wala na ring kamag anak kundi si daddy kaya hindi ako nagdalawang isip na kupkupin siya dahil kaya ko naman siyang buhayin.

I always feel loved and happy when that kid is around. Parang bumabalik ako sa pakiramdam na bata ako, yun bang karanasan ng bata na hindi ko masyadong naenjoy dahil sa may kulang akong nararamdaman dati. She fulfilled my inner child.

"Good afternoon, Ms. Zamora. What can I do for you?" Bati ng isang babaeng may katandaan na ang itsura, siguro'y nasa late 40's na siya. Kakapasok lang niya sa loob ng office kaya naman napaayos ako ng upo.

Nang maupo siya sa swivel chair niya ay nagsalita na ako. "Good afternoon din po, bali I'm planning to adopt a child pero ang plan ko po kasi ay hindi ko muna siya kukuhain or isasama sa akin kapag naayos na yung adoption papers. Bali ako na lang po mismo ang kukuha sa kanya dito sa foundation. May kailangan lang po kasi akong ayusin at asikuhin personally that's why I can't get her right away but I'm willing to adopt her."

Masusing paliwanag ko sa matanda. She looks at me sabay ipinatong ang baba niya sa likod ng magkasiklop niyang mga palad. "And who's the child we are talking about, Ms. Zamora?" 

Napalunok ako, nakakatakot din pala ang aura nito. Bigla kasi siyang naging seryoso. "Si Trixie po, I promised her that I will get her out of here soon and she's fine with it so I hope na papayag din po kayo." Pinaglalaruan ko ang mga daliri ko ngayon sa ibabaw ng hita ko. I suddenly felt nervous.

She chuckled amusingly. "You promised a child? That's very bold move of you, iha." Tinanggal niya ang baba niya sa kanyang magkasiklop na mga palad, pinaghiwalay niya ito, ang isang kamay nito ay inaayos ang salamin niyang suot at ang isa niya namang kamay ay tinutuktok ang lamesa na tila nag iisip.

Hindi ko alam kung masaya ba siya sa sinabi ko o hindi. But I have no choice. I want the child.

"You know what, iha. Ang pinakahuli mong dapat gawin sa isang bata is making a promise. Worse case scenario kapag hindi mo tinupad, habang buhay nilang dadalhin yon at hindi nila makakalimutan hanggang pagtanda. Mahirap mag paasa ng bata. Yan ang lagi mong tatandaan. Hindi mo alam ang epekto niyan sa kanila kung hindi ka pa sigurado sa desisyon mo––"

"I'm serious about adopting her, Ma'am."
I said in my monotone voice and looked at her with full of assurance. "I'm not playing around and make foolish decisions just for fun. I will adopt Trixie."

"But you can't for now, right?" I heard a slight mocking in her tone of voice.

I nodded, still, I keep my serious gaze on her.

"You can't, iha. That's not how adoption works. We need someone who would be capable and willingly keep the child with security and assurance. Hindi ito parang ticket sa concert na gusto mong makuha kaya ipapareserve mo. Walang ganon, iha. Hindi ganon kadali ang lahat." She explains in all seriousness. Sumandal na rin ito sa kanyang inuupuan.

I mentally cursed. She's right, nagbabakasakali lang naman akong papayag sila sa gusto ko. But I don't want to break Trixie's heart. I promised her that's why I will do anything to persuade this woman in front of me.