"នាងត្រូវការមួយដែលទេ?" ជុងហ្គុកឃើញថាថេយ៉ុងចេះតែសម្លឹងមើលមកនាយមិនឈប់គេក៏សួរឡើង។
"អត់នោះទេ! ខ្ញុំញាំអាហារពេលល្ងាចរួចហើយ"
"ម៉េចក៏នាងចូលចិត្តធ្វើមុខស្មើមិនព្រមញញឹមបែបនេះ?"បន្ទាប់ពីឆុងមីរួចរាល់ហើយរាងក្រាស់ក៏ដលរមកក្បែររាងតូចដោយដាក់ខ្លួនអង្គុយនៅលើកៅអីទល់មុខនាង។
"ខ្ញុំមិនចូលចិត្តការសើចឬក៏ញញឹមនោះទេ ព្រោះទង្វើទាំងអស់នេះវាគ្រាន់តែជាការបោកបញ្ឆោតមនុស្សតែប៉ុណ្ណោះ" វាមិនចម្លែកនោះទេដែលនាងនិយាយបែបនេះព្រោះតាំងតែពីតូចមកប៉ាម៉ាក់រនស់នាងតែងតែនិយាយថានឹងផ្តល់ស្នាមញញឹមឲ្យនាងជារៀងរាល់ថ្ងៃតែនៅសុខៗពួកគាត់ក៏ស្រាប់តែចាក់ចេញពីនាងហើយចាប់ពីពេលនឹងមកថេយ៉ុងនាងក៏មិនដែលចូលចិត្តការសើចឬក៏ញញឹមដាក់អ្នកណាឡើយ សូម្បីតែបងប្រុសរបស់នាងក៏នាងកម្រនឹងញញឹមដាក់គេនោះដែរ។
"នាងត្រូវការប៉ុន្មាន ប្រាប់មកខ្ញុំនឹងឲ ឲ្យតែនាងញញឹមឲ្យខ្ញុំបានឃើញឥលូវនេះ!"រាងក្រាស់ដែលមាត់កំពុងតែចំពៀមីនោះក៏និយាយឡើង ដែលធ្វើឲ្យអ្នកស្តាប់កើតចិត្តក្តៅក្រហាយឡើងមកភ្លាមៗនៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់ចាប់ទុកថានាងគឺជាមនុស្សមុខលុយបែបនេះ។
"ខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សស្រីមុខលុយឡើយ និយាយឲ្យប្រយ័ត្នមាត់បន្តិចទៅប្រយ័ត្នបានគេងនៅខាងក្រៅផ្ទះទៅ"
"គម្រាមខ្ញុំតើមែនទេ"ជុងហ្គុកដាក់កំប៉ុងមីចុះពីដៃរបស់នាយ រួចក៏អោនមុខដ៏ស្រស់សង្ហាររបស់នាយចូលមកជិតរាងតូចដែលអាចធ្វើឲ្យពួកគេស្តាប់ចង្វាក់បេះដូងគ្នាបានយ៉ាងច្បាស់។
"ណែ! លោកចង់ធ្វើស្អីនឹង?" ថេយ៉ុងក៏ប្រញាប់រុញមុខរាងក្រាស់ចេញយ៉ាងលឿន ដោយផ្ទៃមុខរបស់នាងក៏ចាប់ផ្តើមឡើងក្រហម ទោះបីវាជាពេលយប់តែក៏អាចមើលឃើញតាមពន្លឺភ្លើងអគ្គិសនីផងដែរ។
"នាងអៀនតើមែនទេ...?"ជុងហ្គុកនៅតែបន្តសួរញ៉ោះរាងតូចថែមទៀត។
"មុខលោកគ្មានអ្វីដែលអាចទាញ់ចិត្តឲ្យខ្ញុំអៀនបាននោះទេ កុំលង់នឹងខ្លួនឯងខ្លាំងពេក ចន ជុងហ្គុក "និយាយហើយថេយ៉ុងក៏ងើបចេញពីកៅអី សំដៅទៅរកបន្ទប់គេងរបស់នាងតែក៏ស្រាប់តែ÷
YOU ARE READING
កំពូលឃាតករស្រី💥💯(The End)
Action"តាមពិតនាងគឺជាឃាតករហើយនាងក៏ជាមនុស្សតែម្នាក់ដែលខ្ញុំបានស្វែងរកអស់ពេលជាយូរមកនេះ! " "ខ្ញុំគឺជាប៉ូលីសហើយនាងគឺជាឃាតករ តើខ្ញុំពិតជាត្រូវចាប់មនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ដាក់ក្នុងគុកពិតមែនឬ?" "ហេតុអ្វីក៏ជានាង ថេយ៉ុងរបស់ខ្ញុំពីមុនបាត់ទៅណាហើយ ប្រគល់នាងត្រឡប់មកឲខ្ញុំ...
