.ជុងហ្គុកបានប្រាប់ទៅកូនចៅរបស់ដុងគូដែលឈរយាមនៅពីមុខបន្ទប់នោះ ឲ្យខលទៅប្រាប់ចៅហ្វាយរបស់ខ្លួនថាថេយ៉ុងនាងដឹងខ្លួនហើយ ដុងគូឮបែបនេះនាយក៏ប្រញាប់មន្ទីរយ៉ាងលឿន ដោយខ្វាន់សុឺជាអ្នកបើកឡាន។ ហើយជុងហ្គុកនាយក៏បាត្រឡប់ទៅវិញដូចគ្នាព្រោះនៅខាង ប៉ូលិសមានរឿងក្តីត្រូវសុើបបន្ត។
.ក្រាក!ដុងគូបានបើកទ្វារបន្ទប់អ្នកជំងឺចូលមកក៏ឃើញរាងតូចគេងនៅលើគ្រែតែម្នាក់ឯងដោយគ្មានអ្នកកំដរ។
"ថេយ៍! បងឮកូនចៅបងនិយាយថាអូនដឹងខ្លួនយូរហើយ ហើយពេលនេះអូនយ៉ាងមិចហើយមានឈឺត្រង់ណាទៀតដែរទេ?"ដុងគូបិតទ្វាររួចក៏ដលរចូលទៅនិយាយជាមួយប្អូនស្រីរបស់ខ្លួនព្រមទាំងចាប់ដៃនាងហើយអង្អែលក្បាលរបស់រាងតូចទៀតផង។
" បងប្រុស! កូន... កូនរបស់អូននោះ គេមិនអីទេតើមែនទេ?" ថេយ៍នាងមិនបានតបសំណួររបស់ដុងគូឡើយនាងបែបជាសួរអំពីរឿងកូនរបស់នាងទៅវិញ ។ព្រោះនាងពិតជាបារម្ភពីគេខ្លាំងណាស់ នោះនាងតាំងចិត្តស្អប់ប៉ារបស់កូននាងក៏ដោយតែយ៉ាងណានាងក៏ស្រឡាញ់កូនរបស់នាងដែរ។
"គេមិនអីនោះទេ អូនកុំបារម្ភអី"ដុងគូក៏ទាញ នាងមកអោបលួងលោម។
" សុំទោសបងប្រុស! ដែលអូនលាក់បាំងរឿងនេះជាមួយបង! ចោះគេនោះគេមិនដឹងរឿងនេះទេតើមែនទេ?" ថេយ៍និយាយឡើងទាំងអួលដើមករ តែក៏ស្រាប់តែនឹកឃើញដល់ជុងហ្គុកនាងក៏ប្រែទឹកមុខមួយរំពេច។
"បងមិនទាន់បានប្រាប់គេនោះទេ!"
"បើចឹងល្អហើយ បងកុំប្រាប់គេអី ! ទុកថាអូនសុំចោះណា..."ថេយ៍ចាប់ដៃដុងគូ ជាប់អង្វរនាយកុំឲ្យប្រាប់រឿងនេះដល់ជុងហ្គុកអី នាងមិនចង់ពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងបុរសម្នាក់នោះទៀតនោះទេ គេយកមនុស្សស្រីក្រៅល្អជាងខ្លួនទៅហើយរឿងអីដែលនាងព្រមទទួលគេវិញនោះ។
"តែអូនដេញគេចេញធ្វើអី ? គេជាអ្នកដែលផ្តល់ឈាមឲ្យអូននឹងកូនរបស់អូនណាថេយ៍?"ដុងគូបន្លឺឡើងព្រោះឮកូនចៅនាយរាយការណ៍បែបនេះ
"ខ្ញុំមិនត្រូវការជួបមុខប្រុសម្នាក់នឹងទៀតនោះទេ"ថេយ៉ុងនិយាយចេញមកទាំងទឹកភ្នែក
YOU ARE READING
កំពូលឃាតករស្រី💥💯(The End)
Action"តាមពិតនាងគឺជាឃាតករហើយនាងក៏ជាមនុស្សតែម្នាក់ដែលខ្ញុំបានស្វែងរកអស់ពេលជាយូរមកនេះ! " "ខ្ញុំគឺជាប៉ូលីសហើយនាងគឺជាឃាតករ តើខ្ញុំពិតជាត្រូវចាប់មនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ដាក់ក្នុងគុកពិតមែនឬ?" "ហេតុអ្វីក៏ជានាង ថេយ៉ុងរបស់ខ្ញុំពីមុនបាត់ទៅណាហើយ ប្រគល់នាងត្រឡប់មកឲខ្ញុំ...
