ANEMON DÖNGÜSÜ

42. Bölüm: Yeni Çocuk

06.10.2023

AYLA

Açelyayla okuldan içeri girerken gözlerim Ulaş'ı arıyordu. Otobüste mesajlaşırken bana bahçede olduğunu söylemişti. Sağ taraftaki banklara bakarken Açelya başımı tutup karşıma bakmamı sağladı "karşı da seninki karşıda."

Ulaş'la göz göze geldiğimizde yüzümdeki gülümsemeyle adımlarımı hızlandırıp yanına gittim. Ona sarılırken "günaydın Brokoli kafa." Dedim. O da bana sarılırken "Günaydın balina" dedi. Ondan ayrıldığımdaysa Açelya'ya döndü ve "günaydın baldız." Dedi. O ise etrafa bakıyordu. Anlaşılan o ki Ulaş'ı duymamıştı.

Ulaş ile birbirimize baktıktan sonra "komşu kızı" diyerek ona seslendiğimde Açelya gözlerini bize döndürdü "efendim komşumun kızı?"

Ulaş elini sallayarak "ohooo! Uçmuş bu." Dediğinde ben de gülerek onu onayladım. "komşu kızı kimi arıyorsun? Söyle sana yardım edelim." Açelya omzunu silkerek "kimseyi aramıyorum" dedi ama yalan söylediği belliydi. Kutay'ı aradığından emindim. Onun işini kolaylaştırmak için Ulaş'a "Kutay nerede? Onu göremedim." Dediğimde Açelya dikkatle Ulaş'ın cevap vermesini bekliyordu.

Ah be komşu kızı! Bu kadar da belli etmesen keşke.

"sabah uyandıramadım onu. İlk derse yetişeceğini söyledi ama. Dün gece Ada'ya tarih anlatıyordu."

Ada'yla artık içli dışlı olmuşlardı ve sanki en başından beri onların yanındaymış gibi onunla ilgileniyorlardı. Asena teyze de sürekli Ada'nın etrafında, sanki onun çocuğuymuş gibi onu benimsemişti. Bu süre zarfında hafta sonları Ulaş'la birlikte Ada'yı parka götürüyorduk.

Açelya "yaa" dediğinde Ulaş -bak sen- bakışıyla Açelya'ya döndü "Baldız çok üzüldüysen arayayım hemen" Açelya ne dediğini fark etmiş olmalı ki ortamdan kaçmak için "dersin başlamasına az kalmış. Ben sınıfa kaçıyorum siz de gelirsiniz hemen." Diye bir bahane uydurup okula girdi.

Açelya okula girdikten sonra Ulaşa dönüp "abi ikisi de seviyorlar birbirlerini ne bu inat anlamıyorum ki!" diyerek sitem ettim. O da bana katıldığında dedikodu yapmaya başlamıştık. Sevgilinle yapacağın en güzel aktivite onunla dedikodu yapmaktı...

AÇELYA

Sınıfa girdiğimde çok fazla kişi yoktu. Kendi sırama gittiğimde yanıma birinin çantasını bıraktığını gördüm. Normalde Ayla'yla birlikte oturuyorduk ama o Ulaş'ın yanına geçtiği için tek oturmaya başlamıştım.

Çantayı çok sallamayarak yerime oturdum ve başımı kollarımın arasına koyarak sıraya yattım. Hoca gelene kadar kestirmemde bir sakınca yoktu sanırım.

Bir şeyin düşme sesiyle yerimde zıpladım. "özür dilerim. Uyandırmak istememiştim." Uyku sersemliğiyle konuşan kişiye baktığımda tanımadığım biri vardı. Uykum açılmadan ona dönmek için "sorun değil." Dedim ve tekrardan başımı sıraya koydum.

Başımı koyduğum sıra hareket edince "kardeşim uyuyoruz görmüyor musunuz ya!" diyerek kalktım. Biraz önce benden özür dileyen çocuk tekrardan benden özür dileyerek yanıma oturdu.

Çattığım kaşlarımla "sorun değil." Dedim. Bu çocuk okula yeni mi gelmişti? Bu çocuğu önceden görmediğime emindim.

Çocuk çantasını kenara astı ve bana elini uzatarak "ben Arda" dedi. Uzattığı elini sıkarak "ben de Açelya memnun oldum." Dedim. Ellerimizi çekerken "sen okula yeni mi geldin?" diye sordum. Arda bana baktığında "daha önce seni görmedim de o yüzden soruyorum." Dedim hızlıca.

"evet evet yeni geldim." Doğru tahmin etmişim. "ya bu arada ben buraya oturdum ama senin için sorun olmaz değil mi?" aslında olur ama bunu senin yüzüne söyleyemeyeceğimden dolayı "yok yok sorun değil oturabilirsin." Böyle cevap vermek zorundayım.