Lost in Harry Potter

Professor Albus Dumbledore, Severus Snape and a glimps of evil

'Robin?' mevrouw Wemel steekt haar hoofd om de hoek. 'Er is bezoek voor je.' 

Ik kom slaperig overeind. Ik zat nu net in een fijne droom toen ik haar hoorde kloppen. 

Het is pikdonker in de kamer en op de tast loop ik naar haar toe, 'wie dan?' zeg ik suf terwijl ik in mijn ogen wrijf.

'Albus Perkamentus.'

Zelfs in het donker ziet ze mijn ogen groot worden, 'hoe laat is het? Kon hij niet morgen ocht-' 

'Liefje, hij komt speciaal voor jou. Mijn man heeft hem op de hoogte gebracht van je komst hier. Hij is eeuwig nieuwsgierig, en wilt graag weten wie je bent.' zegt mevrouw Wemel. 

Ik loop met haar mee naar de gang, bij de deur van de woonkamer laat ze me alleen.

 Ik slik. Perkamentus wacht op mij achter deze deur. 

Ik vind dat persoonlijk gezien best hoog bezoek. Maar ik twijfel nog steeds of ik hem wel de waarheid kan vertellen. Het is toch te ongeloofwaardig? Dan bedenk ik ineens iets wat me zou kunnen helpen. 

Ik klop op de deur. 

'Binnen.'

Ik doe open en loop naar binnen. We hebben bijna dezelfde ogen. Het is stom, maar dat is het eerste dat me opvalt. 

Blauw. 

Maar die van hem zijn helderder. Veel, helderder. 

'Eh- goedenacht.' mompel ik.

 Hij neemt een slok van zijn thee en kijkt me aan, 'jij bent dus Robin.' Hij klinkt alles behalve onvriendelijk. 

Ik knik gelaten. 

'Kom zitten.' hij klopt op de plek naast hem. 

Ik plof naast hem neer maar zeg geen woord. 

'Je ziet er ongewoon uit. Niet in kleding of wat je allemaal bij je hebt. Maar, ongewoon in doen en laten.' begint Perkamentus. 

Ik kijk hem aan.

 Hij kijkt glimlachend terug, 'ik ben in veel landen geweest. Ook in Nederland. En ik heb daar niemand opgemerkt die erbij liep of zich gedroeg zoals jij.' 

Ik doen mijn mond open om ertegenin te gaan, maar hij steekt zijn hand op, 'je mag je verhaal doen. Maar ik geloof niet dat je echt uit het Nederland van deze tijd komt.'

Mijn mond blijft openhangen. Hoe weet hij dat nou? Kijkt hij door me heen? Gebruikt hij Leglilimentie? 

Zijn glimlach wordt een beetje breder, 'dus?'

Ik kijk voor me uit, 'waarom zou u het geloven als ik zeg dat ik inderdaad uit een andere tijd kom?' 

Perkamentus geeft geen antwoord. Hij wacht op mijn hele verhaal, dat is duidelijk. 

Ik sta op en begin te ijsberen, 'ja, ik kom uit, zeg maar, de "toekomst" tenminste, dat denk ik zelf. Het is echt een ongeloofwaardig verhaal. Neemt u dat van me aan, dus zou er enige twijfel zijn heeft u toestemming Veritaserum te gebruiken.' Ik kijk hem even aan. 

'Dat zal ik onthouden, Severus is in de buurt.' zegt Perkamentus die nog een slok thee neemt en een zuurtje uit zijn zak haalt. 'Jij ook een?' 

Gedachteloos pak ik hem aan. 'In mijn tijd- zijn jullie bedachte personages in een boek, zeven boeken eigenlijk. Dit is het vijfde deel. Harry Potter en de Orde van de Feniks. Jullie zien er allemaal uit zoals ik jullie in mijn hoofd zie. Ik zat thuis op de bank gewoon deel vijf te lezen. Toen ik herrie hoorde in mijn keukenkastje. In de eerste instantie dacht ik natuurlijk luidruchtige muizen. Maar toen ik ging kijken belandde ik hier. Of eigenlijk viel ik uit Knijsters kast.'