Lost in Harry Potter

Snakebite

'Robin, wanneer besluit je nu eens op te letten!?'

De snerende stem van Sneep sneed door me heen en ik keek hem aan. 

Al mijn gedachten tolde en rolde nog over elkaar heen, het was nu een week geleden dat Sirius me zomaar op de trap gekust had. 

Daarna was er geen woord meer over gerept. 

'Maak jij je überhaupt nog wel druk om wie je naar deze wereld heeft getoverd?' ging Sneep door. 

Ik keek hem met een schuldig hoofd aan, 'het spijt me zo Sneep, echt ik zweer het. Maar hier is alles zo-'

'Roze?' was het sarcastische antwoord. 

Ik voelde mijn hoofd rood worden, 'nouja! alsof jij nooit verliefd bent geweest,' murmelde ik zachtjes, en natuurlijk in de hoop dat hij het niet zou horen.

'Dat weet je best.'

Eh, mouthdrop? Sneep die eerlijk is tegen mij? 

Ik keek hem met een opgetrokken wenkbrauw op, 'oké, wie ben jij en wat heb je met Sneep gedaan?' 

Hij maakte geïrriteerd een handgebaar, 'Robin, we horen het hier nu niet over te hebben! Wat nu belangrijk is, is dat je je gedachten af leert afsluiten, en we moeten nog steeds te weten komen wie je hierheen gehaald heeft.'

Ik knikte, 'dat weet ik. Enig idee? Mijn geld staat nog steeds op Voldemort.'

'Daar ben je niet de enige in. Ik probeer erachter te komen, maar hij laat niks los.' 

'En Perkamentus?' vroeg ik terwijl we tegelijk op de bank gingen zitten. 

'Perkamentus is natuurlijk met zijn eigen onderzoeken bezig, en betrekt niemand daarbij. Of communiceert ook maar iets door van zijn bevindingen,' zei Sneep, en ik meen een licht geïrriteerde ondertoon te horen. 

Ik zuchtte, 'dat gaat hij ook niet doen. Ja, alleen als hij je nodig heeft voor het een of ander. Het beschermen van Harry in de eerste plaats.' 

Ik keek Sneep vanuit mijn ooghoek aan en zag dat hij in gedachten verzonken voor zich uit keek. Zo had ik hem nog nooit gezien, was er iets gebeurd? 

Sterker nog, ik had het idee dat ik net een stuk van de echte Sneep had horen praten.

Even raakte ik zijn arm aan, het leek of ik hem geëlektrocuteerd had, want hij schoot overeind, 'en nu moeten we weer aan de slag!'

Ik keek hem droogjes aan maar stond ook weer op, 'laat maar komen dan.'

'...Ging verrassend beter dan de laatste keer.'

Maar met een half oor hoorde ik dat Sneep me daadwerkelijk een compliment gaf. 

Nee, niet tegen mij, maar tegen mevrouw Wemel. 

Hij had haar alleen verteld dat hij aangesteld was als mijn leraar "toverles" geen grote leugen dus. 

Ik zat met mijn vork in een aardappel te poeren, welke dag was het vandaag? 

Ik draaide me half om en keek op de kalender. Mijn ogen werden groot. Vandaag ging meneer Wemel-

Oh god nee-

Moest ik dit vertellen? Ik keek even naar Sirius en keek hem dringend aan. 

Hij stond op, 'volgens mij moet Robin even iets kwijt,' zei hij luchtig en hij trok me mee naar de gang.