Lost in Harry Potter

Awkward situations

Ik keek om het hoekje van de keukendeur, geen Sirius. 

Mooi. 

Vlug schoot ik naar binnen, maakte snel wat te eten en bunkerde dat zo snel mogelijk naar binnen. 

Daarna schoot ik door naar de huiskamer, tot mijn verrassing zag ik Lupos daar zitten, hij keek mij net zo verbaasd aan als ik hem. 

'Robin! Ik had je hier niet verwacht.'

'Ik u ook niet.'

Hij glimlachte en klopte op de plek naast zich, ik nam de uitnodiging aan en plofte met een zucht naast hem op de bank. '

Heb je het ergens moeilijk mee?' Lupos keek me aan. 

Ik kwam iets overeind, 'misschien.'

Er ging een wenkbrauw omhoog, 'wil je het kwijt?'

'Misschien?'

Lupos moest lachen, 'wie weet kan ik je helpen?'

Ja, waarschijnlijk wel. Hij was wel de nog levende beste vriend van Sirius, hij kende hem beter dan wie ook. 

'Is- Sirius in staat- eh- gevoelens te hebben voor iemand?' vroeg ik voorzichtig.

Lupos lijkt even na te denken over die vraag, 'ja,' zegt hij uiteindelijk, 'ja, dat denk ik wel. Maar hij heeft denk ik een waslijst aan dingen waar het meisje aan moet voldoen.' 

Ik grijns, 'ja, dat klinkt als hem.'

'Waarom vraag je dat?'

'Dûh!'

Even kijkt Lupos me bedenkelijk aan, maar dan lijkt het antwoord tot hem binnen te dringen, 'jij- je-' hij buigt zich naar me toe, 'hou je van hem?' vraagt hij zacht.

Ik zucht diep, 'ik denk het, ik weet het niet zeker. Ik weet alleen dat ik hem altijd het leukst heb gevonden van iedereen.' 

Lupos kijkt me niet – begrijpend aan. 

Oeps, even vergeten. Hij weet niks over mijn "andere" wereld. 

Ik wuif het weg, 'laat maar.'

'Nee, nee, nee. Ik denk- dat hij jou ook wel eens erg aardig zou kunnen vinden. De dag dat je hier kwam en op zoek was naar Knijster. Heeft hij het de halve ochtend over je gehad. Dat ik niet eerder doorhad waar het heen zou gaan,' dat laatste kwam eruit alsof hij het tegen zichzelf had. 

Ik zakte weer onderuit in de bank, 'maar het kan niet. Ik kan en mag die gevoelens niet hebben. Voor Harry. Ik moet Harry helpen bij de vernietiging van Voldemort.' 

Lupos laat zich ook ietsje onderuit zakken, zodat hij me op ooghoogte aan kan kijken. Onwillekeurig moet ik glimlachen. 

'het is niet verkeerd om ook andere gevoelens toe te laten Robin. Ik denk juist dat het mooi is, als er ook nog een beetje liefde is in een wereld die nu in oorlog is.'

Daar denk ik over na. Hij heeft een punt, dat moet ik hem nageven. 

Maar zou ik dat zomaar kunnen doen? Iets met Sirius beginnen? Het zou een vreemde situatie zijn, aangezien hij de peetvader is van Harry.

Ik trek even mijn neus op, en Lupos schiet in de lach, 'wat denk je? Dat hij slecht zoent?' Nu schiet ik echt in de lach en kijk Lupos aan, 'oke, dit is een vreemd onderwerp om over te hebben met een volwassene.'

'Denk je echt dat ik nog nooit verliefd ben geweest?'

'Tuurlijk weet ik dat je wel verliefd bent geweest, en op dit moment ben je dat ook, alleen heb je dat zelf nog niet door,' ik kijk hem even grijnzend aan maar sta dan op en rek me uit.